Ons ongeboren kindje heeft maar 2% kans op overleven en dan nóg maar de vraag wat voor een leven dat zal zijn. Dus wij gaan waarschijnlijk eind deze week met 23 weken zwangerschap, afbreken. Zo'n verdriet. Zoveel pijn. Maar stiekum (en ik voel me best schuldig tegenover Milou, in mijn buik) zou ik ook graag zo snel mogelijk weer zwanger willen worden. Het gemis dat je krijgt doet zo'n pijn. Je had zo graag een kindje willen hebben. Ik ben wel van plan om het na de bevalling rustig aan te doen en als ik voel dat ik er helemaal klaar voor ben, dan gaan we er voor. Of dit over 4 weken is of over 2 maand, ik weet het nog niet.