ja erg herkenbaar allemaal ik werd ook niet echt geweldig geholpen ze hadden veel eerder in moeten grijpen! heb in totaal een bevalling gehad van bijna 50 uur! en in die bevalling heb ik koorts gehad, me dochter ziek, hartslag viel soms enigszins weg en ze deden niets lieten me gewoon liggen! naja toch gezond geboren godszijdank alleen een infectie opgelopen waardoor ze n week in de couveusse kamer heeft gelegen maar goed net na de bevalling waren ze me vergeten!! toen mijn familie weg was heb ik bijna 3 uur alleen op de verloskamers gelegen met mijn dochtertje en ze hoorde me niet toen ik schreeuwde en ik kon nog niet lopen omdat ik ook een ruggenprik had gehad waardoor 1 been nog niet goed functioneerde en toen na 3 weken eindelijk thuis kreeg ik een bloeding thuis waarbij ik thuis alleen al meer dan 2 liter bloed verloren was en bijna het loodje had gelegd bleek dat ze n stuk placenta waren vergeten en daar ben ik nu dus onvruchtbaar door geworden... tja niet elke bevalling is een pretje en je wordt niet overal geweldig behandeld...
female.. wat afschuwlijk... iemand vroeg of ik nu niet opzie tegen de bevalling... tja... ik zal nu mondiger zijn... er is een dossier opgemaakt en in het zh zeiden ze zelf ook al dat het volgende keer anders moet.. mijn man roept dat ik maar een keizersnee moet nemen omdat hij dit dus echt zo niet meer wil tja... alsof je dat voor je lol doet.. ik verlang best al weer naar een 2e kindje.. ben door middel van de medische malle molen zwanger geworden en wil niet te lang wachten.. het moet nu eenmaal...als ik nog een 2e zou willen krijgen gr Jose
Hey Eerlijk? Als ik dit van tevoren had geweten hadden ze gelijk alles bij me weg mogen halen aan verdere voortplantingsorganen. Dit NOOIT meer. Ik ben meer dan als de dood dat ik zwanger wordt. Ik zou oprecht kunnen stellen dat als ik onverwacht zwanger wordt (kleine kans dat dat een tweede keer gebeurd maar toch) dat ik de zwangerschap af zal laten breken puur uit angst voor de bevalling. Is niet normaal en zo zou het ook niet moeten zijn. Maar het is wel zo.
hoi sammy als eerste natuurlijk van harte gefeliciteerd met jullie zoon!!!! maar jeetje zeg wat hebben jullie een rotbehandeling gehad daar in het zh :x mijn 1e bevalling is ook niet zonder trauma verlopen ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen ook al had ik geen medice indicatie en dat kon dus ook 4 maart sávonds brak mijn water en kreeg ik ook lichte weeen ging allemaal goed sóchtens rond 6 uur mocht ik naar het zh maar de dienst werdt over genomen en ja hoor mijn nachtmerrie werdt werkelijkheid de vk die ik kreeg was precies de gene die ik nou net niet gehoopt had (dit omdat ze altijd erg kortaf was ze keek je na bij de controles en thats it eventueele vragen werden snel beantwoord en that it) maar ja ach het zou wel goed komen yeah right de hele bevalling heeft ze geen woord gesproken en toen ik eindelijk onder het persen de puf had om te vragen hoe het ervoor stond omdat ze een schort ging aantrekken enzo zei ze alleen zal ik een spiegel pakken dan kan je het zien maar dit wilde ik dus echt niet (was bang dat ik dan niet meer durfde te persen) maar bij alles wat ik dus met veel moeite vroeg kreeg ik dezelfde reactie de kraamhulp die erbij was om te assisteren (niet de kraamhulp die ik thuis had)die trok gezichten tot en met omdat ze haar ook al zoooo gezellig vond (een zwangere