Mijn bevalling van Merla

Het is nu al wel even geleden, maar ik zal toch nog even mijn verhaal doen over mijn bevalling van Merla. Op 30 oktober was ik uitgerekend, maar Merla is 5 dagen later op 4 november geboren.

3 november
3:50 uur Ik heb al een onrustige nacht met weinig slaap er op zitten en ik wordt wakker omdat ik dringend moet plassen en het niet goed kan tegenhouden. Op de wc krijg ik amper op tijd mijn slip uit en blijf ik lekken. Ik laat Jeroen (mijn man) aanrukken met maandverband zodat ik weer van de wc af kan komen, mijn vliezen zijn gebroken.
4:15 uur Ik krijg een menstruatieachtige kramp in mijn onderrug en ga naar beneden, ik zeg tegen Jeroen dat hij nog maar even zijn slaap moet pakken.
4:30 uur Jeroen komt beneden omdat hij toch echt niet meer kan slapen. De krampen blijven komen en gaan en worden lichte rugweeën.
7:30 uur Verloskundige gebeld; ze komt straks langs.
9:00 uur Verloskundige komt langs, mijn weeën stoppen zo goed als, volgens haar is het dan ook nog niet echt serieus en moeten we maar hopen dat het doorzet. Ze trekt de deur achter zich dicht en mijn rugweeën zijn heftiger terug dan daarvoor, maar met veel druk van Jeroen op mijn onderrug redelijk goed op te vangen.
12:30 uur De verloskundige komt weer kijken. Alles lijkt goed te gaan en ze gaat dan ook vrij snel weer weg. Wel zwakken mijn weeën weer af op het moment dat ze er is, blijkbaar heb ik daar toch wat stress van.
15:00 uur De verloskundige komt en voelt deze keer voor het eerst. De baarmoedermond is al wel verstreken, maar verder nog niets bijzonders. Jammer, ik had op meer gehoopt.
18:00 uur De verloskundige constateert 2 cm ontsluiting. Het gaat dus de goede kant op. De rugweeën vallen me nu wel zwaar en zijn amper meer op te vangen. Ik duik het bad in, want daar wil ik graag bevallen.
19:00 uur In bad kan ik de rugweeën nog slechter opvangen en ik ga er dan ook weer uit. Ik vind het wel jammer dat ik niet in bad ga bevallen, maar het is niet anders. Wat Jeroen ook probeert (duwen in mijn rug, masseren, warme kruik) niets lijkt meer te helpen tegen de pijn in mijn rug.
20:30 uur Ja, 5 cm ontsluiting, we komen ergens! De verloskundige heeft goede hoop dat het nu snel zal gaan, want volgens haar zijn de eerste 5 cm het lastigst. Misschien worden we zelfs vandaag nog wel papa en mama.
23:00 uur Een grote teleurstelling als de verloskundige weer komt; niets opgeschoten in die tijd, nog steeds 5 cm ontsluiting. De verloskundige wil niet nog eens 2 uur wachten, omdat ik al een tijdje bezig ben en vindt dan ook dat we naar het ziekenhuis moeten. Ik wil niet, maar weet ook dat ik de weeën die ik afgelopen uren had slecht op kon vangen, waardoor ik inmiddels aardig uitgeput ben.
23:30 uur We gaan naar het ziekenhuis met de insteek dat ik misschien in de auto nog meer ontsluiting krijg en poliklinisch mag bevallen.

