Ook hier het bevallingsverhaal van mijn 2de dochter Ik was 19 september uitgerekend en heb eigenlijk mijn hele zwangerschap het gevoel gehad dat het eerder zou komen. Bij mijn eerste tot 42 weken en 1 dag gelopen, maar deze zou echt eerder komen... Nee hoor, 19 september kwam en ging en de dagen daarna was ik zo in en in sjagarijnig. Ik baalde enorm dat ik weer overtijd ging, maar het was niet anders. Op maandag 28 september zou ik in het ziekenhuis mijn hoeveelheid vruchtwater laten controleren omdat mijn eerste dochter compleet droog te wereld is gekomen. maandag 28 september, onze stip op de horizon! ik wordt om 5.00 uur wakker met het idee dat ik verkeerd gelegen heb. Draai mezelf om en probeer nog wat slaap te pakken. 10 minuten later werd ik weer wakker met een vaag gevoel onder in de buik. Gut dacht ik nog, die voorweeen komen nu ook al in de ochtend... Mijn bed uit, en zet een kopje koffie voor mezelf..het vage gevoel onder in de buik komt en gaat en om 6.00 uur kwam het besef dat het wel eens begonnen zou kunnen zijn. Vriendlief wakker gemaakt en verteld dat hij zijn afspraken voor die dag maar moest afzeggen. Waarom? Ik denk dat ik weeen heb...hij zat rechtop in bed Ben gaan douchen met het idee dat warmte goed ontsluit en na 15 minuten er weer onderuit om mijn dochter aan te kleden. Maandags gaat ze altijd naar het KDV. Een paar stevige weeen weggepuft, maar het is nog draaglijk. 7.30 uur. Vriend brengt dochter weg en is rond 7.45 uur terug. Zal ik de verloskundige bellen of niet? Weeen komen onregelmatig; dan weer om de 8 minuten, dan weer om de 4 minuten en ze houden krap een minuutje aan, maar zijn niet zo stevig als bij mijn eerste. Besluit toch maar te bellen om aan te geven dat het waarschijnlijk begonnen is. Haar uitgelegd wat ik voel en hoe de tijdslijn van de weeen verlopen. Op basis van deze informatie besluit ze rond 9.00 uur even te komen kijken. Ik loop naar de buurvrouw rond 8.00 uur om aan te geven dat het begonnen is en met de vraag of zij eventueel onze dochter vanmiddag van het KDV wil halen. Drink daar tot 8.30 uur 2 lekkere bakjes thee. Een paar weeen weggepuft... Tot 9.00 uur wat aangerommeld in huis, wat opgeruimd boven en de verloskundige staat met een stagiare op de stoep. Ik sta boven wat te "dansen" een weeen weg te puffen. Ik doe het goed, vertelt de verloskundige...ik blijf de weeen de baas! Ze toucheert en ik heb al ruim 7 cm ontsluiting!!! Jemig...ik ben ECHT aan het bevallen. Ik had 2,3 cm gehoopt, maar zeker geen 7 verwacht!!! Rond 9.15 uur in de auto gestapt naar het ziekenhuis voor de poliklinische bevalling. halverwege de rit krijg ik persdrang...in de auto..ik hang inmiddels aan het handvat boven de deur en vraag de verloskundige vriendelijk om vaart te maken... 9.30 in het ziekenhuis..in de rolstoel gezet, langs de gipspolie naar de verloskamers...even wachten buiten omdat het niet helder was welke kamer we konden gebruiken...lekker dan als je persweeen hebt...8) De kamer opgereden, meteen uitgekleed en op bed gelegd..er is geen houden meer aan, ik moet aan de persweeen toegeven. Ik heb angst, angst dat het weer 2 uur gaat duren als bij mijn eerste. Angst dat ik het niet kan, angst dat er weer een vacuumpomp aan te pas moet komen, angst om mijn 2de dochter los te laten, op de wereld te zetten. Ik ben echt he-le-maal de weg kwijt en de verloskundige moet me manend toespreken... Ik laat het los..en pers mee op de weeen die ik heb... 9.55, na 13 minuten persen ziet onze 2de dochter het levenslicht... Ze is prachtig! Had wel een 2de graads ruptuur en een labium ruptuur, maar dat boeit me niet..mijn dochter is er en ze is gezond en ze is prachtig! En ik heb het zelf, met de hulp van mijn vriend, verloskundige, stagiaire en de verpleegkundige gefixed...
Nou....als mijn tweede bevalling net zo loopt....dan teken ik er nu vast voor!! Gefeliciteerd met je dochter!!!