vriendin en ik noemde deze vk ook bruutes zo zag ze eruit maar was ze ook ) maar goed ik voelde me opzich happy en iets zei me dat mn meisje zo zou komen en dat het niet lang meer kon duuren en indd ons meisje is om 10.31 geboren maar daarna begon de echte ellende pas goed alles was gedaan mn meisje was nagekeken en werdt aangekleed door de kraamhulp en mijn vk was bezig om de placenta eruit te krijgen nou dat heb ik gevoeld het leek wel of ze deze eruit wilde sleuren ze is aan de navelstreng aan het hengste geweest naar mijn idee (dit is nooit door iemand bevestigd en ons 2 kindje was een ks)op mijn buik staan pompen mn man werdt er misselijk van maar goed de placenta kwam maar daarna ook 3.5 liter bloed waar ik zelf overigens weinig van mee gekregen heb er werdt geroepen ok en het enige wat ik nog kon denken is het zal wel ben zzooooooo moe mijn man zag ik nee schudden maar hij zag natuurlijk al dat bloed gaan de gyn en weet ik veel wie er nog meer bij waren namen me mee de kraamhulp heeft mn meisje nog gauw bij mijn gezicht gehouden en heb haar gekust en toen ging het licht uit op hetzelfde ogenblik dat ik de kamer uit ging stopt de kraamhulp mijn dochter in papa's armen gekleed in alleen een rompertje en mutsje (verder was ze nog niet gekomen schijnt) en verlaat samen met de vk de kamer daar stond hij niet wetend wat er aan de hand was (ja dat het goed mis was met mij ) en zijn eerste dochter in zijn handen compleet van de wereld en helemaal alleen (ik vind dit misschien nog wel het ergste klinkt stom maar dit bezorgt me altijd weer een draaiende maag als ik daar aan denk) op de uitslaapkamer wist niemand mij te vertellen wat er was en of ik mijn baarmoeder nog had maar ik was allang blij opdat moment dat ik er weer was mijn man zegt tot op de dag van vandaag dat ie dacht dat ik niet meer terug zou komen omdat ik zo grijs en grauw was en al het bloed aan het eind van de middag kwam mijn vk dus langs en waarempel ze kon praten hoe erg ze het vond en bla bla bla en zei ook nog ff dat als dit gebeurt was als ik thuis was bevallen ik het zeer waarschijnlijk niet gered had wat er nou precies was gebeurd mijn baarmoeder wilde binnenstebuiten naar buiten (utero inversio geloof ik) en fluxus sorry voor het lange verhaal maar ik merk dat het mij ook nog steeds flink dwars kan zitten en ik naar antwoorden zoek veel liefs mieke
och meid... wat een vreselijke ervaring. ja het moet ook vreselijk schokkend voor je man zijn geweest.. die mannen toch... die worden volgens mij nog veel te vaak vergeten ja... wat doet zoiets wel niet met hem???? jij bent inderdaad van de wereld... dan moet iemand er toch ook voor je man zijn... ik vind dat ze dat vanuit het zh ook wel wat beter kunnen begeleiden mijn man heeft 2 uur met josefien op zijn borst gezeten zonder dat hij wist wanneer ik terug zou komen.. en toen ik nog besmeurd en al terug van de ok kwam wilde hij me graag zelf wassen... dat vonden ze echt heel raar en met moeite vonden ze dat goed...kom op zeg als je je eigen vrouw na zo,n ervaring gewoon even wilt verzorgen. gr Jose
jeetje meid (heb alleen verhaal van TS gelezen) wat een rotbevalling. Wil je ven feliciteren met de geboorte van jullie wondertje. En zeggen dat ik het echt schandalig vind hoe je bent behandeld: heb er geen woorden voor! Dikke knuffel en geniet van jullie ukkie. liefs emmalotte ps. zou zeker een klacht indienen!
