Een zwangerschap om niet met een grote glimlach aan terug te denken.Mijn bi, de vele voorweeën vanaf week 29, aambeien, de misselijkheid de ziekenhuisopname ivm uitdroging en doodop. Eerst 8 miskramen, en nu een baby die maar al te graag wou blijven zitten bij mama. Mijn andere 2 kids netjes op de uitgerekende datum en ons 1 april grapje kwam te laat. Maar ze is er nu dan toch eindelijk. De weeën begonnen zaterdag 31 maart en gingen door tot maandagmiddag 2 april, om vervolgens dinsdagmorgen weer door te gaan. Slopend en totaal geen ontsluiting. 4 april werden ze steeds heviger en kwamen ze om de 3 minuten en kreeg ik persdrang, helaas maar 3 cm ontsluiting. En dit was 3 uur later nog zo, er werd toen besloten om naar het ziekenhuis te gaan voor pijnstilling zodat ik wat kon gaan slapen. Ik was tenslotte al 3 dagen wakker. We waren iets over 2 in het ziekenhuis en ze hebben toen pijnstilling gegeven want ze dachten dat het nog wel een paar uur kon gaan duren. Hierna moest ik weer eens overgeven. (wat achteraf de laatste keer was deze zwangerschap) Ik moest tenslotte nog 7 cm. Na 20 minuten was ik helemaal van de wereld en tolden mijn ogen steeds weg volgens mijn man. Om 3:05 hoorde ik in de verte dat ik moest persen omdat de hartslag wegviel, de baby had het moeilijk. Ik heb toen al mijn kracht gegeven half slapend en toen is Jessy-Joëlle om 3:13 geboren. toen bleek er ook nog eens een knoop in haar navelstreng te zitten. We hebben dus echt een engeltje op onze schouder gehad. Het duurde even voordat ik weer helemaal terug op planeet aarde was. Gelukkig is ze helemaal gezond en is alles toch nog goed afgelopen. Ik hoorde naderhand van de verloskundige dat ze achteraf de pijnstilling niet in zo'n dosis hadden mogen geven want het had verkeerd kunnen gaan. Maar ja wie verwacht nou dat die laatste 7 cm ineens zo snel kunnen gaan na dagen van weeën? Mijn lichaam was echt op. Maaaaaaaaaaaaar het is het dubbel en dwars waard geweest want ons prulleke is een schatje. En ze is veel kleiner dan dat ze ingeschat was, dus heb ik mijn man erop uitk kunnen sturen om pakjes in maatje 50 te kunnen kopen. En zelfs daar verzuipt ze in Mijn andere 2 kinderen begonnen meteen met maatje 62, dus dit is echt popperig klein voor mij. Maar wel leuk! Oja mijn bi is nu zo goed als weg en ik ben ook niet meer misselijk De derde bevalling en weer helemaal anders. Ik heb het omgekeerd gedaan, de eerste in 20 minuten, de tweede in 5 uur en nu dagen..... Maar ik mag niet klagen want als ik zie wat ik ervoor gekregen heb........... En voor wie wil zwijmelen bij babyfoto's, er staan er een opaar op mijn site (www onderaan)
Van mij mag je best klagen Wat een $#%^& bevalling. Maar van harte gefeliciteerd met het prachtige resultaat
van harte wat een mooie meid. Zo kan ik gelijk zien hoe dat eruit ziet in een babywrap , die heb ik nml ook gekocht
Meis, wat een zware bevalling ook zeg... Gelukkig gaat het goed met je kleine prulleke. Want dat is toch het belangrijkst, vind je niet? De gedachtes aan de pijn en de bevalling, die vagen wel weer weg, maar als er iets met die kleintjes gebeurt, vergeet je nooit meer.... Geniet nu maar lekker van je gezinnetje! Het is je van harte gegund!