verdrietig....

Topic zegt het al....

Mijn moeder werkt met verstandelijk gehandicapten die geestelijk niet ouder zijn van 3 maanden ongeveer.
Ik kwam geregeld bij mn moeder langs toen ik nog thuis woonde als ze aan het werk was.
Ik heb daar 2 favorieten zitten.
2 broers op 1 afdeling.
Echt zulke schatjes en altijd lekker lachen en gek doen als ik er was.
Zo leuk!
Met mn moeder haar werk ben ik regelmatig als vrijwilliger meegaan naar de Efteling en rondvaart met d ebiesbosch om te helpen met de bewoners en uiteraard had ik de 2 broertjes altijd,wat ik ontzettend leuk vond!
De jongste van de 2 was ziek geworden.
Longontsteking.
Goed te behandelen in principe maar de behandeling sloegen bij hem niet aan.
Hij ging steeds meer achteruit en de artsen hadden de hoop opgegeven.
De artsen verwachtte eerst dat hij die zelfde nacht dat ze hem opgaven dat hij zou overlijden maar hij hield vol en bleef vechten.
Hij mocht die dag erna mee naar huis om daar te sterven.
Ze verwachten dat hij hooguit een paar dagen,misschien 3 dagen zou volhouden.
Nu ruim een week verder....
Gisteren ging het ineens heel slecht.
Hij kreeg veel toevallen (epelepitische aanvallen) en kwam niet meer bij.
Raakte dus in een soort van coma.
Vannacht bijna non-stop toevallen gehad en hij ging meer en meer achteruit.
Vanmorgen om 09.45uur is Bennie overleden.....
Ik werd ook op dat tijdstip wakker met een naar gevoel maar je gaat niks denken in die weg.
Vanmorgen is hij overleden....
Ik kende hem 14 jaar.
Was altijd helemaal verliefd op hem en ook als ik meeging naar de Efteling met mn moeders werk ging ik met hem in allerlei atracties enz en als ik op bezoek was ging ik wandelen met hem met mooi weer.
Zag gewoon dat hij er echt van genoot van het wandelen.
En nu....
Nu is hij er niet meer.Mn moeder belde me net op om dit te vertellen.
Ze zei: Niet schrikken maar Bennie is vanmorgen om 09.45uur overleden.
Godzijdank is hij rustig ingeslapen,hij heeft een rustige dood gehad.
Ergens is het ook een opluchting want hij had veel pijn,had het benauwd maar bleef vechten maar volgens mn moeder zag je aan zn ogen dat hij vreselijk bang was en echt dood en dood ziek was.
Hij was ook pas verhuisd naar een andere afdeling.
Hij heeft altijd met zn broer op de zelfde afdeling gewoond totdat er een nieuwbouw kwam en een afdeling waar Bennie meer zou passen.
En nu....
Nu is het voorbij....
Geen strijd meer,geen pijn meer.
Bennie is overleden
Vroeger zei ik altijd dat ik hem als mijn broertje wou hebben....
Was en ben zo gek op die jongen!
En dat zal zeker altijd zo blijven!
Als hij gecremeerd wordt ben ik er niet bij want ik vind het nogal heavy plus daarbij vindt ik dat ook meer voor het de verzorgenden die hem verzorgd hebben en voor zijn familie.
Zodra mn moeder de datum van de crematie weet dat koop ik een witte roos en mn moeder legt deze op zijn kist namens mij.
Moet gewoon echt van mezelf wat achterlaten voor hem en een witte roos vind ik een mooi gebaar.

Voor Bennie:
Lieve Bennie.
Rust zacht mannetje!
Ga je missen maar weet dat het je nu goed zal gaan!
Rust zacht!

Kus,Denise

 

dank je
Vindt het echt een raar idee dat hij er niet meer is....
14 jaar ken ik hem al en had nooit verwacht dit mee te moeten maken.
Maar ergens geeft het ook een rust dat ik nu weet dat hij niet meer hoeft te strijden,niet meer ziek is en geen pijn en benauwdheid meer heeft.
Ergens voelde ik een soort opluchting toen mn moeder belde met de mededeling dat Bennie is overleden.
Eerste wat door me heen ging was dat hij nu eindelijk zn verdiende rust heeft na weken ziek zijn!
Maar toch blijft het een naar en zeer verdrietig iets

 

Dank je wel meiden!

Heb echt de hele dag al een raar gevoel
Maar het is voor hem gewoon echt beter.
Hij was zo ziek!
Mn moeder raadde me al af om niet meer naar hem toe te gaan toen hij nog leefde want hij was gewoon niet meer wie hij was en ze zei dat ik hem beter in gedachten kan houden zoals hij was toen hij gezond was want dat was Bennie.
Mensen met een geestelijke handicap worden niet zo heel oud maar toch....
had toch een band met m,was echt zo'n scheetje!
Echt een grote baby.
Als hij zn handjes weer eens ontdekte maakte hij van die lieve geluidjes en was altijd zo vrolijk met zn lieve poppenoogjes!
Ga m echt missen!
Zn broer zit nog wel bij mn moeder op de afdeling,Bennie was verhuisd naar een nieuwe afdeling.
Zn broer is verstandelijk ook echt een grote baby met kattenkwaad zo nu en dan.
Lekker gek doen,lachen,op schoot komen zitten (haha moet je nagaan dat er eigenlijk een volwassen mag van 35 op mn schoot komt zitten steeds haha)
Bennie was al gebonden aan zn rolstoel en kon enkel kruipen.
Een echte grote baby zeg maar.
Heb het ook zo te doen met de ouders van Bennie.
Ze waren erbij toen hij stierf.
Dag en nacht zijn ze bij hem geweest tot de dag van vandaag.
Elke dag en nacht elkaar afwisselen om even te kunnen slapen.
Gelukkig heeft Bennie niks gemerkt van het sterven,daar ben ik wel blij om!
Hij is rustig ingeslapen.
Ondanks zn ziekte toch een rustige dood gehad....