Bij deze mijn bevallingsverhaal: Om 5.00 uur op 3 februari draaide ik me om in bed met een slaperig hoofd en toen voelde ik iets stromen tussen mijn benen.. Dus ik voel in mijn onderbroek, zit daar een redelijk groot slijmerig ding in en mijn onderbroek was kletsnat(sorry voor de walgelijke details). Dus ik een beetje in paniek mijn vriend wakker gemaakt, en gevraagd of hij wilde kijken wat er in godsnaam in mijn onderbroek zat..want ik was bang dat er iets ergs gebeurd was en durfte niet te kijken. Toen bleek er dus een aardig grote bloedprop met vruchtwater in mijn onderbroek te zitten en mijn hele onderbroek zat onder het bloed. Dus geschrokken van al het bloed, heb ik direct de verloskundige gebeld, en die adviseerde me om een maandverbandje in te doen en rond te gaan lopen om te kijken of er nog veel bloed uitkwam, als dat niet het geval was kon ik gewoon weer gaan slapen(tuurlijk alsof me dat nog zou lukken) Nou er kwam dus geen bloed meer uit, maar alleen nog vrucht water. Even later kreeg ik best wel hevige weeen om de 2 a 3 minuten. Toen de verloskundige kwam heeft ze me toch maar getoucheerd omdat ik al zulke regelmatige weeen had. Nou ik bleek nog amper ontsluiting te hebben..een speldeknopje zei ze! Dus balen en mijn weeen hielden er spontaan mee op. Toen heb ik de hele dag door op en af weeen gehad die na een uurtje ofzo weer ophielden.Omdat ik het helemaal zat was heb ik mijn vriend gevraagd mij alleen te laten in bed, in de hoop dat de weeen dan wel zouden komen. En dat werkte dus heel goed! Om 23:45 kreeg ik een hele harde wee uit het niets, en 4 min later weer een en nog een en zo ging het door. Anderhalf uur later heb ik mijn vriend wakker gemaakt en ben toen onder de douche gaan staan. De verloskundige kwam even later en ik had toen 3 a 4 cm ontsluiting en ze kwam er achter dat mijn vliezen onder nog helemaal niet waren gebroken.Ik had dus een scheur boven in de vliezen. En omdat ik nog maar tot 5 uur de tijd had om thuis te bevallen besloten we de vliezen te breken zodat het wat sneller zou gaan. De rug en been weeen waren heel erg heftig daarna en ik kon het niet meer volhouden. Om ongeveer 3 uur besloten we naar het ziekenhuis te gaan, omdat mijn weeen te heftig waren om het tot 5 uur vol te houden thuis. Gelukkig is het ziekenhuis bij ons 3 straten verder, dus de rit duurde maar kort. Na een uur hield ik het niet meer uit..Ik was moe en uitgeput na al die tijd niet geslapen te hebben. En ik had nog steeds maar 4 a 5 cm onsluiting..het schoot niet op. Dus ik kreeg de belofte dat ze me gingen helpen met pijn bestrijding. De baby kreeg een draad op haar hoofdje en er ging een draad in de baarmoeder omhoog. En toen begon ik helemaal door te draaien de pijn was ondraagelijk! Toen zei de verloskundige van het ziekenhuis ineens:Je moet persen he? Toen zei ik :JAAAAAAAAAH de baby komt eruit.. Ze toucheerde me weer en ineens had ik 8 cm! Vlak daarna kreeg ik de eerste perswee die zo hevig was dat ik het niet meer tegen kon houden. Ik lag op mijn zij en ik voelde ineens de baby komen... Ik moest op mijn rug gaan liggen en ik kreeg nog een perswee. Toen zei de verloskundige dat het hoofdje al kwam. Nog een keer persen en het hoofdje was geboren! Mijn vriend riep: Het hoofdje is er al! En toen moest ik nog 2 keer persen voor de schouders en de romp, die moeilijk gingen. Toen was ze er ineens!Om 4:35 op 4-02-08 Onze lieve kleine engel: Emely Achteraf viel het me mee..als ik op dat moment maar had geweten dat het zo snel zou gaan.
Nou dat is al met al toch nog snel gegaan inderdaad... Van harte gefeliciteerd met jullie lieve kleine meisje!