Allereerst, gefeliciteerd! Ten tweede, ik begrijp jou baas wel. Je baas neemt je aan voor een halfjaar zoals afgesproken. Vervolgens word je zwanger en kun je een tijd niet meer werken maar jij kost hem wel geld want hij moet voor je betalen. En dat is als baas zijnde flink zuur als dat gelijk de eerste maand al begint. Van die kant moet je dat ook bekijken en begrijpen. Is dit een zwangerschap zonder anticonseptie (dus toch geplant) of ben je door de anticonseptie heen zwanger geworden? Als het het eerste geval is vind ik dat je baas volledig in zijn recht staat boos te zijn. Als je door de anticonseptie heen zwanger bent geworden kun je er inderdaad niks aan doen, neemt niet weg dat het evengoed zuur is voor je baas. Ik ben zelf baas en weet dus wat het kost.
Ik vind niet dat je baas in zijn recht staat om boos te worden tegen jou! Hij kan wel balen maar dat hoeft hij niet zo tegen jou te zeggen vind ik. Je gaf al aan dat jullie al een aardig poosje bezig waren, dan zet je dat niet even opzij voor een baan, waarvan je weet dat het toch tijdelijk is toch? Lijkt mij.. Maar goed ik zou echt geen ontslag nemen als ik jou was, want je weet maar nooit of je een ww nodig gaat hebben. En je verliest je recht erop als je ontslag neemt! Ga dan in de ziektewet.. je baas krijgt het vergoedt
Het is dus wel geplant. Dan vind ik dat je je baas had moeten zeggen dat je bezig bent met zwanger worden. Nu zit hij met een werknemer waar hij niks aan heeft en wel voor moet betalen terwijl hij voor jou dus ook iemand had kunnen aannemen waar hij wel wat aan had gehad. Voor het zelfde geld had het nog even geduurt maar ik vind dat je dat risico wel aan je baas had moeten aangeven. Dan had je baas zelf kunnen beslissen of hij je wel of niet aan had willen nemen,. Ik vind dus ook dat je ontslag moet nemen. Je profiteerd in mijn ogen nu gewoon van je baas. Als dit bij mijn werknemer zou gebeuren zou ik ook heel boos zijn. Zeker als het gelijk de eerste maand gebeurd.
Meissie23, dat is toch discriminatie? Dan zou een man in zo'n situatie meer kans maken op een baan dan een vrouw. Bovendien, waarom zou je vertellen dat je probeert zwanger te worden? Stel je voor dat ze je om die reden niet aannemen en het duurt nog een jaar (of misschien wel langer) voordat je zwanger bent? Ik vind het grote onzin dat je bij je sollicitatie moet melden. Bovendien is de werkgever beschermt: het uwv betaald bij ziekte door zwangerschap en zwangerschapsverlof. Het kost de baas dus niets. Als je een vrouw aanneemt heb je als werkgever altijd het risico dat ze zwanger is/wordt! Ik heb zwanger gesolliciteerd en ondanks een hele goede CV ben ik een aantal keer niet aangenomoen omdat ik zwanger ben. Ik was zo eerlijk om het te vertellen. MAar ik was niet altijd even blij met mijn eerlijkheid, het is niet leuk om afgewezen te worden puur omdat je zwanger bent. Ook al kan ik het van een werkgever wel een beetje begrijpen.
meissie, het is verboden voor een werkgever om te vragen naar een kinderwens! Je hoeft dus zeker niet te vertellen als je begint dat je bezig bent voor kinderen! Dan krijg je discriminatie. Bovendien kost het haar baas helemaal niets, het uwv betaalt het..Het is hoogstens ongemak. Dus ik snap niet helemaal waarom je ts zo aanvalt. natuurlijk profiteert ze niet van haar baas! Ik denk dat het voor haar het ergste is, niemand zit erop te wachten om ziek te zijn denk ik en dat kan haar ook niet kwlijk genomen worden.
@Danabelle, neem geen ontslag! dan verlies je je rechten en dat zou ik echt niet doen. Je bent ziek dus ik zou overleggen met de arboarts om gedeeltelijk of volledig in de ziektewet te gaan. Je baas kost het niets! Dus voel je niet schuldig
Tja wat versta je onder discriminatie. Ik vind het niet meer dan netjes om het te melden. Of als je gelijk al zwanger word zelf ontslag te nemen. Je bent nutteloos voor je baas en dat al in de eerste maand. Of je niks kost als je "gewoon" ziek bent door zwangerschap betwijfel ik. Overigens is het niet aanvallend bedoeld. ik vind het gewoon niet netjes. En ik begrijp volkomen dat je baas boos is.
Dat kun jij wel betwijfelen, maar het is toch echt zo. Alle "ziektes" die met de zwangerschap te maken hebben en waardoor je niet instaat bent om te werken worden vergoed door het UWV... JE moet dan wel een zwangerschapsverklaring vragen bij de Vk en je baas stuurt die dan naar het UWV met daarbij de mededeling dat je ziek bent door je zwangerschap. Hieraan zit geen minimum van "ziekzijn". (als je snapt wat ik bedoel. ) Een werkgever kan er niet blij mee zijn, maar eerlijk gezegd is dat meer zijn probleem als dat van de werknemer. Je kunt je leven toch niet "on hold" zetten voor een baan? En vooral niet met zoiets belangrijks als kinderen. Nee hoor, voor deze baas 10 anderen... En idd, een werkgever mag er niet om vragen omdat dat idd onder discriminatie valt.
