Je vriend moet maar accepteren dat het je moeder is en ze er bij zal zijn. Wel inderdaad duidelijk maken dat ze niet mag klagen die dag en als ze de boel komt verzieken ze niet welkom is.
De vraag is denk meer voor jezelf, hoe erg ga jij het vinden als zij er toch niet is? Ik heb deze situatie dan niet met mijn moeder gehad maar met mijn opa. De hele dag was ik bang dat hij toch op zou komen dagen en een heel drama zou gaan maken. Ik heb hem wel uitgenodigd, hij was ook van plan om te komen maar mijn oom heeft hem tegen gehouden omdat hij weer eens stomdronken was. Achteraf gezien heb ik er geen spijt van dat ik hem een uitnodiging gestuurd heb, maar ben ik mijn oom wel heel dankbaar dat hij hem heeft tegen gehouden in die toestand. Het is helaas nou eenmaal zo dat mensen niet snel veranderen. Helaas is een bruiloft vaak ook niet belangrijk genoeg voor ze om hun eigen drama buiten de deur te houden. Succes met je beslissing en veel plezier met de voorbereiding!
Ze beïnvloedt je grote dag nu al negatief doordat je je zorgen maakt. Gaan die zorgen weg als je haar duidelijk maakt dat ze welkom is mits ze zich gedraagt en de tijd vooraf niet zeurt en de dag zelf ook niet dan kan je haar uitnodigen, blijven die zorgen of ze zich aan haar woord houdt alsnog dan niet uitnodigen. Je moet met plezier uitkijken naar die dag en de dag zelf ook met plezier beleven en niet bezig zijn met je moeder, ook niet in je achterhoofd. Sowieso lijkt het me beter voor je moeder dat je vader 0,0 contact met haar heeft en jij afstand neemt. Lijkt alsof ze bewust dingen zoekt om jouw of je vader lastig te vallen. Zou gewoon in 90% van de gevallen zeggen 'ma zoek het zelf uit, ik help je hierbij niet mee'. En zou ook zeggen dat zij haar eigen mening over je vader en zijn vrouw mag hebben maar dat jij er niks meer over wilt horen.
Als je haar niet uitnodigt (wat ik zeker niet zou doen, want zo te horen wil je haar er gewoon niet bij) dan zou ik dat wel zeggen, hoe moeilijk het ook is. Vandaar ook mijn advies om de hele situatie aan te pakken dmv gesprek/brief, dan leg je daarmee ook uit waarom ze niet welkom is. Als je het niet vertelt, dan komt ze er echt wel achter. Iemand verspreekt zich, de kinderen sowieso als ze oud genoeg zijn om te praten. Of ze ziet ergens iets liggen, of ze vraagt je waarom jullie allebei een nieuwe ring hebben..?
Wat rot voor je moeder wat ze mee heeft moeten maken. Ik kan me voorstellen dat dit haar getekend heeft. En wat verdrietig dat het haar niet lukt, na al die tijd, om het los te laten en verder te gaan.. Maar het is niet eerlijk dat zij haar verdriet op jou probeert te projecteren, en dat ze jou haar medestander probeert te maken. Ik denk dat ik zou proberen haar (nogmaals) duidelijk te maken hoe het voor jou is (geweest) en hoe je er nu instaat. Dat je iedereen er bij wilt hebben op deze dag, zonder spanningen, ruzies en/of misdragingen. En of ze, voor jou, hier gehoor aan wil geven, omdat ze anders niet welkom is, en ze daar absoluut spijt van zou krijgen later.. En dan hopen dat het binnenkomt..v Edit; Als je er voor kiest haar niet uit te nodigen, zou ik evengoed wel laten weten dat er een bruiloft komt. Dat kun je uiteindelijk denk ik nooit blijven verbergen en ik zou het wel onnodig kwetsend vinden als je moeder daar dan via via op een lullige manier achterkomt..
Ik heb er.misschien overheen gelezen maar ze weet dus ook niet dat jullie gaan trouwen? Als dat zo is wacht dan eerst haar reactie af. Reageert ze blij voor jullie of direct aan het zeuren om je vader en stiefmoeder. Dan weet je al genoeg. Wanneer ze gaat zeuren kun je haar direct erop aan spreken. Ik zou haar uitnodigen mits ze zich kan gedragen. En ik zou erbij zeggen dat ik klaar ben met dit kinderachtige gedrag en als ze dat niet kan dan is daar de kleur hoek. Succes!