Na 3,5 jaar bezig te zijn en onderzoeken te hebben gehad zijn wij van mening om verder te willen gaan met andere behandelingen.. aangezien ik door de andere onderzoekjes wat angstig ben geworden voor de behandelingen is mijn vraag hoe jullie het hebben ervaren de behandelingen van ivf, iui, etc etc. Hoe heeft dit voor jullie gevoeld toen de behandelingen begonnen.
Hoi Chntl, ik was ook best angstig enz, hormonen spuiten, keer op keer inwendige echo's.. Bah! Maar ja je went er op een gegeven moment aan.. Je wil zo graag zwanger raken dus je blijft je grenzen verleggen en heb er alles voor over. Tenminste, zo was t bij mij. Probeer t een beetje over je heen te laten komen, praat met je partner. Je hoeft dit niet in je eentje te doen. Heel veel succes en sterkte!
Ik keek erg op tegen de hormonen, daarom hebben we het wat uitgesteld. En wat blijkt, niets geen last Vond het prikken ook erg meevallen, punctie was pijnlijk maar te doen. Ik kijk heel positief terug op de behandeling, ik heb het gezien als een extra kans! Helaas 2 weken geleden ongesteld geworden, nu over een maand hopelijk een terugplaatsing van een cryo Mocht dit niet goed gaan, dan doe ik zonder twijfelen poging 2!
Ik keek er tot nu toe ook heel erg tegen op. Maar na 3,5 jaar geprobeerd te hebben, hebben wij de moed opgegeven en willen we beginnen met behandelingen. Is het verschillend per arts wat ze gaan doen? Met wat voor behandeling beginnen ze?
Het is verschillend per ziekenhuis welke behandeling en welke hormonen. Ivf in het lumc is bijvoorbeeld met een neusspray om je cyclus stil te leggen, in andere ziekenhuizen gaat dit vaak door middel van injecties. Ik heb dan ook maar 10x hoefen prikken tijdens mijn ivf ronde Het ligt er aan wat het probleem is. Mijn eileiders zijn verkleefd, iui heeft bij ons dan weer geen zin. Het zaad van mijn man is perfect, dus ivf. Als dat niet goed is krijg je icsi. Dus het is afhankelijk van het probleem. Als jij geen eisprong krijgt, proberen ze vaak eerst om die te krijgen, bijvoorbeeld met clomid. Veel factoren dus
Er is zowel bij mij als bij mijn vriend geen problemen geconstateerd. Eileiders zijn goed, follikels groeien goed. Eisprong precies op het juiste moment zoals de artsen verwacht hadden. Nu hebben we nog steeds geen idee wat er is.
Ik zag wel tegen de behandelingen op. Maar onze wens voor een kindje was groter dan de angst. We wisten dat het zonder niet zou lukken, dus we hadden voor ons gevoel geen keus. Opgeven was in ieder geval geen optie. Gelukkig heeft het een prachtige dochter opgeleverd. Achteraf gezien is het alle moeite dus meer dan waard geweest. Succes!
Nee joh, dat valt mee. Het is soms een beetje vervelend dat je steeds voor een inwendige echo moet, maar dat went vanzelf. Tijdens de IUI-behandelingen (inseminatie) was het soms even wroeten voordat ze het slangetje er goed in hadden, maar dat doet niet pijn. En een andere keer was het klaar voordat ik het zelf door had. De puncties voor de IVF/ICSI-behandelingen zijn geen pretje, maar ze zijn me allemaal meegevallen. Het spuiten van de hormonen heb je zo aangeleerd. Je moet even over een drempel om het bij jezelf te doen, maar je voelt vrij weinig van het prikken. Ik denk niet dat je teveel problemen moet zien van tevoren. Je weet niet hoe het zal gaan. Op internet lees je vaak de meest negatieve verhalen en slechte ervaringen, over de goede wordt over het algemeen niet geschreven. Vaak vallen heel veel dingen mee. Het medische circuit is vooral psychisch gezien zwaar en het is vrij intensief. Maar achteraf alle moeite meer dan waard geweest, als het een kindje als resultaat heeft. Het vervelende is alleen dat je van tevoren niet weet of het gaat lukken. Dat is het allermoeilijkste eraan. De onzekerheid, de confrontatie met vrouwen die wel zomaar zwanger worden, de zwangere buiken en kindjes. Wachten op iets, terwijl je niet weet of het ooit zal lukken. Dat is moeilijk. Maar je kunt niks anders doen dan erin springen en hopen dat alle moeite zal worden beloond. Als je niks doet, weet je zeker dat je wens niet uitkomt (in ons geval dan). We wilden elke kans aangrijpen en er later niet met spijt op terugkijken van: Hadden we het toch maar geprobeerd... Gelukkig is het goed gekomen. Ik hoop dat dat bij jullie ook zo zal zijn!
