Persweeen en vele verschillende houdingen tijdens bevalling

ja dat klopt inderdaad.
nou ik moet er niet aan denken
hahah eerst maar eens afwachten.

 

Ik heb ook aardig wat persweeen moeten wegzuchten en inderdaad, is niet te doen . Zeker niet liggend op je zij, erg vervelend, maar was blijkbaar wel het beste voor Eva. Ik heb maar gedaan wat ze zeiden en zo goed mogelijk mijn best gedaan, en blijkbaar goed genoeg. Maar zo voelde het niet hoor, die druk was zo groot. Maar blijkbaar kan je toch wel iets tegenhouden.

Ik kon ook niet liggen tijdens de weeen, moest echt staan, hangend aan mijn vriend . Bij het toucheren moest ik telkens wel liggen en hoe graag ik ook wilde weten hoe het er voor stond, dat vond ik echt NIET leuk!

 

Ik kon ook absoluut niet stilliggen. Heb mijn bed tijdens de weeen dan ook niet gezien. Kon ook niet op mijn benen bleven staan. Dus hup op de knien hangend op de bank en zuchten maar.

 

Ik kon alleen maar liggen. Bij elke beweging deed alles zeer. Tijdens het persen moest ik op een gegeven moment zitten omdat ze niet wou zakken en een beetje vast zat, maar dat was vreselijk! Heb overigens geen persweeen gehad, ik voelde geen persdrang, dus dat tegenhouden ken ik niet. Ik wou juist niet persen omdat dat zo gruwelijk zeer deed..

 

Ik had ook niet zulke sterke persweëen, ik vroeg zelfs tijdens het persen of ik de rest van een wee weg mocht persen want ik durfde even niet meer verder. Heb tijdens ontsluiting tot het breken van de vliezen in bad gezeten met de douchekop op mijn buik gericht, moest niet denken aan lopen of staan. Vliezen zijn door vk gebroken en daarna ging het zo snel dat ik niet meer DACHT aan van mijn bed afkomen, ben blij dat ik liggend bevallen ben, was voor mij het prettigst...

 

Grappig dat het voor iedereen zo anders is. Moest is persweeen wegzuchten en deed het persen helemaal geen pijn, een ander heeft geen persweeen en doet het persen pijn.
En kon ik eigenlijk alleen maar staan (met hulp van mijn vriend , zakte op een gegeven moment door mijn knieen en had sowieso houvast nodig), geen andere houding was fijn. Nog even geprobeerd voorover staan aan bed en dus liggend bij het toucheren, echt niet te doen! Terwijl een ander er niet aan moest denken om te blijven staan.
Ik ben liggend begonnen met persen, toen op de baarkruk en het laatste stuk weer liggend. Op verzoek van de verloskundige. Ik vond het allemaal wel best, vond het allebei fijne houdingen.

 

ik heb volgens mij of geen persweeen gehad of hele zwakke, want die deden dus echt amper pijn. Ik vond het persen super super pijnlijk.

onsluitingsweeen heb ik op alle mogelijke manieren geprobeerd op te vangen, maar ik had niet 1 manier die het fijnst was, ik deed maar gewoon wat in me opkwam. Het was echt overleven bij mij!

 

Persweeen doen ook geen pijn (tenminste, bij mij niet), je voelt alleen een persdrang, een soort golf die je bijna niet kunt tegenhouden. Eigenlijk raar dat het geen pijn deed, bedenk ik nu. Weet ook niet of dat altijd zo is, even de reacties van de rest afwachten .

 

ik vond het persen heeeeeerlijk! Eindelijk kon ik wat doen. Ik heb echt geen pijn gevoeld tijdens het persen. Ja, toen het hoofdje stond, schrijnde het zeg maar een beetje. Maar die pijn viel in het niet bij de ontsluitingsweeen.

 

Ik heb dus 2 uur persweeen weg moeten puffen en ja, dat was hell! Mijn buikspieren golfden gewoon op en neer, omdat mijn lichaam uit alle macht wilde persen, maar met mijn verstand moest ik dat dus proberen tegen te houden, bijna NIET te doen...Bij mijn eerste bevalling heb ik geen kick gegeven tijdens de laatste fase, terwijl ik bij de 2e en dus tijdens die perweeen wel aardig wat geluid maakte, omdat dat de enige manier was om mijn lucht uit m'n longen te krijgen, netjes puffen was er echt niet meer bij..

Toen de omschakeling kwam dat ik eindelijk wel mocht meepersen hoopte ik dus op de opluchting, maar die kwam niet. Buikspieren hadden overuren gemaakt en waren zeer pijnlijk, dus het persen deed ook veel pijn. Het moment van het hoofdje staan was inderdaad branderig, maar die pijn vond ik ook absoluut in het niet vallen in vergelijking met de weeen pijn!

En tijdens de ontsluitingfase wilde ik ook absoluut niet liggen, lopend kon ik die weeen het makkelijkst opvangen. Maar toen ik eenmaal ging liggen voor het toucheren, wilde ik dus met geen mogelijkheid meer overeind, ook niet toen ik van de vk op het toilet moest gaan zitten omdat de ontsluiting op 8 centimeter dreigde vast te lopen.."Ga zelf maar op het toilet zitten, ik blijf hier" zei (lees: snauwde ) ik tegen haar

 

Persweeen wegpuffen is inderdaad geen doen. Ik heb het even moeten doen,maar die drang is haast niet tegen te houden.

