Mis je....mis je meer dan ik ooit kan vertellen... Zou er alles maar dan ook alles voor over hebben om je terug te krijgen. Lieffie, hoop dat t goed met je gaat, Love you
Jeetje meid, ik vind het lastig om te beschrijven wat ik voel maar soms weer ik dit soort topics omdat ik gek wordt van de gedachte dat hjet mij zou overkomen.... Laat staan hoe jullie je moeten voelen Heel veel sterkte al krijg je daar je allesje niet mee terug... Het blijven lege loze woorden Knuffel...
Ik kan niets zeggen wat het beter maakt.. Ik kan ook echt de woorden niet vinden.. Wat is het ontzettend verdrietig en vreselijk dat jullie dit moeten meemaken.. Ik wens jullie alle kracht, steun en liefde van de wereld..
Dankjewel voor jullie lieve woorden..... Vandaag hebben we ons meisje op mogen halen en nu is ze weer thuis bij ons, waar ze hoort....
Zo moeilijk om iets te zeggen.. De pijn is niet te bevatten.. Ik wens jullie heel veel sterkte en een hele dikke knuffel
O mijn Goed, ik weet nog als de dag van gisteren hoe dat ging, 'je baby/kind ophalen'..voelt ergens goed maar gelijkertijd zo tja hoe moet je het zeggen...zo 'raar en onwerkelijk'...in een asdoosje en of urn.. Wij hebben de hele reis terug naar huis 'het tasje', waar zijn as doosjes inzaten tegen ons aangehouden. We hebben zijn as laten verdelen over 4 zodat als de kids straks groter zijn zij elk 1 van hem heeft. Zoniet dan wil ik graag dat als mijn tijd komt dat ze bij mij in de kist gezet worden. Ik wil graag ook gecremeerd worden en dan samen ashes to ashes... Ik voelde die dag een bepaalde warmte: hij was weer 'thuis', zoals jij zegt waar onze kinderen/babies HOREN TE ZIJN......
Dankje lieve meiden... Het gemis wordt steeds groter....mis gewoon haar armpjes om mijn nek...een kusje en gewoon samen een liedje zingen.... Mis gewoon mijn zonnetje, mijn komiek, mijn allesje. Morgen al 6 wkn geleden, maar ook pas 6 wkn geleden.
Ik kan me gewoon niet voorstellen hoe dit moet voelen! Vanaf het moment dat je een positieve test hebt bekruipt je deze angst en je doet er alles aan om je kind te beschermen.... Bij het idee dat er wat met een van mijn meiden kan gebeuren word ik al verdrietig Heel veel sterkte.....en wat is 6wkn voor het verwerken van zo'n groot verlies? Helemaal niks! Ik heb voor het verlies van mijn vriend, ik was toen 18jr, 6jaar gedaan en nog mis ik hem. Ik kan het gemis dragen maar dat heeft dus echt 6jr geduurd. Geef jezelf de tijd!
Je bent echt sterk! Hoe moet je dit grote verlies ooit kunnen dragen. Ik heb een foto van jullie meid gezien, wat moeten jullie trots zijn op zo'n knappert!
Heb je berichtje gestuurd Blondi, benieuwd waar je foto gezien hebt en of je me kent. Geloof dat ik regelmatig herkent ben hier op de site . Anoniem ben ik hier niet meer.
@sloppyslayer gelukkig maar dat je het je niet voor kunt stellen, wist ook niet dat je zoveel pijn kan voelen.... Heftig joh dat je je vriend verloren hebt op 18 jarige leeftijd. Geloof meteen dat het lang duurt voordat je het gemis een beetje kan dragen. De scherpe kantjes gaan er misschien naar verloop van tijd beetje af. Geloof ook niet dat ik dit ooit een plekje kan geven..... Knuffel voor jou
Nog een mama met zo'n groot verdriet, meid, heel veel sterkte, het zal je nooit loslaten, maar misschien dat het idd wat slijt. Alleen gaat dat nog een hele tijd duren Dikke knuffels!
Zo gisteren de bruiloft van mijn broertje en ben blij dat we de dag 'goed' zijn doorgekomen. Wat heb ik opgezien tegen deze dag. We wilde het kost wat kost een mooie dag voor ze maken, Maarja zijn er inmiddels ook achter dat je je gevoel niet altijd kan sturen.... Ben benieuwd hoe we ons de komende dagen gaan voelen....denk dat de energie en alles helemaal weg is nu