hoi sammy, gefeliciteerd met de geboorte van je zoon! ik wou even melden dat ik ook werd ingeleid. ik moest plotseling (het was 6u savonds toen ik de gyn belde) meteen naar het ziekenhuis. moest er om 20u zijn! dus het ging wel allemaal erg snel. ook ik kreeg tabletjes voor de baarmoederhals verder te laten rijpen. mij werd niets gezegd over weeën ed. er werd alleen gezegd dat ze sochtends zouden inleiden en dit met baxters enzo... nouja, de ochtend heb ik niet gehaald want snachts om 4u brak mijn water en om 8u sochtends had ik de kleine alvast. ik werd wel heel serieus genomen gelukkig! ik hoop voor je dat het nu alsnog goed met je gaat en dat je toch kan genieten van je kleine man~! ik zou ook zeker een klacht indienen! bij mij was het ook wel zo dat mijn vriend naar huis ging savonds omdat het "echte" werk toch pas sochtends zou beginnen... njah, niet dus. om 4u snachts mijn vriend gebeld en die stond er om 5 uur (dikke 3 kwartier rijden) tis zonde, hij was helemaal afgepeigerd
hey ik snap echt niet dat je mensen zo kan behandelen hoor.. maar ik ben 2 x in ziekenhuis bevallen en allebei de keren drama. eerste dochter: ik had zwangerschapsdiabetes en daar kwamen ze pas in week 34 achter.. echo gehad en dochter was groot. 40 weken + 1 dag kreeg ik weeen en mocht ik gaan bevallen. maar ze was 9,5 pond en niet makkelijk eruit te krijgen. na bevalling mocht ik haar drie uur niet zien omdat ze niet ademde en ze moest eerst opgelapt worden.. zelf 1,5 liter bloed verloren.. maar volgens mijn huisarts hadden ze me eerder in moeten leiden. verkeerde bloedgroep genoteerd, en nog wat verkeerde gegevens. infuus verschonen ging ook niet als gepland en katheter inbrengen ook niet.. wat was ik boos!! 2e bevalling weer zwangerschapsdiabetes.. kwamen er opzijd achter gelukkig. week 33 echo en hartfilmpjes omdat ik weinig vruchtwater had 3 x in de week naar ziekenhuis om ctg te maken en echo.. vermoeiend. met 36 weken en 6 dagen kijken of ik ingeleid kon worden.. en ja hoor de dag erna zou ik ingeleid worden, omdat ik heel weinig vruchtwater nog had en de kleine was al 8 pond( en dat met 37 weken) de volgende morgen werden in het ziekenhuis mijn vliezen gebroken en lag aan het infuus met weeenopwekkers.. de weeen werden geregistreerd met plakkertje op babyhoofdje en nog een binnenin.. maar de weeen werden erger en erger en de arts maar de weeenopwekker hoger zetten.. maar ik hield het niet meer. mijn man de zuster geroepen en die zegt nou ze vallen nog reuze mee.. na 2 uur kwamen ze erachter dat de dingetjes om de weeen te registreren niet goed zaten.. ik was helemaal op. kreeg pijnstiller en ben toen heel snel van 7 naar 10 cm gegaan.. toen mocht ik bevallen maar haar hoofdje was groter dan gemiddeld en die wilde er niet uit.. toen wilde ze keizersnee doen maar mocht nog niet van gyn.. maar de kleine haar hartslag werd minder en minder.. uiteindelijk toch gewoon bevallen, maar mijn meisie moest aan de zuurstof.. er was geen plek in het zieknhuis voor ons meisie dus ze moest naar ander ziekenhuis.. ik moest ook nachtje blijven en mocht ook naar dat andere ziekenhuis, mijn dochter ging met ambulance en mijn man ik ik hadden geen vervoer want we waren gebracht dus moesten we met de TAXI( ik was net bevallen en gehecht en heel veel pijn) gelukkig zijn mijn meiden allebei verder gezond.. alleen heb ik zelf nog regelmatig last van mijn lies en bekken.
Jeetje schorpioen, wat een verhaal...Echt niet normaal hoor dit soort dingen. Stelletje debielen kunnen het af en toe zijn in het ziekenhuis zeg...
@ ts Wat een verschrikkelijk verhaal! Ik zou hoe dan ook een klacht indienen, want ze moeten echt niet denken dat ze hiermee wegkomen. We krijgen allemaal al veel te vaak te horen dat dingen "er bij horen" of dat " je er zoiets moois voor terugkrijgt". Dat is toch geen reden om gewoonweg niet te reageren als je op het alarmbelletje drukt?! Of om je man weg te sturen?! Bah, word er zo boos van! In ieder geval nog gefeliciteerd met je kindje. Hoop dat je er toch van kan genieten ondanks het trauma. @ eline078 Ik herken dat 100%! Ik word nu al bang bij de gedachte dat ik ooit nog eens zou moeten bevallen. En dat terwijl ik ooit een groot gezin wilde. Die droom is nu echt even weg doordat ik niet serieus werd genomen (hele feest eindigde in 20 minuten pijnlijk geklungel met de vacuum, waarna de hartslag van mijn zoon zowat verdween en mijn bloeddruk levensgevaarlijk hoog werd en er met spoed (binnen 10 minuten) een keizersnee moest worden gedaan. Heb nog dagen met catether gelegen en had zowel vernaggelt kruis als litteken op mijn buik, zucht.) Het idee dat het een volgende keer gewoon weer zo akelig kan worden.. brrrrrr.