Zoals beloofd hierbij mijn bevallingsverhaal. Ik was al 10 dagen overtijd en had meneer niet meer uit zichzelf verwacht, maar dat ik ingeleid zou worden. Toch een verrassing als ik zaterdagochtend vroeg om 4 uur wakker wordt om te plassen en zie dat ik wat bloed verlies. Ik zeg tegen mn vriend dat hij waarschijnlijk die dag nog papa wordt, maar dat hij maar lkkr moet gaan slapen omdat ik nog nix voel. Een half uur daarna begin ik wat pijn in mijn rug en buik te krijgen. Al snel heb ik weeen om de 3 minuten... Dus na een uur toch maar de verloskundige gebeld en ik mag naar 't ziekenhuis komen. Eenmaal daar aangekomen wordt ik lkkr onder de douche gezet met een pijnstillende prik in mn been. Na een uur gaan ze kijken hoever ik ben, maar ik heb eigenlijk nog geen ontsluiting dus ga ik aan een weeenopwekkend infuus. Dit komen ze elke keer weer wat hoger zetten en om 12 uur zit ik op 5 cm. Toen dacht ik nog: oh een cm per uur... bah dan moet ik nog 5 uur. Maar dan gaat 't toch snel en de weeen volgen elkaar op zonder pauze. Dit vond ik wel zwaar, omdat je gewoon geen rust meer krijgt. Gelukkig heeft het wel zn uitwerking, want om 14.00 krijg ik persdrang. Mn vriend drukt snel op de bel, maar er zijn nog meer bevallingen en het duurt voor ons gevoel toch wel lang voordat er iemand komt. Helaas is de verloskundige er ook nog niet dus ik moet de persweeen wegpuffen.... ja makkelijker gezegt dan gedaan Na 10 minuten komt de verloskundige en mag ik gaan persen. Dat is echt een opluchting zeg! Toch krijg ik al snel in de gaten dat 't niet helemaal gaat zoals 't moet. Ik krijg de vraag of ik ooit raar op mn stuitje ben gevallen, want die steekt een beetje naar binnen Heb ik weer.... Ook maakt Ilya de draai niet goed en komt de gynacoloog erbij. Dit is een man van bijna 2 meter en ik denk zo'n 120 kg en kolenschoppen als handen..... Helaas gaat het me niet zelf lukken en moet hij met de vacuumpomp helpen. Ze zetten een flinke knip en de gynacoloog trekt Ilya eruit. Ze hebben eerst z'n hoofd eruit, maar de rest van zn lichaampje zit nog vast. Dan wordt het toch nog spannend wanneer de gynacoloog een tafel wegslaat die in de weg staat en als een gek begint te trekken en 3 vrouwen op mn buik beginnen te drukken. Ik moet meepersen, maar geen perswee meer te bekennen. Dan floept hij eruit en wordt op mn buik gelegd, wat een flinke knul! 4295 gram en 52 cm. Pffff wat was ik blij dat hij meteen lkkr lag te huilen en er geen gekke dingen aan over heeft gehouden. Nou tis een heel verhaal geworden.... Er staan wat leuke foto's van Ilya in mn album!
Heej Melle, t is niet echt n rooskleurige bevalling geweest dus, uiteindelijk alles goed.. Geniet lekker van jullie jochie!