 

Liggend kon ik de weeen dus ech tniet opvangen en zittend ging het prima.
Had er gelukkig niet al te veel problemen mee van begin tot eind.
De persweeen kun je inderdaad niet tegenhouden maar ze hebben mij ook geen pijn gedaan.
Hreb er dan ook maar drie gehad en toen was onze dochter er al.
kan er dus niet echt over mee praten maar wat ik wel weet en wat ik hier ook al eerder heb gezegd ik heb liever drie uur lang weeen (zolang duurde mijn bevalling) dan een week ongipijn.
Ik kon de weeen veel makkelijker wegkrijgen dan de pijn die ik normaal heb als ik ongesteld ben.
Klinkt misschien stom maar zo heb ik het dus echt ervaren.
De pijn die ik heb als ik ongesteld ben deed mij meer pijn dan de hele bevalling.

 

Liggend de heftige weeen opvangen, is inderdaad niet prettig. Daar kwam ik na een hele tijd achter. Hahaha, daar baalde ik toen van, joh! Hangend aan mijn vriend, was het lekkerst. Maar ik denk niet dat hij dat zo ervaren heeft.

 

Prinses, grappig dat jij ook aan je vriend hebt gehangen! Mijn vriend had een trui met muts aan, kon ik me heerlijk aan vasthouden en in knijpen! Hij heeft achteraf wel toegegeven dat hij het zwaar vond .

Tijdens de laatste centimeters kon ik ook niet meer puffen zonder geluid hoor, volgens mij klonk het heel erg jammerend, maar het was zo zwaar, die druk naar beneden. Kwam doordat Eva in eerste instantie verkeerd om lag, dan schijnt de druk nog groter te zijn dan die normaal al is en krijg je een soort van persdrang, beetje zoals met persweeen, maar dan echt pijnlijk .

Ik heb trouwens telkens netjes gedaan wat de verloskundige zei, ze zeggen het niet voor niets he . Zeker als je dreigt te blijven steken in de ontsluiting zou ik juist alles doen wat ze zeggen. Dan gaat het alleen maar sneller en ben je er sneller weer vanaf. En dat is ook het beste voor je kindje.

Het persen deed helemaal geen pijn, het schrijnde ook niet, wel voelde ik een beetje het hoofdje staan, dat er iets zat zeg maar, maar ook niet duidelijk. Iedereen die het gewicht van Eva hoort, denkt dat het persen veel pijn heeft gedaan, maar de ontsluiting deed meer pijn omdat ze zo groot was, maar daardoor ging het ook snel.

 

Prinses, ik moest van mijn vriend even vragen hoe het met jouw vriend gaat . Mijn vriend vond het erg fijn dat hij iets voor mij kon doen, maar vond het dus wel heel zwaar. Had de dagen erna nog last van zijn schouders en nek . Wat een bikkel he, dat hij tijdens de bevalling niet heeft geklaagd . (had ie ook niet moeten durven doen!).

 

Toen ik persweeen kreeg had ik al 9 cm.. Dus moest alleen effetjes op me zei leggen en nog geen 5 min de weeen weg puffen.. Mocht na 5 min al persen..

 

Ik heb ook de hele ontsluitingsfase gestaan. Ik vond zitten en liggen helemaal niet fijn. En stond afwisselend bij het bed, de bank of mn man haha. Op een gegeven moment zei de vk: ga nu maar eens even lekker op bed liggen anders ben je straks te moe, dan kunnen we meteen even kijken hoe het met de ontsluiting staat. Toen heeft ze mn vliezen gebroken en vanaf toen deden de weeen zo'n pijn dat elke beweging zeer deed. Heb heel lang op mn zij gelegen zoveel mogelijk weg puffen. Op den duur eindelijk volledige ontsluiting en mocht ik persen. Op bed ging voor geen meter, ik snapte werkelijk niet dat al die vrouwen op tv dat zo deden haha. Toen mocht ik op de baarkruk: dat voelde fijn! Helaas schoot het allemaal niet op, kindje zakte niet verder. En ben ik alsnog met ambulance naar t ziekenhuis gegaan voor een spoedkeizersnee.

Hoe het straks met de tweede gaat: we zien het wel. Heb wel aan de vk gevraagd afgelopen vrijdag of ik met de bevalling in t ziekenhuis niet verplicht in bed hoef te liggen. Volgens hem niet: ik mag gewoon staan en zitten als ik wil: GELUKKIG!

 

Ik mocht op een gegeven moment meepersen, en toen weer gaan puffen..dat was echt zwaar, en erg tegen de natuur in! Persweeen meepersen en daarna weer gaan puffen als ze kwamen
Ik moest ook een tijdje op mijn zij gaan liggen en meepersen, maar dit hielp ook niet en was blij dat ik weer op mijn rug mocht liggen. Ik ben niet het bed uitgeweest, kon ook niet want ik lag aan allemaal apparatuur. Het pijnlijkste vond ik de verpleegster die tijdens de persweeen achter mij ging zitten om op mijn buik te drukken, zooo ik lag met mijn armen naar achteren te maaien om haar van het bed te meppen! Uiteindelijk na al deze mogelijkheden hebben ze de vacuum erbij gepakt, en mocht ik weer meepersen..wat een opluchting! Na drie persweeen was onze kleine knul geboren!

 

Hahaha, het gaat goed met hem hoor. Mijn vriend maakte allerlei grapjes tijdens de bevalling, nou daar kon ik echt niet tegen hoor. Op een gegeven moment zei hij: ik ga nog even slapen hoor, het kan nog wel 4 uur duren. Toen werd ik zo kwaad en zei: Dan rot je maar op! En toen braken mijn vliezen. Ghehehehe, daarna ging het erg snel! En mijn vriend is natuurlijk niet gaan slapen, want hij moest gewoon over mijn rug wrijven!