Op dinsdag 11 december werd ik wakker met menstruatie achtige pijn. Ik dacht yes hehe eindelijk oefen weeën (ofzo). Deze krampen kwamen gedurende de hele dag erg onregelmatig. Ik heb nog lekker mijn huis schoon gemaakt, gestreken, boodschappen gedaan etc. s avonds werden de krampen iets heftiger en kwamen ze regelmatiger. Nog steeds had ik niet echt door dat de bevalling begonnen was en dacht nog steeds aan oefen weeën. Om 22,15 uur lag ik in mijn bed ik iets knappen, jaaaa hoor mijn vliezen braken liggend in bed. Snel mijn bed uitgesprongen om daar ook nog maar even een plas vruchtwater achter te laten (ja die mannen moeten ook wat te doen hebben). Nadat mijn vliezen waren gebroken kwamen de weeën pas echt op gang, zo om de 5 minuten. Om half 1 besloot ik toch maar even onder de douche te gaan. Onder de douche kwamen de weeën soms wel om 2 minuten. Mijn mannetje heeft toen maar de verloskundige gebeld. Zij was op dat moment met een bevalling bezig in het ziekenhuis, maar kwam toch richting ons om te kijken hoe het ervoor stond. Om 1 uur stond zij naast mijn bed en ging kijken hoeveel ontsluiting ik had. 3 centimeter! Dat viel me niet tegen. Ze ging weg en zou om half 5 weer komen. Om 2 uur had ik zon pijn dat ik besloot naar het ziekenhuis te gaan omdat ik toch wel pijnstilling wilde. Om half 3 aangekomen in het ziekenhuis bleek ik 5 cm ontsluiting te hebben. Op die 5 cm ben ik een tijdje blijven hangen. Ik had inmiddels ook een pethadine prik gehad dus ik lag aardig wappie de weeën weg te puffen. Rond een uur of 6 voelde ik enorme pers weeën dus gelijk de VK maar weer van haar koffie af gehaald. Zij vertelde mij dat het niet kon omdat zij dat aan mijn buik zou zien. Ik bleek 8 cm te hebben. De pers weeën werden steeds heftiger maar en had ik voor mijn gevoel toch echt volledige ontsluiting. Nadat ik zelf flink mijn buikspieren ging aan spannen heeft ze toch gekeken of ik ontsluiting had en dit bleek inderdaad zo te zijn. Ik dacht YES nu mogen we gaan persen. Maar mooi niet dat ik mee ging persen met de eerste weeën, jeetje wat deed dat zeer. Maar uiteindelijk na een pep talk van de VK ben ik toch maar mee gaan persen en was ons meisje Rosalie binnen 3 pers weeën geboren op 12-12-2007 om 7.17 uur. Zij woog 3420 gram en was 52 cm. Nadat ik gehecht was ben ik lekker gaan douchen. Om half 11 zaten we al lekker thuis op onze eigen bank. Een uurtje later kwam de kraamzorg en we zaten lekker op de bank met een kopje thee toen Rosalie ineens erg blauw aan liep. Zij heeft gelijk de VK gebeld, die meteen op de stoep stond. Zij beweerde dat Rosalie misselijk was totdat ze met eigen ogen kon zien hoe blauw ze aan liep. De enige manier om haar weer te laten ademen was prikkels geven. Dit was dus niet goed. Direct heeft zij het ziekenhuis gebeld en we konden er direct heen. Jaa eehm mooi niet dat ik met een blauw kind de auto in stap. Zij heeft toen de ambulance gebeld. Binnen 10 minuten stonden zij op de stoep en werd mijn meisje mee genomen. Ik mocht gelukkig ook met de ambulance mee. Daar zit je dan nog geen 5 uur na je bevalling in een ambulance met gillende sirenes op weg naar het Reinier de Graaf ziekenhuis te Delft. In Delft aangekomen bleek al snel dat zij daar niet geholpen kon worden en ze werd dus over geplaatst naar Leiden. Helaas kon ik dit keer niet mee in de ambulance dus wij snel met de auto naar Leiden gereden. Daar aangekomen hebben ze div. onderzoeken gedaan en werd ze gelijk aan de monitor aan gesloten om haar goed in de gaten te houden. Al vrij snel kwam de uitslag, ze heeft een hersenbloeding gehad, daardoor krijgt ze die aanvallen (stuipjes noemen ze die). Gelukkig reageerde ze erg goed op de medicijnen en mocht ze een week later weer terug naar het ziekenhuis in Delft. Ander halve week na haar geboorte is Rosalie thuis gekomen vlak voor kerst. Ze doet het erg goed en reageert erg goed op haar medicijnen. De bloeding in haar hersens is inmiddels aan het slinken. Wat de gevolgen zijn kunnen ze niet zeggen, dit moet de toekomt uit gaan wijzen. Hoe dan ook Rosalie is onze kanjer en we zijn zo trots op haar!! Dit is het ziekenhuis verhaal in het kort, het is namelijk een te lang verhaal om hier op te schrijven.
