Mijn bevalling van Mikki

Vrijdag 30 mei een week “overtijd“.

Aangezien we zo’n beetje alles al geprobeerd hebben om onze kleine wat op te laten schieten om naar buiten te komen, komt Ronald op het idee om een stuk te gaan lopen Om een doel voor ogen te hebben, gaan we naar de stad om nog wat prulletjes te kopen. Aldaar hebben we ook nog heerlijk op een terras gezeten en wat gegeten. 4 uur later was ik het dus wel een beetje zat en zijn we naar huis gegaan. -s’Avonds ben ik redelijk vroeg naar bed gegaan, want ik had wat last van mijn rug en bekken.

Zaterdag 31 mei.

1.30 uur: Ik word wakker van een pijnlijke buik en kom erachter dat ik half op mijn rug ben gedraaid. Als dat gebeurt, heb ik vaker last van mijn buik dus ik draai weer op mijn zij en “stut” mezelf weer tussen alle kussens die ik om me heen verzameld heb.
1.40 uur: Nou krijg ik weer wat last van mijn buik, alleen kriebelt het een beetje en ik heb daarbij ook een harde buik. Ik besluit even uit bed te gaan om te kijken wat er gebeurt en ik wil Ronald nog niet wakker maken dus ik ga naar beneden.
2.30 uur: Na wat “kriebelweeën” gehad te hebben en denk dat de bevalling wel begonnen is, ga ik naar Ronald en vertel hem dat hij vandaag hoogstwaarschijnlijk vader gaat worden. Ik ga nog even lekker tegen hem aanliggen en we kletsen wat.
2.50 uur: Ik heb ineens geen zin meer om op bed te liggen en ga beneden wat papieren van de tafel ruimen en mijn zwangerschapskaart met de bijbehorende papierwinkel klaarleggen. Ronald krijgt het ook op zijn heupen en grijpt naar de stofzuiger voor een ronde door het hele huis. Ik moet er wel om lachen en zeg dat ik beter een film van hem kan maken dan van de bevalling.
3.20 uur: Ik bel mijn zus op omdat zij bij de bevalling aanwezig zal zijn en dan gaat filmen en foto’s nemen.
3.30 uur: Ik heb het gevoel dat het heel snel gaat en laat Ronald de verloskundige bellen. De vk wil mij even aan de lijn en besluit dan naar ons toe te komen.
4.10 uur: Odiel is inmiddels bij ons en de verloskundige controleert hoe ver ik op weg ben. Ik heb 2 cm ontsluiting en ze twijfelt of mijn vliezen zijn gebroken en of het vruchtwater groen is gekleurd (hiervoor zou ik dan naar het ziekenhuis moeten). Ze doet een test met een wattenstaafje dat moet reageren op vruchtwater, maar daar wordt ze ook niet veel wijzer van. Ze wil het nog even aankijken en laat mij alleen met mijn weeën die al wel heftig zijn. Liggend opvangen gaat haast niet, dus ik blijf wat rondlopen door de slaapkamer en steun tijdens een wee op alles wat ik tegen kom.
4.50: Ik heb 4 cm ontsluiting en de vliezen zijn nog niet gebroken. Ondertussen volgen de weeën steeds sneller op elkaar. Soms zit er tussen het eind van de ene wee en het begin van de tweede maar 10 seconden! Het opvangen gaat nog net in mijn eentje.
5.30: Persdrang! Ik heb pas 5 cm ontsluiting en de verloskundige zegt dat het allemaal erg is opgezwollen daarbinnen. Inmiddels sta ik in de badkamer de weeën op te vangen en ik moet proberen om te plassen, want wellicht geeft dat wat verlichting. Het plassen lukt voor geen meter en het zitten op het toilet maakt de weeën nog erger dan ze al waren, dus ik ga weer op mijn “favoriete plekje” bij de radiator in de badkamer staan en stamp bij elke wee flink op de grond. Ronald mag van mij niet meer weg. Bij elke wee moet hij flink over mijn onderrug wrijven.
6.00 uur: Ik heb 8 cm ontsluiting. De verloskundige katheteriseert mijn blaas, maar er komt praktisch niks uit waar ik last van zou kunnen hebben. Vervolgens breekt ze mijn vliezen. Het vruchtwater is wat bloederig, maar wel helder.
6.15 uur: 9 cm ontsluiting. Er zit aan de voorkant nog een soort van “lip” die opgezwollen is en eerst moet verdwijnen voordat ik mag gaan persen. De weeën volgen zo snel op elkaar dat ik bij vlagen paniekerig word en de verloskundige zegt steeds hoe ik moet ademen en dat ik niet mag persen, dat helpt wel een beetje.
6.44 uur: De verloskundige besluit de “lip” weg te duwen tijdens een wee. Dat lukt en ik voel het hoofdje omlaag schieten. Het hoofdje “staat” in één keer en ik moet de rest van deze wee nog wegzuchten.
6.49 uur: Bij de volgende wee luister ik goed naar de verloskundige en pers en puf op commando. Het hoofdje wordt geboren, dan wordt de navelstreng van haar nekje gehaald en vervolgens komt haar lijfje eruit.
Mikki is geboren!
Ook Mikki is zo onder de indruk dat ze even “vergeet” te ademen. Daarom wordt ze uitgezogen en de verloskundige wrijft hard over haar ruggetje en friemelt onder haar voetjes. Dan laat ze wel van zich horen.
Ze krijgt een Apgarscore van 8/9.
7.12 uur: De placenta wordt geboren na een prik in mijn been. Dan worden de controles bij Mikki gedaan.
Mikki wordt helemaal goedgekeurd. Ze weegt 4040 gram en is 49 cm lang.
Een heerlijk klein propje. Ik ben weer helemaal verliefd!

De bevalling is mij erg tegengevallen ook al duurde het maar zo’n 5 uur. Toen ik persdrang kreeg en vervolgens hoorde dat ik nog maar 5 cm ontsluiting had, zakte de moed me in de schoenen, want ik dacht dat ik het niet zo lang meer vol zou houden. Gelukkig ging de ontsluiting toen snel. Aan dit avontuur heb ik zes hechtingen overgehouden, waar ik niet zoveel last van heb gehad.