Ik lees nu pas je topic. Maar wat een inmens groot drama. Wat een verlies, een verdriet. Ik wordt er helemaal naar van. Ik wens je enorm veel sterkte en kracht toe! Ik denk aan je.
Wat een nachtmerrie! Onvoorstelbaar moeilijk.. Jullie meisje is vast op een bepaalde manier nog bij jullie, daar geloof ik heilig in. Veel sterkte gewenst!
Wat mooi je onderschrift: Some people dream of angels I held one in my arms Zit met kippenvel op m'n armen. Denk aan je.
Amai, wat vreselijk. Ik heb er geen woorden voor. De verhalen nijpen mij al naar mijn hart. Hoe moet jij je dan wel voelen? Vreselijk, het zou niemand mogen overkomen. Veel sterkte nog voor u en uw partner. Dikke knuffel.
Dankjewel, lief van je. Hier net terug van weekje vakantie. Samen met mijn moeder en man naar de zon geweest. Met momenten was het "fijn" maar wat was ik blij dat we weer terug naar huis konden. Confronterend een vakantie echt met alles. Maargoed we hebben t geprobeerd en zijn er even uit geweest
Nu Beer richting de leeftijd van jullie meisje gaat, begint ze steeds meer door mn gedachte te dwalen. Soms knuffel ik Beer extra stevig, gewoon, omdat ik op dat moment aan jullie meisje denk....... Knuffel.....
Brabbel, dat had ik ook toen ons meisje 16 maanden werd. Heb het er toen ook met mijn zus over gehad, dat de wereld zo wreed kan zijn en zo oneerlijk... Ook zij zat met tranen in haar ogen toen ik over dit mooie meisje vertelde, wat geen eerlijke kans kreeg op een prachtig lang leven en over Butterfly, die nu haar geweldig meisje moet missen. Butterfly, ik kwam weer even bij je kijken. Wat knap dat je toch op vakantie bent geweest, maar wat lijkt me dat confronterend... Diep respect voor jou, ik weet niet wat ik had gedaan als ik in jouw schoenen had gestaan. Hele dikke knuffel, ik blijf aan jullie denken!
Ik zit m'n tranen nu ook weg te slikken. Dat een forum zoveel met je kan doen he?! Zelfs in onze gedachte leeft zo voort, en dan zijn wij nog maar "vreemden" Ben ik dus niet de enige die er zo mee zit.....
ik lees het nu net zat in het viena topic te lezen en zag je onderschrift, wat oneerlijk, wat moeilijk , waarom ?? het waarom ? begrijp dat jullie meisje via de MMM is gekomen? en dan zo af word genomen? tis gewoon te onwerkelijk ! maar je bent een mama, en wat voor 1! stoer en sterk, de tranen mag je laten zien,het verdriet moet je voelen, maar ook de zuchtjes wind, de ongemerkte aanrakingen van jullie meisje, want dat ze bij jullie is , weet jij ook . Ik kan je niet meer dan sterkte en heel veel kracht wensen, wel weet ik gewoon zeker ,dat als jullie eraan toe zijn dan komt er weer en prachtig leven in jullie leven, en jullie kleine meisje, zal er mt trots over waken als grote zus!, het is voor mij erg dubbel om dit soort berichten t lezen, we zijn zo door het oog van de naald gekropen, dat je iedere dag weer bang bent je mooie ,meisje te verliezen, iedere dag geniet ik van alles! ook van de minder leuke dingen, en besef me donders goed dat het niet voor iedereen geld, Lieverd jullie tijd kom! hou je sterk, maar toon verdriet!
Wat een super lief bericht Joyce...... Ja ons meisje is via de mmm gekomen eindelijk na bijna 4 jaar....we hopen ook heel erg dat t ons gegeven is ooit nog een broertje of zusje voor onze kleine meid te mogen krijgen. Jeetje ook jullie heftige tijd gehad, zet je echt met beide benen op de grond hè. Gelukkig is jullie meisje er nog, wat een kanjer.
een lief berichtje neemt jullie gemis en verdriet niet weg, maar ik hoop ook dat jullie een prachtig broertje of zusje is gegund! we houden contact!
Sterkte meis. Ik moet vaak aan je denken. Wat een onbeschrijflijk verlies. Ik hoop dat jullie gauw een klein wondertje en broertje of zusje in jullie armen mogen sluiten. Het geluk is jullie zo gegund! Gaat het wel een beetje met je inmiddels?
Het gaat met ups en downs. Kunnen echt nog wel lachen maar het zware gevoel blijf je bij je dragen 24 uur per dag. Het is stil in huis... Lief dat je komt vragen hoe t gaat.
Lieve butterfly, ik denk zo vaak aan je. Het leven is zo oneerlijk. Dit is zo onmenselijk. En dan de kracht vinden om door te gaan. Je moet wel, maar waarvoor zul je je vast vaak afvragen. Jullie meisje zal trots zijn op het feit dat jullie haar pappa en mamma mochten zijn en zal zeker over jullie waken. En mocht er een broertje of zusje komen, wat ik met heel mijn hart hoop en jullie gun, dan heeft hij/zij de beste bescherm engel die hij/zij kan wensen. Je onderschrift (schuin) bezorgt me kippenvel. Zo mooi, maar zo verdrietig. Dikke knuffel
Lief Fijn om te merken dat er zoveel mensen toch nog aan ons meisje denken ondanks dat jullie ze niet kennen... Maar ze is het meer dan waard om altijd genoemd te blijven... Ze is/ was werkelijk waar een prachtig, ondeugend meisje....
Ik denk zo vaak aan jou, dat ik toch maar nog eens ga posten.. meid, wat moet jij sterk zijn, hoe zwaar moet het voor je zijn.. Ongelofelijk en wat een ondragelijk verlies. Iedere moeder zal aan zijn eigen kind denken.. ook ik doe dat.. en iedere avond als ik mijn kleinste meisje weltrustenkus denk ik aan jullie. Ookal ben je slechts letters op een scherm voor mij - en ik voor jou, je verhaal heeft me zo geraakt. Hoe gaat het met je? Kan je een stukje van de dag doorkomen? Ik wens jou en je man alle kracht toe, ik hoop dat jullie je gesteund kunnen voelen door degenen die van jullie houden