Zo eindelijk mag ik hier m'n verhaal plaatsen. Op maandag 14 juli begon het. M'n lief moest werken die hele dag en ik wilde niet alleen zijn dus kwam m'n moeder een dagje. Fut had ik die dag niet ...moest alleen meerdere malen naar het zh ivm checken op zw.schaps-suiker. Enfin, het was mooi weer en heb bijna de hele dag doorgebracht in de tuin omdat ik ook echt zwelgje was! (enorm dikke voeten waar echt niet meer op te staan viel) Als avond-eten deden we een Mac Donaldje...dus ik deed me tegoed aan een Big MacMenu zittend in de tuin. Op een gegeven moment ging m'n lief m'n moeder terug naar huis brengen en ik was zo enorm moe dat ik al om 20.00 uur m'n bedje indook. Voelde me niet echt lekker...begon misselijk te worden.Kreeg ineens (buik) krampen en zat ongeveer ieder uur t/m middennacht op de wc. Nog steeds denkend dat de Mac verkeerd gevallen was!? De hele nacht had ik steeds krampen die ongeveer zo verliepen. Ik lag te slapen, werd wakker, zuchte en pufte een beetje, strompelde m'n bed uit de trap af en ging dan ongeveer 15 min op de wc zitten tot het afzakte en dan weer m'n bed in en viel weer in slaap om vervolgens 15 min later weer hetzelfde te voelen. Nog steeds ging er geen lichtje branden..... In m'n hoofd zat alleen de afspr bij de gyn die ik de di 15/7 zou hebben omdat de bevalling de woensdag ingeleid zou gaan worden. Totdat rond 5-en ik enorme rugpijn kreeg, echt heel erg! Probeerde m'n bed uit te komen en strompelde een beetje door de slaapkamer totdat het een klein beetje zakte om vervolgens "weer" de trap af te gaan richting wc. Daar aangekomen zag ik tot m'n schrik behoorlijk wat rood bloed en riep ik tegen m'n lief ....(die in diepe slaap lag omdat ie nog geen notie had dat het was begonnen/ik steeds hem /en mezelf voor had gehouden dat m'n eten verkeerd was gevallen)....dat we het zh moesten bellen. We konden gelijk komen en kwamen rond half zes in het zh aan. Geen spullen meegenomen omdat ik nog steeds dacht gewoon ff te gaan om de boel te checken niet nadenkende dat de bevalling inmiddels begonnen was. De boel zat immers de dagen ervoor nog POTdicht. Bleek 2 cm ontsluiting te hebben en de gyn zei: Vandaag word jullie kindje geboren je gaat hier niet meer weg! Ben onder de douche gezet .....45 min en daarna kwamen de weeen sneller achter elkaar. M'n vliezen werden gebroken door de gyn en ik zat rond 10.00 uur op 6 cm ontsluiting. Omdat ik totaal de controle over m'n lichaam kwijt was ('t puffen wat ik geleerd had op zw.gym was ik totaal vergeten en m'n lief zong : "Altijd is k.jakje ziek helemaal verkeerd naar mijn idee".....) stelde de gyn een ruggeprik voor. Na 4 x prikken zat de epiduraal er eindelijk in. Van 11 tot 13.00 uur ging ik van 6 naar 9 cm en de epiduraal werd teruggezet. Om 14.00 uur had ik 10 cm ontsluiting, maar stond er nog een randje. De gyn stelde voor om iets later met persen te beginnen zodat onze "kleine" flink diep zou zitten wat makkelijker zou zijn met persen. Uiteindelijk heb ik van 13.00 tot 19.00 gelegen met 10 cm ontsluiting. Er kwam een andere gyn en die besloot al heel snel dat er een spoedkeizersnede moest plaatsvinden. Ik was kompleet van de kaart van de pijn en wilde niets liever dan dat ons kind er snel uitkwam. Was echt in alle staten en het leek wel eeuwen te duren, maar iedereen moest van huis opgeroepen worden voor de sectio/keizersnee. Uiteindelijk is onze kanjer van bijna 8,5 pond om 20.31 geboren! Wat een verlossing! Ik heb een aantal dagen in het zh gelegen en behoorlijk veel pijn gehad. Weet nu dat een keizersnee niet zaligmakend is, want de buik-wond deed flink pijn/het is toch echt een buikoperatie. Inmiddels zijn we weer thuis en ben ik goed ah herstellen. Onze man Dean doet het goed en de borstvoeding is goed op gang/loopt lekker. Er zijn veel foto's gemaakt tijdens de k.snede en ik vind dat erg fijn vd verwerking ervan. Het is niet niks als je eigenlijk al een hele bevalling tot 10 cm ontsluiting erop hebt zitten en uiteindelijk "toch" besloten word tot een k.snede. Ik was best een beetje teleurgesteld omdat het senario eigenlijk exact is verlopen ...waar ik bang voor was/wat m'n gevoel al voorspelde: Dean was te groot/"ik" kreeg hem er niet uit. Maar toen ik dit meerdere malen aangaf werd er niet naar me geluisterd en achteraf bleek dat ik toch (helaas) gelijk had. Het belangrijkste is dat we een gezonde, mooie zoon hebben gekregen. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor! De rest slijt wel en ik weet nu: Weeen zijn echt heavy en ik vind ze verre van menstruatie-krampen lijken maar meer als messen die ze in je prikken. Voor iedereen zal het anders zijn, maar ik zeg wel: Ze hebben gelijk als ze zeggen: Het is het waard! Want dat is echt zo! LIefs van een dolgelukkige Mama Mirre
Wat een bevalling zeg! En het is het inderdaad allemaal dubbel en dwars waard! Geniet van jullie kersverse gezinnetje
Allemachtig, hebben ze je ZES uur lang laten liggen met persweeën?! Dat lijkt me inderdaad geen pretje, zeg! Ik kon mijn persweeën bij Quinten nog geen zes seconden ophouden. Fijn dat jullie gezond en wel weer thuis zijn. Laat je lekker in de watten leggen en geniet van je kleine mannetje!
