mijn bevalling van Lotte

Zaterdag 27 okt werd ik ‘s morgens om 6 uur wakker. Ik was toen 5 dagen overtijd. Na dat even naar de wc was geweest ging ik terug in bed liggen. Toen ik lag voelde ik een kramp. Meteen keek ik even naar de klok om te zien hoe laat het was. Zou het dan toch gaan beginnen? tien minuten later voelde ik er weer een, en daarna nog een. he he dacht ik, nu maar hopen dat het doorzet. De krampen vielen nog wel mee
Ik dacht nog heel stoer, oh als dit alles is? eitje!

Van die gedachte was ik ‘s avonds rond 23 uur terug gekomen. Ik had toen om de 5 minuten weeën , en het was toch niet zo prettig meer. Lang leve de kruik en een warm bad! De verloskundige kwam en keek even hoe ver ik was. De kleine was nog niet helemaal ingedaald en ik had nog geen ontsluiting. Oei valt dat even tegen. Dat betekende dat ik nog wel even had te gaan. Die nacht had ik niet veel geslapen. De volgende ochtend (zondag 28 okt) om 11 uur kwam de verloskundige weer even kijken .Ik hoop dat ik nu ontsluiting zou hebben. Ze keek en 3cm ontsluiting! Wat was ik daar blij mee! Over een paar uur zou ze weer even komen kijken hoe het ging. Rond 3 uur kwam ze terug. Ik had nog steeds maar 3 cm. Ze beslot om mijn vliezen te breken omdat het dan vaak wat sneller gaat . Helaas had ons meisje in het vruchtwater gepoept dus werd het een ritje naar het ziekenhuis. Daar aangekomen werden we naar de verloskamer gebracht.

In het ziekenhuis begonnen mijn weeën sterker te worden. Ik heb voornamelijk het bed vast gegrepen tijdens de weeën(Later de hand van mijn man). Toen ik zo'n 7 cm ontsluiting had vond ik het niet zo leuk meer. Ik herinnerde me nog uit een boek dat als je op een gegeven moment denkt ik wil niet meer!Het niet lang meer zou duren. Die gedachte hielt ik maar vast ,ondertussen deed het behoorlijk pijn. Gelukkig kreeg ik lachgas. Raar spul maar het verlicht wel een beetje.

De Laatste 2 cm ontsluiting vond ik het ergste, Mijn lichaam wilde al gaan persen maar het mocht nog niet!Toen het uiteindelijk zover was voelde dat echt als een opluchting. Na 70 minuten persen, een knip en uitgescheurd te zijn (helaas had ik een totaal ruptuur,)Werd onze dochter geboren. Wat was dat een mooi en bijzonder moment toen ze op mijn buik werd gelegd! Daar deed ik het voor!

Ondanks de dat ik flink uitgescheurt was,onder naroce gehecht moest worden en iets te veel bloed had verloren heb ik mijn bevalling niet slecht ervaren! Misschien kwam dat omdat ik zonder verwachtingen de bevalling ben in gegaan. Ik liet het allemaal over mij heen komen. De begeleiding was super .Gelukkig maar anders had ik er misschien niet zo van hebben kunnen genieten.