Wat een verhaal meid...Maar gelukkig is jullie meisje weer lekker bij jullie! Lekker van elkaar genieten hoor! Dikke knuffel!
Jeetje.. Hier schrik ik van! Vooral het 2e gedeelte, denk je alles gehad te hebben Nou heel veel sterkte en hopen dat Rosalie er niets aan over houd! En natuurlijk van harte GEFELICITEERD ! -xxx-
jeetje meid dat is zeker schrikken! denk je lekker thuis te kunnen genieten van je mooie meid en dan gebeurt er dit! Maar wel fijn dat het nu weer goed gaat!
Hey Lieverd, we waren natuurlijk al op de hoogte van wat er allemaal gebeurd was, maar toch weer even slikken hoor als je dit allemaal nog n keertje naleest... Enne, Rosalie is zeker n KANJER! liefs Es
hoi hoi jeetje schrik me rot zeg van je verhaal maar ondanks alles wil ik je natuurlijk ook wel van harte feliciteren met jullie dochter groetjes nathalie
Jeetje meid! Denk je heerlijk te kunnen gaan genieten van je kindje Fijn dat ze voor de kerst nog naar huis mocht. Nu lekker gaan genieten en die roze wolk weer opklimmen.
Van harte gefeliciteerd met jullie dochter! Fijn dat je haar de feestdagen weer veilig bij je had. Mooi dat het allemaal weer de goeie kant op gaat!
Allereerst natuurlijk gefeliciteerd met je dochter...maar wat zul je geschrokken zijn zeg! Ik hoop echt dat alles goed zal blijven gaan en dat ze er niets aan over zal houden!
Jeetje wat heftig! Kan me goed voorstellen dat je je rot schrikt zeg! Hoop dat het geen gevolgen heeft voor in de toekomst maar zoals je al zegt de toekomst zal het moeten uitwijzen. Ik hoop dat het allemaal goed blijft gaan. Wil jullie veel sterkte wensen en geniet lekker van jullie kleine meisje. Ben blij te lezen dat ze wel weer thuis is!
Jeetje, ben blij dat ik je verhaal nu pas lees, de tranen springen in mijn ogen. Ik weet dat ik heel veel geluk heb gehad bij de bevalling en de tijd erna, maar besef het nu des te meer. Eva had na de bevalling een lam armpje, dat kon me toen weinig schelen (want ja, verder gezond en met 1 goed werkende arm kun je er ook komen, is het eerste wat ik toen dacht) en achteraf gezien heeft ze tijdens de zwangerschap wat klem gezeten, want het is helemaal bijgetrokken. Lijkt me daarom ook erg moeilijk allemaal wat je nu meemaakt, maar ik weet ook dat je sowieso wel van je meisje houdt, wat er ook is. Ik hoop voor je dat het allemaal mee blijkt te vallen! Liefs, Snoopy
Ik lees nu pas je verhaal (sorry) Maar zit hier met flink wat tranen in me ogen. Al is het een beetje laat maar nog van hartelijk gefeliciteerd met je dochter