De inwendige echo ben ik wel gewend inmiddels. Die onderzoeken die ik al gehad heb moesten wij ook wekelijks heen. Iedere keer meten van de follikels. Enige waar ze toen achter zijn gekomen is dat alleen mijn rechterkant werkt, linkerkant doet wel iets maar daar stopt gegeven moment de follikel met groeien. Rechts groeit dan wel door. Wanneer rechts niks meer doet, gaat links weer verder met groeien. En gek genoeg klopt dat ook wat rechterkant betreft, want ik heb daar altijd steken tijdens eisprong. Dus wat dat betreft doet rechts goed zijn best! Hahaha
@chnntl: dat is heel normaal. Heel veel vrouwen hebben een dominante eierstok. Dit heeft in principe ook geen effect op je vruchtbaarheid. On topic: ik heb alleen ervaring met iui (maar dan wel gelijk héél veel ervaring, met in totaal al 14 iuis achter de kiezen ). Ik vind de behandeling zelf niet zwaar of eng en vond dat ook niet in het begin. Prikken was de eerste twee dagen nog wat onwennig, maar daar wen je echt héél snel aan. Wenkbrauwen epileren is veel pijnlijker. Wat ik wel heel zwaar en moeilijk vind is dat het elke maand steeds maar niet lukt, maar ja dat heb je ook zonder behandelingen natuurlijk. Ik wens je veel succes en hoop dat je snel zwanger mag worden!!
Heb je een maximum aan iuis die ze doen voordat ze met weer een andere behandeling beginnen? Of maakt dat verder niet uit..
Het maximum is bij ons eigenlijk 6, maar soms mag je er één of twee meer en na een zwangerschap beginnen ze opnieuw met tellen. Ik werd na 3 iuis zwanger van mn dochter en toen 7 iuis van een bbz, vandaar. Maar we zullen binnenkort de overstap naar IVF helaas wel moeten maken, want de laatste iui komt in zicht.
Heb je altijd bij een iui dat je moet prikken? Of is dat weer verschillend? Ik vind het zo spannend om hier aan te beginnen... het kriebelt nu aan alle kanten dat er weer een vooruitzicht is... en ik zal die stap moeten nemen om samen met mijn vriend de behandelingen aan te gaan.. hoe snel kun je een eerste iui krijgen?
Bij ons doen ze iui met hormonen wanneer het gaat om onbegrepen verminderde vruchtbaarheid om een vrouwelijke factor als oorzaak. De enige omstandigheden waaronder je dus niet hoeft te prikken is als er iets ontdekt is bij je man. Maar je moet je geen zorgen maken over prikken hoor. Ik ben echt een enorme schijterd (en kleinzerig) en de eerste keer dat ik moest prikken had ik trillende zweethanden. Maar het valt echt mee en went zo snel. Hoe snel alles gaat hangt van je zh af. Meestal moet je eerst wel een maand of twee a drie wachten of soms langer als er een wachtlijst is.
Oke... ik dacht als ik morgen contact leg dat ik dan bij de eerst volgende menstruatie, dat zou eind december zijn, al aan de beurt zou zijn... maar dat kan dus nog wel even duren...
Ik heb half september mijn eerste gesprek gehad met een fertiliteits arts. Er zijn toen testen afgenomen, urine, bloed en zaad. Toen op 22 oktober intake gehad en op 25 oktober gestart met de eerste poging. Het kan dus echt wel snel gaan!
Zoooo! Dat is echt wel snel inderdaad. Nou ik ben heel erg benieuwd morgen.. ik ga direct morgen ochtend bellen, wie weet helpt dat nog, haha.
In welk ziekenhuis ben je onder behandeling? Ik zie nu pas dat je uit Friesland komt. Wij zaten in het MCL in Leeuwarden. Hou er trouwens rekening mee dat ze tussen kerst en oud & nieuw een behandelingsstop hebben. En vaak duurt het een paar weken voordat je bij de gyn terecht kunt. Heeft de gyn aangegeven dat jullie met andere behandelingen mogen beginnen of is het iets wat jullie zelf willen aankaarten? Als je alle voorbereidende onderzoeken al hebt gehad, dan zou je in principe vrij snel door kunnen met IUI. Daar is geen wachtlijst voor. Je moet dan al wel een cyclus-analyse gehad hebben, hormonen-onderzoek, zaadonderzoek, bewerkingstest voor IUI. Intake en bespreking met de gyn daarover. Dat neemt allemaal tijd in beslag. Heb je dat allemaal nog niet gehad, dan zit je zo in januari-februari voordat je van start kunt, ben ik bang... Als er behandelingen aangeboden worden, dan zal dat IUI zijn. IVF/ICSI wordt gedaan als het met IUI niet gelukt is. Of als er een duidelijk aanwijsbare reden is, waardoor je meteen in aanmerking komt voor IVF/ICSI. (bijvoorbeeld een slechte zaadkwaliteit).
Tjongerschans in heerenveen. Ze hebben toen voor 2,5 jaar geleden gezegt na de hsg onderzoek, als er over een half jaar nog geen zwangerschap zou zijn dat wij dan terug moesten komen en we dan in aanmerking kwamen voor een behandeling. Toen ze dat zeiden was ik net 19 en had ik zo iets van daar wachten we nog wel mee, ook omdat ze niks konden vinden tijdens het in kaart brengen van mijn cyclus. Alles was goed. Mijn vriend had ook niks, was ook alles goed mee. Dus wij zagen geen reden om in de mmm te gaan stappen. Maar nu er nog steeds geen zwangerschap is, willen we nog wel graag de mmm in stappen.