4 november
00:00 uur Helaas, we zijn in het ziekenhuis maar de ontsluiting is niet gevorderd. Nu had ik dit ook niet verwacht, want de weeën werden meteen minder toen ik wist dat we naar het ziekenhuis moesten, maar het was toch een teleurstelling. Ik heb een ferme maar aardige zuster en maak nu ook kennis met de arts-assistente, een aardige meid die goed weet waar ik mij prettig bij voel voor zover dat gaat op dit moment, samen helpen ze mij deze nacht door.
00:30 uur Ik word aan de CTG en aan een infuus gelegd na overleg met de gyneacoloog en krijg een spuit tegen de pijn van de rugweeën. Mijn weeën worden vrijwel direct krachtiger en pijnlijker van het infuus. De pijn in mijn buik heb ik al die tijd al goed aan gekund, de pijn in mijn rug was al moeilijk op te vangen, maar de rugweeën zijn nu ondraaglijk en van de komende uren weet ik weinig meer van hoe ik de pijn heb opgevangen. Achteraf blijk ik in mijn arm te hebben gebeten en dat ik geprobeerd heb om het bed te slopen. (oeps! ) Het doel van het infuus is om ieder uur 1 cm ontsluiting te krijgen. De arts-assistente belooft na 2 uur weer te komen kijken hoe het er voor staat, maar komt tussendoor al wel af en toe even gluren.
02:30 uur Inmiddels krijg ik heel erg persdrang, waardoor de arts-assistente komt kijken. Ik blijk 91/2 cm ontsluiting te hebben. Ze masseert (pijnlijk!) het laatste randje weg en dan mag ik eindelijk meepersen. Dit geeft een rare draai eraan, opeens is alles anders; de pijn in mijn rug lijkt te verdwijnen als ik meepers en ik raak uit de ergste roes van pijn.
03:30 uur Er wordt voorgesteld om op de baarkruk te gaan, aangezien ze nog vrij hoog ligt. Zo zou ze ook makkelijker de draai kunnen maken. Ik wil eigenlijk niet, ben veel te moe en heb het gehad, maar na hard aandringen waag ik het er toch even op. Ze willen even later een spiegel voor mijn doos houden om het eerste stukje van het hoofdje te kunnen zien. Maar als ik iets niet wil, dan is het dat wel, ik hoef echt niet mijn doos in deze staat te zien! Ik voel namelijk al veel pijn bij mijn schaamlip en ben bang dat ik al ben ingescheurd.
4:00 uur Ik mag van de baarkruk af en ga met mijn benen in de beugels persen, aangezien ik de kracht niet meer heb om mijn benen vast te houden. Ik maak ondertussen wel vordering, maar het schiet nog niet echt op. Het hoofdje staat al voor een heel klein stukje, maar het is nihil. De arts-assistente helpt mee door steeds met haar vingers langs het hoofdje te gaan met de perineumolie die ik had meegenomen. Ze kende het niet, maar vindt het erg prettig werken.
4:30 uur De arts-assistente stelt een knip voor om mij te helpen. Ik ben inmiddels volledig uitgeput en vind alles best. Daarom stem ik in. Ze verdooft meteen het gebied, maar geeft mij nog een paar weeën de kans om het zelf te proberen.
4:58 uur Na deze perswee word ik ingeknipt. Ik zet nog 1 keer alles op alles, maar het lukt me niet. Vanuit het niets begint Jeroen mij flink aan te moedigen, hij heeft echt het idee dat het maar een klein stukje scheelt.
5:00 uur Ik besluit gehoor te geven aan Jeroens aanmoedigingen en begin buiten de perswee om hard te persen. Het lukt en om 5:00 uur zijn we dan echt papa en mama. Het eerste wat ik vraag is of het nog steeds een meisje is en Jeroen maakt de naam daarna bekend; Merla Henderika Jannetje Buisman. We genieten volop van mekaar, terwijl ze ondertussen met van alles en nog wat bezig zijn bij mijn onderkant.

5:15 uur De nageboorte komt af en ziet er compleet uit.
6:00 uur Ik word gehecht, omdat ik toch aardig van binnen was uitgescheurd. Helaas ook zonder verdoving in mijn schaamlip, maar na een bevalling en met zo'n mooi meisje in je armen, kun je daar niet echt meer bij stil staan. Ze noemen de perineumolie wonderolie, want ze hebben nog niet vaak meegemaakt dat iemand van buiten zo mooi gaaf blijft en alleen van binnen inscheurt.

8:30 uur Inmiddels ben ik op bed gewassen en heeft ons meisje kleertjes aan. We worden naar een gezinskamer gebracht, waar ik sinds anderhalve dag eindelijk weer een broodje eet. Ook ontvangen we de eerste visiten; Merla's opa en oma en oom Tom.


De bevalling heeft in totaal 25 uur geduurd, dit was een uur te lang vanwege de gebroken vliezen, dus moesten we een nachtje in het ziekenhuis blijven. Gelukkig kregen we geen infectie en mochten op 5 november het ziekenhuis verlaten.
Achteraf bleek het wonder dat ik normaal ben bevallen. Ik heb waarschijnlijk rugweeën gehad door een rare ligging van Merla. Ze had een extreme achterhoofdsligging en had dan ook de CTG vlak boven haar nekje gekregen in plaats van boven op het hoofdje. Daardoor heeft mijn lijf alles op alles gezet om haar er toch uit te krijgen en kreeg ik heftigere weeën dan normaal is. Op dat moment dacht ik dat alles er gewoon bij hoorde, maar dat is dus niet het geval. De kans op herhaling van zo'n bevalling is dan gelukkig ook zeer klein.