Hallo allemaal. zouden jullie voor kinderen gaan als bleek dat je een chronische ziekte hebt? Ik heb zelf net te horen gekregen dat ik multiple sclerose heb. Wel de relapse remitting fase, dus zeg maar de beginfase. Ik ben nu klachtenvrij en dit kan een hele tijd zo blijven, maar het kan ook verslechteren, dit is niet te voorspellen. Ik heb een kinderwens, maar ben wel bang wat de toekomst me gaat brengen. wat zouden jullie doen in mijn geval?
Ik heb EDS. En wij hebben hier uitgebreid over gesproken samen. De risico's van een zwangerschap voor mij, hoe we het qua verzorging kunnen doen en wat mij in toekomst allemaal kon brengen. Ik was bang om door zwangerschap in rolstoel te belanden. Maar toch was onze kinderwens zo groot dat we er voor gingen. Uiteindelijk duurde het zo lang dat ik zwanger raakte dat ik al in rolstoel zat voor de zwangerschap. Wij hebben dus vaak gesprekken gevoerd of we wel door wilden gaan. Maar wij waren vol vertrouwen dat we ook met fysieke beperkingen van mijn kant een kind gelukkig konden maken. Ondertussen ben ik zwanger van ons tweede kindje. Hier zal het ook bij blijven door mijn gezondheid. En ik ben zo blij dat we hier voor gekozen hebben. Ik merkte in mijn omgeving dat men onze keuzes niet snapte vaak. Ze dachten dat we het niet konden. Nu onze dochter er is merk ik dat men er anders in staat en ziet dat wij ook "normaal" leven. Ik ga ook met mijn dochter naar de speeltuin, wij doen ook leuke dingen en juist omdat ik mijn beperkingen heb weet ik heel goed hoe ik mijn tijd wil besteden: aan mijn gezin! En ik slaap overdag ook als mijn dochter slaapt, of ik ben 's weekends wel eens hele dag boven in bed als dochter boodschappen met haar vader doet als ik slechte week heb, ze was al vroeg zelfstandig met in en uit de kinderstoel klimmen en wij doen heel veel zittende activiteiten zoals boekjes lezen en kleuren, maar onze dochter is een ontzettend blije dame. Natuurlijk gaat het moeilijker worden als ze ouder is en ook de dingen ziet die ik niet met haar kan doen, maar daar en tegen kan ik juist omdat ik ziek thuis ben hele dagen mijn aandacht aan haar besteden en dat is ook wat waard. Ik heb veel respect voor mensen die hun kinderwens kunnen laten varen om een chronische ziekte. Ik kon het niet. Misschien erg egoïstisch in de ogen van anderen, maar ik vind oprecht dat ik een kind niet minder te bieden heb. Ik kan niet voor jou zien wat voor jullie handig is. Bij ons speelde mee dat we een groot vangnet hebben dus ik wist dat ik op slechte dagen iemand kan bellen voor hulp. Kijk samen wat de toekomst zou kunnen brengen en denken jullie dit in grote lijnen samen met eventuele hulp te kunnen redden met een kindje? Mocht je vragen hebben, stuur me gerust een pb. En neem je tijd om dit heftige nieuws te laten bezinken...
Pittig hoor Sylvia, dapper dat je er zo over nadenkt! Mijn schoonmoeder heeft MS en dat is al meer dan 20 jaar rustig... Pas de laatste twee jaar merken wij dat ze wat moeilijker ter been wordt, maar niks ernstigs. Met MS is heel goed te leven, vooral met een goed gezond voedingspatroon. We merken bij schoonmoeder dat dit veel effect heeft, dus zou je willen meegeven om je hier in te verdiepen. Op de hormonen die bij een zwangerschap enzo horen heb je geen invloed natuurlijk en kan ik je helaas ook niets meer vertellen...
Hoi pietje, bedankt voor je positieve bericht. fijn dat je schoonmoeder er goed mee kan leven, ik hoop dat het mij net zo gaat. ik probeer erggezond te eten. Volgt jouw schoonmoeder ook een bepaald dieet? (Zoals bij het paleo dieet) of eet zij ook gewoon gezond net als ik?
Een vriendin van mij heeft de zelfde soort ms als jij. Zij heeft nu een dochtertje en is al 6 jaar zonder aanvallen. Het enigste waar ze erg rekening mee houd is haar dochter heel zelfstandig opvoeden. Wat betreft aankleden en helpen in huis.
Ze heeft de afgelopen jaren veel uitgeprobeerd, maar het lijkt erop dat ze het meeste baat heeft bij een 'normaal' gezond eetpatroon, beetje schijf van vijf idee, maar dan wel met zo veel mogelijk natuurlijke producten, dus weinig uit pakjes enzo! Ook gebruikt ze verschillende soorten vitaminen, maar ik weet niet welke precies.
Pittig voor je! Ik heb een patiënte, een jonge meid en moeder van twee kleintjes, twee en vier jaar oud. Zij heeft twee jaar geleden de diagnose MS geconstateerd gekregen maar is sindsdien dus heel hard achteruit gegaan, is nu al rolstoel afhankelijk en ligt met enige regelmaat in het ziekenhuis. Als zij het vooraf had geweten dan was ze niet aan kinderen begonnen. Haar toekomst ziet er slecht uit, daarbij komt ook nog dat het mogelijk erfelijk is dus ook nog eens spannend! Verder heeft de moeder van mijn beste vriendin MS en die is ondertussen halverwege de 60 en dat is lange tijd erg goed gegaan, eigenlijk pas sinds de laatste vijf jaar dat zij steeds meer in een rolstoel zit maar zich ook nog steeds zonder weet te verplaatsen en gewoon zelfstandig woont. Dus heel dubbel. Ik wil je in ieder geval veel kracht toewensen!
Een vriendin van mij heeft ook MS en 3 kinderen. Rond het zwanger worden van de derde bestond het vermoeden, maar de diagnose is pas na de bevalling gesteld. Persoonlijk zou ik zo snel mogelijk aan kinderen beginnen, mits je kinderwens groot is en je een vangnet hebt (partner, familie vrienden). Je zit nog in de beginfase, dus je krijgt waarschijnlijk geen of weinig medicatie. Als het slechter gaat zal dit snel oplopen en je kan dit dus beter voor zijn. Bovendien is er een grote kans dat je je tijdens de zwangerschap goed voelt met MS. Bedenk wel dat je met MS niet alles kan hebben. Dus voor jou waarschijnlijk niet een baan EN kinderen. Je zal vroeg of laat moeten kiezen.