Hallo, ik zit nu al anderhalve maand thuis in de ziektewet i.v.m. langdurige werkstress/ werkdruk, moeizame relatie met de nieuwe directeur, etc. (Ik werk in het speciaal basisonderwijs). Mijn nieuwe directeur heeft mij anderhalf jaar lang niet serieus genomen. Heb op alle mogelijke manieren laten weten waar mijn knelpunten lagen, dat ik het moeilijk vol te houden vond... Er is helaas niets mee gedaan. Toen ik zwanger werd voelde ik me ook nog eens extra kwetsbaar en werden alle gevoelens versterkt. Ik kon alleen nog maar huilen als ik op mijn werk kwam. Ik ging al misselijk en met hartkloppingen heen. Thuis sliep ik bijna niet meer en kon alleen nog maar denken aan mijn werk. Na de zoveelste huilbui heb ik voor mijzelf en m'n kindje gekozen en ben ik naar huis gegaan. Mijn baas doet hier moeilijk over en heeft zelfs contact opgenomen met de Arbo-arts om te zeggen dat hij mij het liefst nu al weer voor zeker 50% aan het werk wil zien. (Het is voor hem ongunstiger dat ik thuis zit met werkgerelateerde klachten en niet met zwangerschapsgerelateerde klachten.) Hij wil dan het liefst dat ik geen vervangende werkzaamheden ga verrichten, maar gewoon weer voor de klas ga staan. Dat wil ik niet, omdat dat juist de werkzaamheden zijn die zoveel werkdruk met zich meebrengen. met vervangende werkzaamheden zou ik nog wel kunnen leven. Bovendien wil ik eigenlijk niet terug naar mijn werk voordat daar nu eindelijk eens dingen zijn veranderd. En voordat er eindelijk eens volgens de CAO maatregelen worden getroffen om de werkstress en werkdruk bij de werknemers te verminderen. Ik wil niet terugkomen in datzelfde zootje, maar volgens die nieuwe wet (Poortwachter) moet ik zoveel mogelijk meewerken, wat waarschijnlijk inhoudt dat ik over twee weken weer terug moet naar mijn werk. Ik heb het hele internet afgezocht naar wat herkenning of verhalen van anderen die ook tijdens hun zwangerschap overspannen/ gestresst thuis kwamen te zitten, maar heb niets kunnen vinden. vandaar dat ik zelf maar even wat heb geschreven. Want ik heb het gevoel dat ik de enige ben. Waar ik me nog het meest schuldig over voel, is dat ik bijna niet bezig ben met genieten van mijn zwangerschap, maar dat ik alleen maar bezig ben met mijn werk. Voor mijn man is dat ook helemaal niet leuk. Ik zou zo graag die roze wolk eventjes willen beleven, maar het lukt me niet.
http://www.arbo-advies.nl/zwangerschap.htm#15 mischien heb je hier iets aan?? veel succes in ieder geval
Ja, daar heb ik al eens gekeken. Maar mijn baas doet echt alsof zijn neus bloedt en dat hij nergens van weet. Ik moet hem alles uitleggen en voorkauwen. In mijn hele leven ben ik niet zo goed op de hoogte geweest van al mijn rechten, plichten en mijn CAO, want hij probeert me te naaien waar ik bij sta. Zo heeft hij bijvoorbeeld gezegd dat ik tijdens mijn werk niet meer naar de verloskundige mocht gaan, omdat nergens in de wet stond dat dat mocht. Ik ging alleen maar wat eerder weg, omdat ik aardig wat reistijd heb. Toch moet ik dan weer heel wat energie steken om hem te laten inzien dat hetgene wat hij zegt niet klopt. Want hij is heel erg koppig, hoor! Ik kan een heel boek vol schrijven met dingen die hij (al anderhalf jaar) doet, maar daar schiet ik zo weinig mee op. Het is zo ontzettend jammer dat alles op zo'n vervelende manier verloopt. Sinds hij er is, is het plezier in mijn werk echt helemaal verdwenen... en niet alleen van mij. Er zijn nu al 3 collega's die hun baan voor het nieuwe schooljaar hebben opgezegd.
Getsie, wat vervelend zeg! Is het niet mogelijk om je te laten overplaatsen naar een andere school binnen jullie stichting/gemeente? Zet goed op een rijtje wat je rechten en plichten zijn. En een goed gesprek met de Arbo arts kan ook helpen. Succes!!!