Meid, wat ben jij een held met wat je hebt doorstaan. En wat een mooie beloning he... (leuke naam ook ). Neem de tijd om je bevalling te verwerken - bij mij ging het een stuk makkelijker dan bij jou, maar ook ik heb het een plekje moeten geven. En geniet van je lieve, mooie mannetje!
Ga ervan blozen! Echt ben zo ontzettend gelukkig met ons mannetje. De bevalling probeer ik zo snel mogelijk te vergeten en te verwerken
wat een bevalling! maar wel fijn dat je een gezonde zoon hebt gekregen! en idd zoals je zelf al zegt; HET IS HET WEL ECHT WAARD! Ik zei na de eerste ook er komt geen 1 meer bij! De derde is nu al op komst haha. Je vergeet het wel weer, al heb ik wel al weer de zenuwen voor de bevalling!
poeh meid, heftig hoor! Ik heb nog naar je uitgekeken in het ziekenhuis.. en nu ik de foto's zie denk ik dat ik jullie (of jou in elk geval ) nog gezien heb ook de dag dat ik binnenkwam. Zeker toen ik naderhand hoorde dat de dames met een keizersnede op een 2 persoonkamer lagen... Ik ben zelf dus een dag later bevallen van ons meisje. Ik kwam smorgens om 10 uur binnen, de dag na jou bevalling (woensdag) en vrijdag ging ik uiteindelijk weg. Wat jij schrijft over zo lang mogelijk wachten met persen tot de kleine zo diep mogelijk zou liggen is bij mij ook gebeurd, hierdoor kon de ruggenprik zo lang mogelijk aan blijven staan zeg maar. Bij mij werkte het dus uiteindelijk wel. Ik ben wel 5 kwartier nog aan het persen geweest, maar toen is ons meisje met een knip geboren. Ze was wel flink, maar niet zo groot als jullie Dean! Het is trouwens wel een prachtig mannetje hoor !
Van harte met jullie mooie meisje! Ik heb jou ook gezien die dag en ook onze VK zag ik toen lopen. Ik vertelde nog tegen m'n vriend dat ik zag dat je bezig was en hij zag dat je ook naar boven moest (dus ik dacht of een KS of een epidurale) Jullie meisje heeft ook zo'n mooi , bekend zh mutsje op..hihi Toch wel bijzonder dat we elkaar gezien hebben! Ik ben blij dat de kleine (grote) jongen op de wereld gezet is. Lag je "toevallig" in Verloskamer nr 2!? Daar ben ik begonnen met de bevalling.
owww idd voor een ruggenprik... Toen was ik niet op m'n allerbest haha. Dan heeft hij misschien ook wel gezien dat dat bed nog uit elkaar viel zowat op de gang?! jee, wat een gedoe was dat. Nouja daar kan ik nu wat blijer op terug kijken op het moment zelf, poehh.. Maarreh; ik lag op 1 hoewel er op 2 ook een bevalling bezig was -de kindjes werden vlak na elkaar geboren. De eerste nacht lag ik trouwens op een 4-persoonkamer, met allemaal meiden die die dag bevallen waren. Toch wel bijzonder hoor, maar het gaf ook gelijk aan dat het erg druk was geweest!
niet te geloven! mijn bed is ook uit elkaar gevallen...halverwege de lift! manlief trok er te hard aan en zodoende was het verlosbed ineens in 2 delen en ik lag in het midden ...beter gez. hing in het midden. al pijnlijk genoeg ...en wat bleek achteraf dat de ex van m'n vriend net voorbij de lift liep en ons ook nog eens zag..wat een vertoning zeg haha. nu lag ik erom, maar weet wat je voelde hoor!
Jeetje meid, wat een verhaal ! En ik maar denken dat ik een zware bevalling gehad heb... Bij mij was Damani ook te groot en mij hebben ze 2,5 uur laten persen! Maar dat je zolang met 10cm heb gelegen, vind ik schandalig ! Dat ze niet eerder ingegrepen hebben zeg Maar goed, je hebt een wolk van een zoontje ! Echt een binkie Geniet er maar van en ik vind het een HELE leuke naam ! -X-
ow das wel erg zeg... idd al pijnlijk genoeg op dat moment. Bij mij was het een verpleegster overigens. Maar echt bizar he, als je zo terugkijkt. Maar goed , het is maar goed dat we er zo'n geweldig iets voor teruggekregen hebben
wat een verhaal zeg ja ik heb ook uren met persweeen gelegen omdat ze geen tijd hadden (echt geen pretje!) Mooie naam (ik zie opeens overal Dean's!)