Komt weer ff keihard binnen als je al die specials ziet op tv over MH17. En dan ken ik niet eens iemand in mijn nabije omgeving die deze verschrikkelijke ramp niet overleefd hebben. Verschrikkelijk dit Het maakt me ook zo boos! Al die levens die in één klap weg zijn.
Ik ken ook niemand uit mijn nabije omgeving, maar doet mij wel wat. Als ik die beelden zie met die begrafenis auto's... Krijg ik gewoon weer kippenvel. Ik heb toen ook op 1 van die Bruggen gestaan. Was gewoon onwerkelijk om dat te zien
Grijpt me weer net zo naar mijn keel als vorig jaar . Al die mensen, allemaal nog vol hoop, dromen, wensen voor de toekomst. Allemaal in 1 klap weg....en waarom.
Hier in Brabant zijn veel slachtoffers gevallen, ook bij ons in het dorp. Scholen die het schooljaar vrijdag afsluiten, waar klassen zijn die kindjes hebben verloren. Het valt allemaal precies op die dag. Het huis waar nu andere mensen in wonen.... Het komt weer goed binnen.
Ja bizar dat het op de laatste schooldag hier valt. Hier een leraar van school overleden, zijn zus woont hier in de straat, ze stond vandaag in de telegraaf. Erg positief gezin, maar vrijdag zal toch even moeilijk worden. Weet niet wat ze er op school aan doen, ze doen al genoeg en vrijdag moet ook echt een feestdag zijn voor de kinderen. Gewoon alweer een jaar voorbij, bizar.
Ik blijf t vooral moeilijk vinden dat er geen "dader" kan worden aangewezen. Ze zijn uit de lucht geschoten en niemand weet door wie.. Normaal doe ik ook niet veel met t nieuws maar op die dag had ik kaarsjes in huis branden in de vorm van nummer 17. Het raakte me echt
In onze krant,Eindhovens dagblad stond een man die zijn schoonouders en beide kinderen was verloren. Echt afschuwelijk is dat! Om zo je kind te moeten verliezen en er dan ook geen meer over hebben.
Oh dit lijkt me zo erg. Denk je dat je ouders leuk op vakantie gaan met je kleinkinderen en dan dit. Jezus daar kom je toch echt nooooooit meer over heen?
T staat ook in onze geheugen gegrift Precies een jaar geleden dat een nichtje van mijn man kwam te overlijden door die idioten in oekraine. Precies die dag waren vrienden van ons bij ons aan t bbq-en en vanavond....Zijn precies deze vrienden op bezoek om te eten bij ons. Alle slachtoffers....zomaar uit t leven gerukt zonder een denkbare reden...Zoveel families verscheurd door t onmenselijke verdriet dat ons en vele is aangedaan...En nu....zijn we weer een jaar verder. T beheerst t nieuws , onze levens en straks moeten we weer verder met t leven wat zo oneerlijk is Moeilijk
Ja hier ging het er ook over dat het precies op onze laatste schooldag valt. Juist omdat alleen het zuiden nog geen vakantie heeft en er veel slachtoffers uit brabant kwamen waaronder ook veel kinderen.
De kindjes merken er niet veel van gelukkig, die kijken uit naar de vakantie. Het was vooral heel moeilijk aan het begin van het schooljaar. Dat lege tafeltje in de klas brrrr. De begrafenis is nog maar een paar maanden geleden geweest, maar kindjes van school hebben daar niets van meegekregen. Hun leventje was alweer doorgegaan, hoe moeilijk ook. Maar mijn dochter heeft het nog regelmatig over al die zwarte auto's op de weg. Allemaal dode mensen, en wie lag nu waar in? Tja, dat konden wij ze ook niet vertellen.
Het is en blijft toch een bizar iets. Ongelofelijk dat het alweer een jaar geleden is! Het was zo'n snikhete zomerdag en het veranderde heel opeens in een gitzwarte dag. Echt zo'n dag waar je later nog precies van weet waar je was toen je het nieuws hoorde. En dan enige tijd later die enorm respectvolle ceremonie en rouwstoet. Waar een klein land groot kan zijn.. had ook echt het gevoel dat iedereen toen even met elkaar verbonden was.
Wij waren vorig jaar net op vakantie toen dit gebeurde en hebben er weinig van meegekregen. Tuurlijk hebben we het nieuws gevolgd, kochten elke dag de krant, maar zoals het hier beleefd werd, dat is geheel aan ons voorbij gegaan. Gisteren heb ik de documentaires op SBS6 gezien, en ook toen kreeg ik weer in de gaten wat de impact is geweest op ons land. Wat een trieste verhalen..
Onvoorstelbaar dat er alweer een jaar voorbij is. Herinner het me nog alsof het gisteren was. Ik heb al mijn leven lang een grote liefde voor vliegtuigen en de luchtvaart dus als er één crasht ben ik sowieso geïnteresseerd en zit ik voor de tv en houd ik me er lange tijd mee bezig. Zo ook vorig jaar meteen vanaf de eerste berichtgeving toen ze dachten dat er misschien een stuk of 10 à 20 Nederlanders in zaten, ik zat in de tuin omdat het mooi weer was en binnen stond de tv aan, niemand keek en ik zag het voorbijkomen toen ik naar binnen liep om naar de wc te gaan, toen was het nog zo recent dat ze nog amper wat wisten. Ben de rest van de dag niet meer buiten geweest. Toen bleken het er even 198 Nederlanders te zijn... Ik denk dat iedereen op z'n minst wel iemand kent die weer iemand kent die erbij betrokken was. Het heeft echt impact gehad op het hele land. Die dag van nationale rouw die eigenlijk was afgeschaft zegt genoeg...
pfff.....vorig jaar was ik hoogzwanger toen het gebeurde....wat heb ik die dagen intens beleefd met mijn handen stevig op mijn buik...
Hier in de buurt woont trouwens een gezin die net aan de dood ontsnapte; ze hebben hun vlucht moeten omboeken en hebben de gezichten van de slachtoffers nog gezien toen ze bij hen in de rij stonden. Toen nog 'gewoon' onbekenden..
Heb net de docu op Ned 1. gekeken. Ik heb toch wel even wat traantjes gelaten. Vorig jaar zag ik beide vliegtuigen redelijk laag over ons huis vliegen naar Eindhoven. Vlak daarvoor had een jongen het nummer Home van Dotan aangevraagd voor zijn ouders die waren omgekomen. Dat hakte er toen wel in. Heeft echt veel indruk gemaakt.
Pfff heel erg heftig om te kijken ik had me voorgenomen om niet te kijken maar heb het toch gedaan. 3 weken geleden de morgen na onze bruiloft is plotseling en geheel onverwacht onze zwager van 30 jaar overleden. Daarom wilde ik eerst niet kijken naar deze docu omdat het wellicht te heftig zou zijn maar zoals ik zei ik heb toch gekeken. Alles wat die mensen zeiden Hoe het is Hoe het voelt ik voel het ook ik weet wat die gevoelens zijn en ze zijn vreselijk. Tijdens de ceremonie bij ons huwelijk waar hij nog bij was werd o.a. liedje gedraaid van nothing really matters van Mr Probz en hoe toevallig werd dit liedje ook gedraaid tijdens deze docu. Jeetje ik brak echt alles wat die mensen zeiden klopt gewoon en dan ook nog dat nummer van onze bruiloft werd gedraaid, dat was echt heftig. Ik heb deze docu toen vlug afgezet. Vreselijk zoveel mensen zoveel verdriet en totaal onnodig gewoon echt heel erg! En vreselijk herkenbaar