Ik zit wen beetje met een "probleem" en weet niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan (zonder mensen te kwetsen). Inmiddels ben ik weer begonnen met werken, nu nog een paar uur en uiteindelijk ga ik 3 dagen werken (re-integratie wegens ziekte). Mijn man neemt 1 papa dag, mijn ouders passen 1 dag op en mijn schoonouders ook 1 dag. Ik ben er uiteraard ontzettend blij mee dat ze dat willen doen! Opvang is voor ons vanwege onregelmatige werktijden en zeer vroege diensten (om 6 uur op werk) nl ook erg lastig.. Zoon slaapt door s nachts, en overdag doet hij gemiddeld 3 slaapjes van elke ongeveer 1,5 uur. Hij heeft die slaapjes ook echt nodig, we merken direct aan hem wanneer hij niet voldoende heeft geslapen. Hij is dat heel mopperig. Nu gaat het slapen bij mij en mijn man goed, en bij mijn ouders lukt het ook aardig met mijn zoon zijn ritme, alleen bij mijn schoonouders gaat het telkens mis.. Naar ons idee zijn ze gewoon veel te druk in de weer met zoon, veel te veel prikkels (zoon is erg alert en pikt alles op) en ondernemen ze te veel.. geen 1 keer gewoon even rustig bij ons thuis of bij hun thuis.. ze gaan steeds op pad met hem en druk spelen. Heel lief bedoeld allemaal.. alleen.. zoon slaapt niet bij hun.. en na een paar uur is het dan dus huilen.. Elke keer dat ik terug kom uit werk krijg ik een oververmoeid (vaak op dat moment krijsend) kindje overhandigd.. met de mededeling "hij heeft over de hele tijd maar 20 min geslapen en hij heeft de rest van de tijd gemopperd en gehuild" Het wordt dan nog een beetje afkeurend gebracht ook.. Maar alle tips die wij geven worden in de wind geslagen.. en het gebeurd elke keer weer.. Ze snappen niet dat het ligt aan hun eigen manier van omgaan.. en ik zit de rest van de avond met een baby (hij is 5 maanden) waar geen land mee te bezeilen is.. door vermoeidheid drinkt hij ook zn fles niet leeg, s nachts slaapt hij onrustig.. het is echt heel vervelend.. En ze houden echt van hem, en bedoelen het ook goed, maar snappen niet dat ons kind structuur en rust nodig heeft (met onze kinderen deden we vroeger...) ..ieder kind is anders.. Hoe krijg ik het voor elkaar dat het wel goed loopt?
Pfff, lastig ja. Ik herken het wel een beetje. Onze man was ook erg prikkelgevoelig. Op de creche hielden (en houden) ze een "strak" ritme aan, daar was ik toentertijd ook erg blij mee. Ik had alles opgeschreven en ze waren daar zelf ook erg over te spreken. Het betekende voor hen dat ze niet helemaal hoefden gaan uit te zoeken hoe hij "werkte" zeg maar. Bij mijn ouders heb ik dat toen ook gedaan. Maar zij gingen eigenlijk in de middag standaard de deur uit om te wandelen of te winkelen. Of er kwam visite want ja, ze wilden hem graag "delen" met iedereen. Hij miste dan vaak één van zijn slaapjes en was dan aan het eind van de middag helemaal uit zijn doen en ik dus vervolgens ook! Nu hij wat ouder is, lijkt hij het wat beter te kunnen kanaliseren. Ook wordt het steeds minder erg als hij een slaapje overslaat. Wat je zou kunnen doen is nogmaals in gesprek gaan. Een boekje meenemen waarin je alles opschrijft. Wat zijn ritme is op dit moment, wat zijn slaapsignalen zijn, wat hij eet en op welke tijden, welke volgorde je aanhoudt. En ze dan op het hart drukken zich daaraan te houden, dat het voor hen ook prettiger is als hun kleinkind uitgerust en blij is. Kijk het nog eens aan en als het dan nóg niet werkt, dan moet je bij jezelf nagaan wat je wilt. Hiermee doorgaan met eens per week een oververmoeid kind, of een andere oplossing bedenken. In ieder geval succes en sterkte!
Wil wel kleine opmerking maken mijn moeder. Doet het exact zoals thuis en dan nog slaapt hij daar moeilijker en korter Andere omgeving kan dus ook spelbreker zijn naast he feit dat jou schoonouders het anders doen
Ik gaf altijd een briefje mee met eet-en slaaptijden. Nou vonden mijn schoonouders dat ook heel handig, maar ik wist dat ze anders ook af en toe 'maar wat zouden doen'. Uiteraard naar eigen goeddunken, maar niet altijd handig. Misschien willen ze toch voor een dagje proberen het op jouw manier te doen en kijken of ze het verschil ervaren, misschien voorzichtig aankaarten dat je vindt dat het zo niet kan en anders eerst een andere op,lossing wil zoeken
Ik zou een schema maken en meegeven aan ze. Dus op welke tijden hij naar bed moet en eten etc. Mijn dochter ging ook altijd naar mijn ouders en schoonouders voor oppas en zij hielden zich allemaal aan haar structuur. Ik zou dus vragen of ze zich aan zijn slaapjes willen houden. Tussendoor kunnen ze dan met hem spelen enz, maar die slaapjes heeft hij nodig.
Gaan zitten, uitleggen, benadrukken, opschrijven en niet vragen maar eisen. De zorg wordt gedaan zoals de ouders dat willen. Kunnen opa en oma dat niet of willen ze dat niet dan moet je in andere oplossingen gaan denken.
