Het was op een dinsdagochtend,ik werd wakker en moest naar de wc(we hadden een wc boven in de badkamer wat een luxe he) Ik ging plassen,en daarna nog maar eventjes terug naar bed,want het was nog vroeg en de oudste was ook nog stil dus ik dacht:"die slaapt vast nog" Ik lag net 5 minuten in bed en dacht weer te moeten plassen(inwendig vloekte ik wel eventjes want dit overkwam me normaal nooit)maar toen ik uit bed stapte,kwam er een enorme waterval Dus ik de trap af naar beneden,en de telefoon gezocht,eerst mijn man's werk dat hij naar huis moest,daarna de vlos die zei dat ik direct naar het ziekenhuis moest gaan,daarna mijn schoonouders en ouders. Mijn vader bracht me naar het ziekenhuis,zie het vuilniszakje nog op de passagiersstoel liggen hahaha In het ziekenhuis moest ik aan de ctg op een weeënkamer,de verloskamer ernaast hoorde ik een vrouw kermen van de pijn Maar geen wee te bekennen. Na enkele uren mocht ik naar zaal(gezelschap van 2 mede-zwangeren;die een week na mij zijn bevallen) Er gebeurde gewoon niks,ik heb maar meteen tv aangevraagd,had wat puzzelboekjes bijdehand en zo verstreek de tijd,en er kwam nog bezoek. Die avond ben ik maar lekker vroeg gaan slapen,voor het geval dat het een nachtbevalling zou worden. De volgende ochtend kreeg ik tijdens het ontbijt de eerste wee,ik had gelijk geen trek meer mijn man was ondertussen al gearriveerd om te kijken hoe het was,hij hield de tijd bij hoeveel tijd er tussen de weeën zat,drukte op de zusterbel,maar er kwam nog niemand. Maar de weeën waren best wel gemeen en ik had pijn(heb de halve verlosafdeling bij elkaar gegild geloof ik) Mijn man werd op een gegeven moment een beetje kwaad op de verpleging en zei:"kunnen jullie nou niet even naar mijn vrouw gaan kijken, ze heeft weeën hoor". Toen ging het opeens heel rap,2 verpleegkundigen kwamen de zaal op,haalden mijn bed van de rem en ze brachten meteen naar de verloskamer,alles werd klaargezet, aangesloten,elektroden enzo. Arts-ass.kwam nog binnen en toucheerde...3á4 cm,had ik al. Eindelijk zeg,er zat schot in...mijn man is zijn moeder en mijn moeder gaan bellen want zij mochten bij de bevalling zijn,mijn schoonmoeder was er al vrij snel en ik heb haar hand zowat fijngeknepen,en op een gegeven moment had ik ontsluitingsweeën en persweeën door elkaar! Ik moest het persen tegen houden maar kon dat echt niet meer,zusterbelletje weer ingedrukt,ze kwam kijken en toucheerde...ja hoor ruim 9 cm.nu(op dat moment wandelde mijn moeder binnen) dus mocht ik gaan persen en 12 uur was meneertje er!!
Yep,ik zou het ook zo over willen doen (vandaar ook dat we nog voor 'n 3e gaan,maarja die bevalling kan ook weer heel anders verlopen natuurlijk)