Hij heeft er toch niet om gevraagd? Hij is alleen boos, wat ik kan begrijpen. Ik heb zelf ook een zaak en als mij dat zou gebeurden zou ik ook boos zijn. Ik vind het gewoon niet netjes om zo te handelen. Kun je wel zwanger willen worden en natuurlijk hoef je je leven niet on hold te zetten voor een baan. Maar om in de eerste maand van je nieuwe baan zwanger te worden en gelijk ziek te melden vind ik gewoon not done en zou ik persoonlijk ook nooit doen.
En daarnaast TS heeft aangegeven dat UWV sowieso haar evt ziekzijn vergoed ivm haar WAO/WAJONG-achtergrond. Dus het kost haar baas echt niks! UWV staat garant voor die evt kosten. Op deze manier probeert men mensen met arbeidsongeschiktheid toch aan het werk te helpen. En meissie: tuurlijk staat het je vrij om aan te geven of je bezig bent met zwanger worden, maar de natuur heb je niet in de hand. En ik kan me die baas ook wel een beetje indenken, maar dat is het risico bij het aannemen van (jonge) vrouwen in de vruchtbare leeftijd
@meissie23: je zegt dat je zelf baas bent, maar weet niet dat bij zwangerschap alles vergoed wordt door het UWV en dat je niet mag vragen naar een zwangerschap tijdens een sollicitatiegesprek? Ik snap best dat je als baas baalt als iemand direct zwanger raakt en ik zou het zelf ook wel lullig vinden, maar bedenk wel dat voor vele mensen het werk op de 2 plek komt en priveleven op de eerste. Ik werk om te leven, ik leef niet om te werken.
Dat niet alleen. Ze heeft ook maar een contract voor een half jaar. Normaal als je in die tijd zwanger wordt kun je gewoon door blijven werken, dus in principe ook al had hij geweten dat ze ermee bezig was dan nog zou ze in normale omstandigheden gewoon dat half jaar uit hebben kunnen werken. Ik zou als ik gesprek had niet zeggen dat ik ermee bezig zou zijn, en zeker niet als het voor een half jaartje was omdat ik er dan ook vanuit was gegaan dat ik dat gewoon had kunnen werken. Alleen zij heeft de pech dat ze ziek is geworden daardoor. Maar ze had ook zo ziek kunnen zijn.
Hoi, Iedereen bedankt voor de reacties op dit onderwerp. Ik zie dat er een hele discussie over is ontstaan. Ik ben overigens wel in de eerste maand van mijn baan zwanger geworden, maar in de tweede maand ziek. We waren al ongeveer een jaar bezig, dan gaan we niet voor een tijdelijk baantje onze kinderwens on hold zetten.. En zoals iemand hierboven ook al zei, normaal gesproken had ik gewoon mijn contract uit kunnen werken. Ik heb niet in een glazen bol gezien dat ik er zo ontzettend beroerd van zou worden ofzo. Ik snap ook best dat mijn baas baalt hoor! Maar hij doet wel heel erg bot. En het kost hem inderdaad geen geld - hooguit een beetje tijd om papieren in te vullen e.d. Omdat het er op het werk niet echt gezelliger op wordt aangezien mijn baas zo bot doet, denk ik dat ik toch mijn baan opzeg. @ Degenen die aanraden dat niet te doen: ik ben 50% arbeidsongeschikt (Wajong) en ontvang daarvoor een uitkering. Dat ik zelf stop met mijn baan is geen reden om de uitkering in te trekken o.i.d. Bovendien is het zo dat ik vóór deze baan ook alleen het inkomen van de Wajong had, dus ik ben gewend aan een (zeer) laag maandinkomen en zal er heus weer mee kunnen leven. Punt is nu nog een beetje dat ik een maand opzegtermijn heb, per eerste van de maand. Dus als ik nu (of eind januari) opzeg, loopt mijn contract tot 1 maart. Ik wil met mijn baas overleggen hoe hij dat dan voor zich ziet, want ook al zou ik me binnenkort wat beter gaan voelen dan lijkt het me niet prettig om op deze manier nog een week, of twee weken, of drie weken, te gaan werken. Met het risico dat ik er de ene dag wel ben en de andere dag niet, i.v.m. de combinatie van mijn aandoening en zwangerschap.
Ppfffff...... zeker een kerel!? Het is al 2009 en nog steeds kunnen wij vrouwen niet gewoon toegeven een kinderwens te hebben zonder onze baan kwijt te raken. Belachelijk vind ik dit! En dan gaat de politiek zeuren om het feit dat vrouwen te vaak parttime werken of thuis bij de kinderen zitten. Ja hallo...geef ons dan een eerlijke kans! En hoe bedoelt hij; je had moeten vertellen dat je een kinderwens had? Zo nou! Dan kom je nergens meer aan de bak :S Ik zou als ik jou was niet meer terug gaan!
@ Assi: de baas is inderdaad een man Ik heb hem nog gesproken en gevraagd hoe hij denkt over die maand opzegtermijn, de maand februari dus. Hij gaf aan dat ik, ook al zou ik me in de loop van de tijd beter gaan voelen, niet meer terug hoef te komen. Als ik me beter voel mag ik 'gezellig thuis zwanger gaan zitten wezen' en in de ziektewet blijven. Dus ik hoef ook echt niet meer terug.
In overleg hoef je je ook niet aan die maand opzegtermijn te houden hoor. Als jij samen met je baas overeenkomt dat je er nu mee stopt, is dat ook oké!
@ Robin77, bedankt voor je reactie, ik wist niet dat dat echt mocht. Het geeft me wellicht wel wat meer rust om 'gewoon' per 1 februari te stoppen.