Mijn dochter is al een paar weken ziek, ze heeft extreem veel pijn gehad, ritjes naar de 1ste hulp, 3 ziekenhuis opnames. Sinds deze week is ze overdag zo goed als pijn vrij, alleen de nachten zijn echt een hel, ze schreeuwt de hele nacht van de pijn, alleen mama is goed, veder accepteert ze niemand. Ze krijgt zware pijnstilling, maar dat helpt s'nachts niet tegen de pijn, nu heb ik het idee dat het misschien ook een beetje tussen haar oren zit door alles wat ze heeft mee gemaakt de afgelopen weken. Ook hangt ze enorm aan mij, zodra ik uit haar zicht ben flipt ze, voor het ziek zijn was dit helemaal niet. Hebben jullie tips? Ik wordt nu een beetje van het kastje naar de muur gestuurd, en weet echt niet zo goed merr wat we kunnen doen om haar te helpen.
Ik zou het vooral tijd geven. Het is kort geleden/speelt nog steeds. Het is heel normaal dat ze daardoor van slag is en bij jou wil zijn. Dat heeft, als het hele ziekenhuis en pijgebeuren voorbij is, echt tijd nodig. Verder zou ik bij het ziekenhuis aangeven dat ze er zo’n last van heeft. Misschien kunnen zij haar doorverwijzen naar iemand die haar (en jullie) kan helpen bij het verwerken van alle ervaringen. En als je bij het ziekenhuis geen gehoor krijgt, dan via de huisarts. Sterkte!
ach wat vreselijk om je kleine meisje zo te zien! Wat betreft de pijn zou ik inderdaad om advies vragen in het ziekenhuis. Wat betreft het mentale stukje en bij jou willen zijn snachts, is het geen idee om op een matras naast haar te gaan liggen, zodat je de komende nachten en misschien nog wel iets langer gewoon steeds bij haar bent?
Logisch dat ze bij jou wilt zijn. Mama is veilig, geborgen. Accepteer haar behoefte Je kan hulp zoeken voor de verwerking. Hoe oud is ze?
Accepteer ik ook zeker, maar het wordt nu alleen maar extremer, en denk dat daarom misschien hulp goed voor haar is . Ik ga het volgende week even met haar arts bespreken.
Ja het is echt vreselijk, herken gewoon mijn meisje niet meer. Doe het met liefde echt, maar het breekt me zelf nu ook wel op naar al die weken
Als ze s nachts nog flink pijn heeft zou ik dit toch bij de arts aangeven. Verder ligt ons dochtertje inmiddels 8 weken in het ziekenhuis. Het is ontzettend pittig als ze zo aan je hangen. Onze dochter voelt zich momenteel goed, maar ze is in geen weken zelf in slaap gevallen en als ik dat nu probeer is het binnen 5 minuten complete paniek. Ze wordt alleen maar rustig bij papa of mama op schoot en als ze slaapt kunnen we d'r overleggen, maar waar ze voor d'r ziek zijn 's nachts met een flesje of speen weer in slaap viel wil ze nu echt nabijheid van ons. Voorlopig mag ze nog niet naar huis en laten we het gewoon maar zo. Als ze tussendoor naar huis mag zullen er nog vele opnames volgen, dus we leggen ons er maar bij neer. Hoop dat als alles achter de rug is we het heel langzaam weer af kunnen bouwen en ze uiteindelijk weer leert zelf in slaap te vallen. Ik weet niet hoe oud ze is, maar ik een ziekenhuis bed naast haar bedje staan in het ziekenhuis en als ze 's nachts onrustig blijft gaan we samen in dat bed liggen. Zij slaapt dan meestal snel weer en ik rust in elk geval uit. Maar als ze echt pijn heeft aan de bel trekken! Hier een paar weken geleden een allergische reactie op antibiotica gehad. Ze kronkelde elke nacht zodra de antibiotica inliep 2 uur door dr bed en de artsen geloofde niet dat het de AB was. Uiteindelijk zat ze onder de uitslag, kind had vreselijke jeuk maar kan dat met haar 16 maanden nog niet vertellen. Gelukkig kon ze nog een ander soort antibiotica krijgen en de nacht erop sliep ze als een roosje! En dit is niet het enige waarvan artsen zeiden dat is zeer onwaarschijnlijk en het blijkt uiteindelijk toch zo te zijn. Volg je moedergevoel en sta op je strepen! Het is ook niet niks wat je dochtertje heeft meegemaakt dus het gedrag dat ze vertoont is logisch, maakt het niet minder zwaar, maar mij helpt het om me dat steeds te realiseren. Als ik echt even op ben zet ik d'r in bed en laat d'r even gaan, meestal vind ik d'r binnen 10 minuten alweer vreselijk zielig en heb ik weer de energie en het geduld om d'r te troosten. Kan je man iets voor je betekenen in de nachten nog misschien?
Heftig hoor ook voor jullie, heb jou topic doen gevolgd. Heel veel sterkte ♡ Ja ze staat onder strenge controle.in het zh , ze krijgt zware pijnstilling, veder kunnen de artsen ook niks, het moet echt vanzelf over gaan, de ziekte die ze heeft is heel veranderlijk, dus Dat is Zo slopend , dan denk ik hey ze is er weer, en de volgende dag gaat het weer zo slecht. Mijn man probeert ook te doen wat hij kan, maar op dit moment is alleen mama goed, en accepteert ze veder niemand. En idd op mijn strepen staan, dat heb ik 2 weken geleden ook gedaan, ze was zo verschrikkelijk ziek, en al een paar keer naar huis gestuurd , tot ik met een dood ziek, mager , verzwakt meisje op de spoed zat, toen zagen ze pas hoe slecht het ging met haar.