Hallo allemaal, In februari is ons zoontje geboren (9,5 maand oud) het was een zware en lange bevalling met complicaties. De periode van 0-3 maanden was het zwaarste voor ons hele gezin, maar vooral voor mij en ons zoontje. Mijn zoontje bleek na 8 weken huilen, schreeuwen, krampen en niet slapen (3 uur slaap per dag) en diverse opnames: koemelkallergie te hebben en verborgen reflux Ik ben tijdens de bevalling veel bloed verloren, heb een te lage bloeddruk, en tot 2 weken na de bevalling veel pijn gehad met veel bloedverlies. Bleek gedeelte moederkoek en rotzooi in mijn buikwand te hebben gehad dat door middel van een operatie is weggehaald. Mijn vriend werkte 40 uur met net een nieuwe functie als leidinggevende, en kreeg haast geen verlof, dus ik stond er halve dagen, maar vooral de nachten alleen voor. Overdag kreeg ik een aantal uren hulp van mijn zus of schoonmoeder. De periode van 3-6 maanden, kreeg ik de klap te verduren, toen ik werkte aan mijn herstel. Ptst opgelopen tijdens de bevalling en de periode na de bevalling. Ik worstelde met diverse gevoelens: angst, schuldgevoel, verdriet, onmacht en boosheid. Ik kreeg Pit- verpleegkundige hulp, psycholoog en medicatie. Met mijn zoontje ging het tussen 3-6 maanden gelukkig wat beter, de voeding sloeg aan, maar er zat nog veel onrust in zijn lichaampje (daarvoor onder behandeling osteopaat) slapen ging wat beter, en hij bleek nog meerdere allergieën te hebben. (Melk/soya/ei/diverse groenten en fruit) Overdag sliep hij eindelijk, en de nachten sliep hij met poses van 3 uren aan een stuk. Met 6 - 8 maanden ging het zowel met ons zoontje als met mij het beste. Mijn zoontje ging de nachten beter slapen: 20:00 - 00:00 (fles) en dan 00:20 tot 07:00/08:00 (nog steeds onder behandeling osteopaat) en sliep zelf soms van bedtijd tot ochtend door. Zijn ontwikkeling ging als een speer. Hij kreeg wat meer rust en wij ook, mijn vriend kon af en toe wat verlof oppakken, en ik had baat bij de psycholoog en medicatie werd afgebouwd. Dat was een periode dat wij eindelijk wat konden genieten. Vanaf 8 maanden, lijken de nachten weer bergafwaarts te gaan (geen tanden) heel vaak wakker worden of niet meer willen slapen. Reflux speelde weer op, die hij nu dankzij medicatie weer onder controle heeft. 3 weken geleden kreeg hij ook nog een flinke dubbele oorontsteking, 2 antibiotica kuren en pijnstillers 240mg 2/3 keer per dag. Hij heeft veel pijn gehad, slecht gegeten en gedronken, en zeer slecht geslapen (in totaal tussen 20:00-08:00 maar 4/5 uurtjes per nacht en overdag 1/2 uurtjes) Dinsdag zijn wij op controle geweest bij de KA en de oren zagen er weer rustig uit en de Reflux ook, maar hij slaapt nog steeds heel erg slecht (Geen krampen/tanden/geen nieuw voedsel) voorbeeld: 19:00 badje en flesje 20:00 naar bed, en wordt een aantal keren huilend/schreeuwend/overstuur wakker tot 23:00/00:00 (fles) en slaapt verder tot 01:30/02:00 vanaf dan niet meer slapen of om de 20 min schreewend/overstuur wakker tot 04:00/04:30 (met 120cc fles valt hij uiteindelijk in slaap) en slaapt dan tot 07:00/08:00. Smiddags rond 12:30 slaapt hij na de fles 2 uurtjes. (Voor die tijd valt hij niet in slaap) terwijl hij zoveel energie verbruikt, hij is overdag; vrolijk, actief, speelt veel, kruipt de hele tijd rond als hij wakker is, staan, zitten (eenkennig in andere omgeving en snel prikkelbaar in drukke omgeving) Maar die nachten.. Wij zijn weer helemaal op. Heb het gevoel dat al mijn beetjes energie die ik had opgebouwd weer zijn verbruikt. Ik loop weer op mijn reserve, voel weer angst, wanhoop en verdriet opkomen dat ik probeer te overwinnen. Ik weet niet hoe ik zijn slaapprobleem weer kan doorbreken zodat hij snachts weer goed slaapt zodat hij en wij allemaal weer wat rust krijgen. (osteopaat heeft niet meer geholpen) In bed pakken of op dezelfde kamer werkt niet, en mijn vriend en ik wisselen elkaar af het snachts maar dat werkt ook niet, het hele huis, en zelfs de buren worden wakker van hem. We troosten hem, we maken de lichten niet aan (alleen nachtlampje) aaien hem over zijn hoofdje en kalmeren hem in zijn bedje, zachtjes zingen voor hem, uit wanhoop wiegen, of vasthouden.. Bedje anders gezet, mijn zus een dag bij ons laten oppassen (om te kijken of het aan ons ligt maar die nacht was het nog erger) schoonmoeder overdag laten oppassen, savonds zelfde probleem, we zijn niet weg geweest met hem, we hebben nergens baat bij. Hebben jullie tips? Doen wij iets verkeerd? Zien we iets over het hoofd? Alvast bedankt voor jullie reacties.