Ook als ze bij ons thuis oppassen (meer dan de helft van de keren) gaat het mis.. De ervaring van schoonouders is "in de kinderwagen vallen kindjes in slaap".. terwijl wij al een aantal keer hebben aangegeven dat onze zoon meestal niet in slaap valt in de kinderwagen, hij hoort en ziet alles om hem heen en de wereld is echt te mooi dan. Als ze hem in zijn bedje laten slapen heeft hij rust, veel minder prikkels.. maar ze gaan dus elke keer op pad met hem.. laatst ook voor 3 uur.. en ze waren even vergeten dat hij ook moest eten.. Toevallig was ik iets eerder thuis uit werk, en waren ze er nog niet.. toen hij thuis kwam.. ik hoorde hem vanaf het einde van de straat huilen, dikke tranen, zijn hele gezichtje was nat, helemaal over zijn toeren.. had niet geslapen en had honger.. Ze hebben een schema gehad, en elke keer dat ik hem achterlaat zeg ik het ook weer; "is hij moe, mopperen, gapen, wrijft hij in zijn oogjes? +/- 2 uur nadat hij wakker was..? Dan moet hij slapen." Ook de tijdens voor zijn fles krijgen ze van me.. maar schoonvader dacht dat hij best wel even kon wachten.. Ik denk dat we misschien rond de tafel moeten met ze, want ik voel me ook niet erg serieus genomen als moeder zo.. en het voelt niet goed om mijn kindje achter te laten, omdanks dat ik weet dat de bedoelingen goed zijn.
Zeker een gesprek aangaan en als ze het niet wilen doen, zoals jullie het doen, dan lijkt het me beter voor iedereen dat je een andere oplossing gaat zoeken. Als ze regelmatig oppassen (wekelijks) dan hebben ze het maar te doen zoals jij dat wilt. Mijn vader past heel af en toe (een keer per kwartaal of zo) op, die is dus ook niet echt met opvoeden bezig (anders dan mijn moeder en zusje die wekelijks oppassen). Dat vind ik nog een verschil. Die houdt zeker rekening met slaapjes, eten e.d., maar als ze daar een keer wat drukker doen of meer geven, heb ik daar weer minder moeite mee.
Zeker een gesprek aan gaan en aangeven wat voor kind je aan het einde van de dag thuis hebt. Je kunt best een keer met je kindje weg, maar rust en regelmaat is nu gewoon nog erg belangrijk. vraag of ze het een paar keer willen aanzien op jouw manier. Geef gerust aan dat jullie het niet prettig vinden dat ze niet het schema volgen. Dat je man hier hetzelfde over denkt is ook heel belangrijk bij het brengen van deze boodschap. Overleg dus eerst even met je man wat je precies wilt bereiken met het gesprek en hoe jullie het gaan aanpakken.
In je tweede post komt het probleem een stuk duidelijker naar voren dan in je openingspost en zou dan ook niet misschien rond de tafel gaan zitten maar zeker. Vriendelijk maar duidelijk het schema en het belang van dat schema duidelijk maken en dit samen met je man doen, voordat je een schoonouders/schoondochter conflict krijgt...dat zou zonde zijn. Komt het echt niet door dan een andere oplossing zoeken voor het oppassen en opa&oma gewoon opa&oma laten zijn.
Hier gaat dat toch ook zo en nog steeds eigenlijk. Vraag me wel eens af hoe ik groot ben geworden . Vooral mijn vader laat onze kleine man nooit in zijn eentje spelen. Hij moet altijd "entertaind" worden. En druk druk druk. Van de week was ik er bij tijdens een verjaardag. Dus kleine man begon te jengelen, in zijn oogjes te wrijven, wat sneller dan gebruikelijk. Dus ik zeg: die is moe. En dan mijn vader: waar moet die kleine nou moe van zijn??? Ja, sorry, maar dan vind ik het echt lastig om iets op een aardige manier terug te zeggen. Je mond valt er werkelijk van open. Gelukkig zijn ze er nu wel achter dat mannetje stuk gezelliger is als hij is uitgeslapen.
Wat een moeilijke situatie! Je moet echt een goed gesprek met opa & oma aangaan. Dit is zowel voor jou, jullie kindje als de opa & oma geen fijne situatie. Ze moeten echt doorkrijgen dat jij de moeder bent dus dat jij het beste weet hoe met jullie kindje omgegaan moet worden. Mocht het gesprek niks opleveren dan zou ik persoonlijk het kindje niet meer naar opa & oma laten gaan voor een dag maar andere oppas zoeken.
ik denk dat dit de enige oplossing is. Gewoon ronduit zeggen waarom jij denkt dat het daar misgaat, wat je hier dus uitlegde en vertellen dat dit moet veranderen want dat wanneer jij constant een huilend kind meekrijgt je een andere oplossing voor die oppasdag gaat bedenken.
gevalletje je mond open trekken en nog 1x duidelijk mededelen dat je het aan hun ligt dat hij altijd huilt. mijn moeder was ook altijd druk, boven het bedje hangen, lachen en gek doen.. allemaal prima, totdat ze zelf vond dat fem veel huilde.. na die conclusie van haar 1x duidelijk en netjes verteld dat het haar eigen schuld was en daarna geen probleem meer gehad
Dit dus. Duidelijk zijn in je eisen naar je schoonouders toe. En anders maar op zoek naar een gastouder. Mijn vriend werkt ook in de ploegendienst en dat is prima te doen. Bovendien is een gastouder flexibel, maar goedkoper dan een gewoon kdv.