Uit jouw verhaal maak ik op dat er langer bestaande problemen zijn met je baas. Heb je al professionele begeleiding gezocht (maatschappelijk werker of psycholoog die jou kunnen ondersteunen en eventueel een burn out voor kunnen zijn) Ben je naar je huisarts geweest? Zo toon je aan dat je je aan je reintegratieinspanningen houdt (poortwachter). omdat je nu anderhalf maand in de ziektewet zit is het tijd om volgens WVP naar je bedrijfsarts te gaan. Leg hem uit dat werkdruk de oorzaak is van je verzuim, maar ook de houding van je baas. Eventueel zou je aangepast werk kunnen verrichten zonder hoge werkdruk. Dit is jou geval in je zwangerschap aan te bevelen. Eventueel kan je je bedrijfsarts vragen voor een mediator te zorgen zodat een en ander tussen jou en je baas wordt uigesproken. Ook denk ik dat het verstandig is na te denken of je bij deze werkgever wil blijven. Indien niet en hij kan je geen aanpassingen in het werk bieden moet hij jou elders reintegreren. Dat is zijn plicht. Succes
Mijn situatie is lang niet zo extreem zoals jij schrijft, maar ik begrijp denk ik wel hoe vervelend het het is (alhoewel je daar niks aan hebt). Toevallig heb ik laatst ook een stukje hier neegezet over o.a. stress op mijn werk waar ik nu natuurlijk helemaal niet op zit te wachten. En dat vechten voor je rechten kost zoveel energie! Maar je hebt echt wel rechten hoor! Zeker ook als het om stress gaat. Ik heb op internet een site gevonden => www.arbeidsrechter.nl Ik vond er bv deze tekst (hoop dat je er wat aan hebt) ; - Op verzoek van de medewerkster wordt het werk aangepast aan haar specifieke omstandigheden (art 4:5-1 ATW). In beginsel dient de werkneemster niet te zwaar te tillen, niet te lang te staan of te lopen en dient zij zo veel mogelijk van trillingen, straling en stress gevrijwaard te worden. De aanpassingen vinden plaats op grond van een inventarisatie van de gevaren die zwangere medewerksters lopen (5.2.1.). Kan bij uitzondering het werk niet aangepast worden en brengt deze te hoge risico's met zich mee, dan kan in overleg met de uitvoeringsinstelling het werk gestopt worden waarbij de medewerkster in aanmerking komt voor een uitkering. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Stress is niet goed tijdens je zwangerschap, een ander kan het niet schelen, hoe hard het ook klinkt, maar het blijkt.... Het is goed dat je voor jezelf en je baby kiest!
Bedankt voor jullie reacties! Alle tips en adviezen die jullie hebben opgenoemd, heb ik allemaal al opgevolgd. Ben al bij bedrijfsmaatschappelijk werk geweest, huisarts ook en nu loop ik dus idd bij de bedrijfsarts die het advies gaf om met behulp van BMW een gesprek met een bemiddelaar te organiseren tussen mij en mijn baas. Maar ja, dat neemt niet weg dat de situatie klote is. Als ik niet zwanger zou zijn had ik idd graag een andere baan gezocht, net als een aantal van mijn collega's, maar dan snij ik mezelf in mijn vingers i.v.m. mijn verlof. Dat gaat in als de zomervakantie begint en duurt tot half november. De meeste banen in het onderwijs zijn beschikbaar aan het begin van het nieuwe schooljaar en dan ben ik juist net uitgerekend! Solliciteren zit er dus nog even niet in en ik zal het dus gewoon nog maar even uit moeten zingen. Het enige wat ik op dit moment moet en kan gaan doen is toch echt proberen om nog even van mijn zwangerschap te genieten. Maar dat lukt nog niet echt, alhoewel het wel al iets beter lukt dan anderhalve maand geleden.
Waar ik meteen aan denk is de vakbond. Ben je lid van de bond? Ik ben ook een leerkracht en heb al meerdere malen met bewijs van de CNV-bond mijn gelijk gehaald en gekregen. Ik snap je verder helemaal. Mijn vriendin is hoogzwanger en die heeft een onhandelbaar kindje in de klas. Laat ik in de eerste plaats voorop stellen dat het kindje de dupe is van de hele situatie!! Die schopt en slaat haar en loopt weg. Nou met een dikke buik is dat gewoon onverantwoord werken. Nadat ze de bond heeft gebeld is er een leerkracht bij gekomen in de klas en draaien ze de klas nu met zijn 2e. En zij werkt alleen in de ochtend. Als je baas zegt dat hier geen geld voor is, dan is dat onzin. Onze directeur heeft dit destijds ook bij mij gedaan (2 leerkrachten in 1 klas) en dit wordt gewoon vergoed als de arboarts aangeeft dat het nodig is. Ik zou dus contact opnemen met de bond. En tegen je arbo-arts zeggen dat je de ochtenden kan werken mits je met een leerkacht erbij voor de klas staat . En dan geen stagiaire of onderwijs assistente maar een ervaren leerkracht!! Succe meis. Geef de moed niet op en kies ALTIJD voor jezelf en je kindje.
Goh! Dat wist ik nog niet! Ik ben gelukkig lid van de bond, maar dacht dat ik ze nu nog niet nodig had. Ik ga maar eens snel contact met ze opnemen. Bedankt voor de tip!