Jazeker, en we zijn onder behandeling van een dieetist. Hij krijgt alleen maar: wortel pompoen of pastinaak met aardappel en kip/rund/zalm, appel peer en banaan, brood zonder koemelk/ei/soya
Wat zwaar zeg... Ik weet er uit ervaring ook wel wat van af maar niet zo heftig als bij jullie. Ik zat vanwege zijn leeftijd te denken aan verlatingsangst. 9 maanden is daarvoor wel bekend. In dat geval zou het echt een fase moeten zijn. Gaat vanzelf over. Maar in jullie geval voelt dat natuurlijk helemaal niet zo. Jullie hadden de boel net een beetje op de rit. Hier reageerden we op deze fase Door kort te troosten en te vertellen dat het nacht is, tijd om te slapen, etc. Voordeel van deze leeftijd is dat ze al best veel snappen. Steeds hetzelfde ritueeltje herhalen. En op een dag (nacht) valt het kwartje.
Ik weet dat het heftig is, maar heb je wel eens een ziekenhuisopname overwogen voor je zoontje? Dat wordt gedaan bij huilbaby's om de oorzaak te achterhalen en om een ritme erin te krijgen. Het kan heel goed helpen; je kind wordt zorgvuldig geobserveerd door het ziekenhuispersoneel en zij zien misschien iets wat jij over het hoofd hebt gezien.
Afgezien van de allergieën had dit bijna mijn verhaal kunnen zijn. Zl is ruim 10 maanden en tussen 4/5 maanden en 8 maanden sliep hij van 19:00 tot 7:00... p erns was dit over en nu zijn de nachten heel erg beroerd.... ik ben kapot, loop met wallen en ben erg prikkelbaar en emotioneel.... Geen oplossing, wel herkenning! Laten wehopen dat we binnenkort weer goede nachten hebben...
Helaas herken ik grote delen van je verhaal. Hier geen allergieën, maar de onrust, reflux, het vele huilen en slechte slapen herken ik wel. In het begin kon ik het nog aardig handelen, maar op een gegeven moment ben je "op". Dochterlief sliep toen ze 9/9,5 maand oud was overdag 2x 20 min en 's nachts was ze elke 1,5-2 uur wakker. Mijn schoonmoeder kwam in de bieb het boek 'Baby in een droomritme' van Stephanie Lampe tegen. De schrijfster heeft zelf 4 kinderen met reflux, die veel huilden en slecht sliepen, dus vooral ervaringsdeskundige. Het kost even tijd om het te lezen en te kijken wat er bij je past. Wij hebben gekozen om te kiezen voor het ritme "Slapen, wakker worden, eten, spelen". Dit werkte voor onze dochter, ze wist waar ze aan toe was (als ik wakker word, krijg ik eten. Na het spelen, moet ik naar bed). Uiteraard heb je niet binnen een dag een kind wat minder huilt, goed slaapt en goed eet. Daar ging echt wel wat tijd overheen (weet niet meer hoelang, maar volgens mij toch wel 3 à 4 weken). En ik kan je vertellen, je gaat nog gek maken van onrust als ze opeens lang slapen. De eerste keer dat mijn dochter 30 min. sliep vond ik doodeng, zo lang slapen zonder een teken van leven was ik niet gewend. Ik dacht echt dat ik haar dood in haar bedje zou aantreffen. Ik kan je dus het boek van Stephanie Lampe van harte aanraden (ze heeft er meerdere). Ik vond de herkenning ook heel fijn, ik vroeg me echt af of ik het wel goed deed en door dit boek wist ik dat ik goed bezig was en geen slechte moeder was. Succes en slaap lekker
Dankjewel voor je reactie, hij is inderdaad al diverse keren opgenomen, en zonder resultaat. Zelfs de nachten erger. Ze kunnen dus niet veel voor ons betekenen. We hebben een vast ritme en iedere keer hetzelfde ritueel, dus hij weet waar hij aan toe is, en tussen 6-8 maanden ging dat goed. Helaas nu al 1,5 maand niet
In volle verlatingsangstperiode lijkt mij dat een optie met mogelijk een volledig tegendraads effect.
Onze dochter had overigens hetzelfde. KMA en reflux, veel in slaap gewiegd door die problemen, en daardoor steeds slechter slapen. Ze had gewoon nooit geleerd zichzelf weer in slaap te brengen, denk ik. Toen we op 11 maand volledig erdoor zaten, en ook dochter begon te lijden onder het slaapgebrek, hebben we slaaptraining toegepast. Uiteraard nadat we zeker waren dat er geen gezondheidsproblemen meer speelden. Wat uiteindelijk het beste bleek te werken voor haar, was haar in bed steken, als ze weende haar 1 min laten huilen, dan gaan troosten zonder op te pakken, weer naar buiten en 3 min laten huilen, weer troosten, etc. De eerste nacht werd ze elk uur huilend wakker, wat op dat moment normaal was. Ze viel steeds in slaap na max twee keer terugkomen om te troosten. De tweede nacht is ze maar enkele keren wakker geworden, en sliep ze na een keer troosten. De derde nacht sliep ze door. Ik weet dat hier veel mama's absoluut op tegen zijn. Maar bij ons was het de redding. Voor onze slaap, maar ook voor die van haar. Van een kind dat nooit goed geslapen had en de hele dag door zat te jengelen van vermoeidheid, hadden we na twee nachten plots een goede slaper. En dat is sindsdien zo gebleven, en ze is nu drie jaar. Ik ben er vast van overtuigd dat ze gewoon moest leren zichzelf weer in slaap te sussen. En dat is gelukt.
Het enige wat ik kan bedenken is dat kip bij mijn zoontje zorgde voor slapeloze nachten met veel huilen. Dus dat krijgt hij niet meer. Misschien zijn er dus toch nog dingen waar hij allergisch voor is of heftig op reageert.