Mijn bevalling / geboorte van Robina

Dinsdag 9 Oktober ging ik naar mijn verloskundige in het ziekenhuis voor een
controle. De verloskundige vond mijn bloeddruk iets aan de hoge kant zo zei ze, dus moest ik voor een ctg en naar het lab. voor bloedprik en potje urine afgeven. Na afloop nog even bij de verloskundige langs voor de uitslag. Toen ik weer bij haar kwam had ze de uitslag nog niet helemaal compleet, de eiwitten in de urine test was nog niet klaar, maar ik mocht naar huis en dan zou ze mij wel bellen over die laatste uitslag. Wel moest ik een afspraak maken voor vrijdag om al die testjes nog eens te doen. Ik ging naar de afspraakbalie en terwijl deze dames de afspraak probeerden te regelen kwam de verloskundige ook naar de balie en zag mij daar, fijn dat je er nog bent zei ze, want ik moest je anders weer terug laten komen, je hebt teveel eiwitten in je urine. Dus ik moest even blijven voor een "dagopname" en dan moest mijn urine verzameld worden en nog maals onderzocht. Ik dacht dat ik die avond wel weer thuis zou zijn, maar helaas, dit urine verzamelen moest precies 24 uur lang gebeuren en dan nog onderzocht worden. Woensdag om 14.00 was ik eindelijk klaar met verzamelen, de potten urine werden meegenomen en ik moest nog blijven voor de uitslag en aan de hand van de uitslag zou bepaald worden wat er dan zou gebeuren...
Helaas kwam de uitslag pas de volgende ochtend en het was niet goed dus er zou overlegt worden met de gynaecoloog en ik moest blijven.
Even later kwam de assistent gynaecoloog bij me, zij wilde even toucheren
want misschien had ik wel al ontsluiting, ik had inmiddels inderdaad veel harde buiken gehad. En ja hoor, ik had al 2 cm ontsluiting, de gynaecoloog kwam er ook bij, hij zei goed we gaan jou inleiden en dan mag je bevallen vandaag, want je bent nu 39 weken en nog wat en hebt 2 cm ontsluiting en
een zwangerschapsvergiftiging het zou beter voor jou en je kindje zijn als je zou bevallen. Ik mocht mn man nog even bellen en wachten tot hij er ook was en om 12.15 werd ik aan het infuus gelegt en brak de verloskundige mijn vliezen Ze zag aan het vruchtwater dat Robina in het vruchtwater had gepoept. Het infuus werkte goed binnen 2 uren had ik 5 cm ontsluiting de weëen waren best heftig en kwamen om de minuut. Toen
ik volledige ontsluiting had mocht ik meepersen , de persweën waren erg pijnlijk en ik kon ze niet meer tegen houden het persen ging als vanzelf, maar tijdens het persen ging Robina's hartslag achteruit en kwam bijna niet terug, de gynaecoloog kwam er weer bij, ik moest even stoppen met persen en even weg puffen (wat bijna niet te doen was) en op mijn linkerzijde liggen zodat Robina wat lucht zou krijgen. De Gynaecoloog keek een poosje naar het ctg apparaat terwijl ik probeerde weg te puffen en hij zei nee dit kan zo niet ik ga even een beetje meehelpen, ik werd weer terug gerold op mijn rug en moest met mn benen in de steunen, en Robina kreeg het vacuüm cupje op haar hoofdje, en bij de eerst volgende wee mocht ik eindelijk weer meepersen, ik perste me een bloedneus, want ik wilde beslist niet weer een keizersnee zoals mijn vorige bevalling! en mijn inzet had geholpen want bij de 2e keer persen kwam haar hoofdje eruit! en daarna volgde het lichaampje er makkelijk achteraan , ik kreeg haar op mijn blote buik maar voor een paar seconden, de gynaecoloog knipt vlug de navelstreng door ik vroeg nog gauw wat is het? een jonegn of een meisje? de gynaecoloog keek vlug tussen haar beentjes en zei een meisje en ze holden weg met Robina naar de reanimatie kamer. Mijn man holde vlug mee en knipte wat foto's en zag dat ze het slijm/vruchtwater uitzogen en haar wat opwreven, waarna ze heel hard begon te huilen. Toen ze weer terug kwamen met Robina kreeg ik haar weer op mijn buik, en konden we haar eens goed bekijken. De gynaecoloog vroeg of ik even mee wilde persen en daar floepte de placenta eruit , die mochten we nog bekijken of op de foto zetten als we wilden, hebben we maar gedaan voor dat die onder de kastanjeboom gaat zo zei de gynaecoloog toen moest ik even wachten want de gynaecoloog moest even iets anders doen, toen hij even later terug kwam werd ik gehecht, het hechten duurde wel 20 minuten! ik vroeg waarom duurd het zo lang? zijn het veel hechtingen dan? ik tel ze niet zei hij dat moet je nooit doen, is immers niet belangrijk.
Ook zei hij dat ik weinig last van de hechtingen zou hebben en gelukkig was dat ook zo. Tijdens het hechten vroeg de gynaecoloog hoe onze dochter moest gaan heten, Robina Cornelia en haar roepnaam word Robina! Na het hechten belden we als eerste mijn man zijn ouders op want daar was Walter, en die moest als eerste weten dat hij een zusje had gekregen! JOEHOE juigde walter want hij had zo graag een zusje willen hebben... Na het bellen begon Robina ineens erg te trillen het leek alsof er iets mis was, ze prikten haar bloed op suiker en toen bleek dat ze een erg laag bloedsuiker had, ze werd meteen mee genomen naar de kinderafdeling waar ze aan een glucoseinfuus werd gelegt dit heeft 3 dagen geduurd voor het goed was. En op de 4e dag mochten we samen eindelijk naar huis. Nu we 2 weekjes thuis zijn gaat het prima met ons en ondanks dat het ineens even heel slecht ging met Robina vond ik het een mooie bevalling, we zijn zo ongelovelijk blij met ons meisje, nu hebben we
een zoon én een dochter!