Mijn bevallingsverhaal van Fenna (Streptokokken B)

Hallo meiden,

Ruim 6 weken na de bevalling vond ik het toch nog een leuk idee om mijn bevallingsverhaal neer te zetten. Bij deze dus.

Mijn zwangerschap is niet erg voorspoedig verlopen. Ik had ontzettend veel last van harde buiken etc. We hadden besloten om voor de bevalling nog een lekker weekje weg te gaan. Ik was toen 33 weken zwanger. Tijdens dat weekje kwamen de harde buiken op een ochtend wel heel erg regelmatig. De VK gebeld, en prompt zaten wij in het ziekenhuis. Hup aan de CTG en ja hoor, ook deze registreerde de harde buiken om de 3 minuten. Dat was dus mooi einde vakantie.

één van de eerste dingen waarop ze testen als je met voortijdige weeen in het ziekenhuis komt zijn streptokokken B. En voila, een paar dagen later kwam de uitslag. Ik had idd Streptokokken B en dat was waarschijnlijk de oorzaak van deze weeen. De weeen waren ondertussen geremd en gestopt, en ik mocht weer naar huis. Wel was ik op slag medisch. Toch wel schrikken. Vervolgens kreeg ik thuis nog flink Krentenbaard en een volledig ontstoken mond (ook de streptokokken)

De gynaecoloog waar ik vervolgens kwam vertelde ons dat wij er echt niet op moesten rekenen dat ik de volle 40 weken zou halen. Nou, mooi niet. Week 40 kwam al snel in zicht.

toen ik 40+1 dag was, kreeg ik 's avonds weer van die regelmatige harde buiken (niet erg pijnlijk). Toch maar het ziekenhuis gebeld (met streptokokken moet je bevallen met een antibiotica infuus. Dit infuus krijg je 2x en daar moet 4 uur tussen zitten. je moet dus wel op tijd bellen) Uitgelegd dat ik niet dacht dat het echt weeen waren, maar dat het wel regelmatig kwam. Wij mochten wel even langskomen, en het waren idd geen echte weeen. Wel had ik al 1,5 cm ontsluiting.

De dag daarna moesten wij 's avonds nog bij mijn schoonouders eten. Ik voelde me niet helemaal lekker, maar we zijn toch gewoon gegaan. Na het eten toch maar snel naar huis, want het was een beetje aan het rommelen. Thuis lekker onder de douche gaan staan en de harde buiken gaan timen. Om de 4 minuten 2 uur lang en ze werden ook steeds pijnlijker. Op naar het ziekenhuis dus.

In het ziekenhuis kreeg ik dezelfde VK als de dag daarvoor. Ze zag me en het eerste wat ze zei was: "ik zie het al, het is nu echt begonnen". Dit terwijl ik de weeen nog niet erg pijnlijk vond. Ik werd weer aan de CTG gekoppeld en ik had 3 cm ontsluiting. Het was heel rustig op de afdeling, dus de VK vond dat we wel konden beginnen. Ik werd op een weeenkamer gelegd, kreeg het 1e infuus met antibiotica en mijn vliezen werder gebroken. Nadat mijn vliezen gebroken waren kreeg ik een heel ander soort weeen. Ik raakte steeds een beetje weg en was erg overstuur. Dit schoot dus niet echt op. Ik heb toen een infuus met remyfithanol (oid) gekregen. Dit haalt de scherpe kantjes van de pijn af en je wordt er een beetje high van. Ik vond het geweldig. Ik heb mijn man wel 10000 x verteld dat ik zoveel van hem hield en dat dat spul echt geweldig hielp.. Tegelijktijd met de pijnstilling heb ik ook weeenopwekkers gekregen, omdat de VK vond dat ze nog iets te onregelmatig kwamen. Na 2 uurtjes van high weeen opvangen kreeg ik in 1 keer een hele vreemde wee. Ik snapte er niks van, maar gaf man instructie op de bel te drukken. binnen 10 seconden stond er 2 man in de kamer met de vraag of ik persweeen had. "Ooohh, dat zou best wel eens kunnen" zei ik nog half high. Achteraf bleek dat ze op de CTG zagen dat Fenna haar hartslag achteruit ging, en dat ze daaruit konden afleiden dat ik persweeen had. Ondertussen had ik 8 cm ontsluting en mocht ik naar de verloskamers.

Aangekomen in de verloskamers zat ik binnen 5 minuten op 10 cm. Ook hebben ze me heel snel nog de laatste lading antibiotica gegeven. Toen moest ik de persweeen weg gaan zuchten. (dat is dus echt onmogelijk) Fenna kon toen nog wat lager komen te liggen, en dan zou het persen sneller gaan. Na 10 minuten wegzuchten mocht ik persen. Ik heb niet vaak zoveel opluchting gevoeld. Helaas vond Fenna het echt niet leuk meer (wat ik op dat moment helemaal niet door had) en kreeg ik tijdens de eerste perswee die ik ook mocht benutten al een verdoving voor een eventuele knip. Ik weet nog dat ik het er helemaal niet mee eens was, en dat ik het zelf wel even zou doen. Uiteindelijk werd de wee daarna een knip gezet en de wee daarna was Fenna er al. Het persen duurde al met al 11 minuten.

Met Fenna was gelukkig alles helemaal goed. Wij waren alleen helemaal verbaasd dat het een meisje was, aangezien we allebei het idee hadden dat we een jongen zouden krijgen. We waren dan ook nog niet uit de naam, dus Fenna heeft een uurtje moeten wachten voordat wij uit onze 3 mogelijke namen de juiste hadden gekozen. We moesten nog 2 nachtjes blijven ivm lage temperatuur Fenna en de streptokokken.

Zoals jullie in dit lange (sorry ) verhaal lezen was het toch wel een erg medische bevalling. Ik heb overal hulp bij gehad, en ik heb de bevalling ook niet als zwaar ervaren. Mijn eerste opmerking achteraf was ook: "goh, was dit het nou?!". We waren om 22 uur in het ziekenhuis, om 23 uur werden de vliezen gebroken en om 2.18 uur was Fenna er al. (40+3)

Toch vind ik het ook wel jammer dat ik het niet helemaal zelf heb kunnen doen. Ik vraag me best wel eens af hoe het geweest zou zijn als ik geen weeopwekkers, pijnstilling etc had gehad. Toch kies ik volgende keer zo weer voor een ziekenhuisbevalling. (als ik een keuze had.. Ik moet zoiezo weer in het ziekenhuis bevallen)

Nou, het verhaal is nog een stuk langer dan verwacht...