Hoi allemaal, Wilde toch eens kijken of iemand het herkend. ik ben erg gevoelig met emoties en sinds de geboorte van mijn dochter is het nog erger. bij een mooi liedje krijg ik altijd kippenvel en als het ook nog een beetje op mij of mijn gezin slaat krijg ik alweer tranen in mijn ogen. Ook als ik over mijn meisje vertel, krijg ik tranen in mijn ogen. Niemand ziet het maar ik voel het. En ook als het gewoon een leuk verhaal is en ik vertel het op mijn werk voel ik de tranen alweer branden. Word er een beetje gek van voel me net zo'n labiel typ. Terwijl ik dat voorheen toch echt niet zo erg was. Mijn omgeving kent mij als een sterk persoon, maar van binnen moet ik elke keer vechten om zo over te komen. Ik snap best dat sommige dingen normaal zijn om tranen van te krijgen, maar toch niet van een leuk verhaal over je kindje? das toch wel overdreven lijkt mij. Wie herkend dit of heeft tips om dit minder te maken?
Ik herken dit heel sterk. bij alles voel ik tranen opkomen.Als ik televisie zit te kijken en er hoeft maar iets moois te gebeuren, dan ga ik alweer. bij mij is het zelfs zo dat er af en toe ook tranen over mijn gezicht stromen.als ik mensen over de kleine vertel dan voel ik me heel trots worden, maar ook emotioneel. Ook ik hoop dat dit ooit weer minder wordt.ik voel me een emotioneel wrak
ik ben door het gebruik van hormonen, en de weg in de mmm ook ontzettend labiel.. weet ook niet hoe ik mezelf aan moet pakken!
erg herkenbaar, ik noem me zelf tegenwoordig een mietje Ik kan bij alles janken, enge films kan ik niet meer kijken, liedjes kan ik bij janken enz enz
Hier ook hoor... ik was vorige week met mijn zoontje naar een kabouter Plop voorstelling en de tranen stoomden over mijn wangen toen ik zag dat hij zoveel plezier had . En dat terwijl ik ook nuchter en een beetje hard overkom.
pff wel fijn dat er meer mensen zijn! in het begin gooide ik het nog op hormonen maar nu na 17 maanden moeten die toch weleens weg zijn lijkt me zo.
Ik ben na de zwangerschap ook veel emotioneler geworden. Je doet er niets aan. Ik vecht er alleen nog tegen als er iemand bij is. Ben ik alleen dan laat ik het lekker gaan. Ik heb het trouwens alleen met gevoelige zaken. Verhalen over zieke kindjes, bevallingen op tv of verhalen en inderdaad ook bij van die geniet momentjes etc. Maar ik heb het niet als het vuur me aan de schenen wordt gelegd bijv in discussies of ruzie. Dan pis ik nog steeds ijsklontjes
ja ik herken het helemaal !!! zo heb ik 2 sollicitatie gesprekken gehad moest ik over mezelf gaan vertellen vertelde ik overme kindjes. nou hups de tranen kwamen alweer. gaan die mensen nog zegegn ogh wat is er?? nou toen had ik het helemaal niet meer natuurlijk. was trouwens negatief afgelopen ( duh) waarschijnlijk ook omdat ik in tranen uitbarste. dus ken nog geen eens normaal sollcitatiegesprek voeren. en reclames, films of liedjes. gesprekken met mensen. leuke muziek met de carneval en ik in de optocht met mijn meisie. nou keek me meisie die was zo leuk bezig nou begon ik bijna weer te huilen. word je nietgoed van....
heel herkenbaar sinds mn zwangerschap kan ik ook huilen om een dier op tv dat leed aangedaan word of een heel zielig verhaal of idd bevallingen.. dat kon ik vroeger ook wel maar niet zo snel als nu.. tis toch echt wel wat erger geworden en vaak zie ik vanuit mn ooghoeken mn vriend op de andere bank al stiekem kijken of ik al tranen heb die weet precies wanneer het komt haahaah
Hier ook zeer gevoelig. Ik voel de tranen al branden als ik je berichtje lees, of dat van dat zoontje dat zo'n plezier heeft! Het hoort nou eenmaal bij mij! Ik ben in alles heel gevoelig. Ben ook gevoelig voor fel licht,hard geluid, aanraking,geuren. Alles komt gewoon dubbel zo hard binnen,ook emotioneel