Het is al even geleden (15-02-08), maar ik wil aan jullie toch even mijn verhaal kwijt. Ik liep inmiddels alweer 7 dagen overtijd (zover je het overtijd noemt), toen de gynaecoloog bij mij ging strippen (niet echt prettig). Nou ik heb het geweten. Meteen daarna kreeg ik krampen, maar zette niet echt door. Heel de nacht last gehad van buikpijn, maar verder niks. Tot s'nachts rond 05.00. Ik ging voor de zoveelste keer naar de toilet en daar verloor ik mijn sluimprop. Toen had ik wel al het idee en gevoel dat het zou gaan beginnen. Mijn man ging om 07.00 uur gewoon de deur uit richting zijn werk. Rond 10.00 uur kreeg ik ineens steken in mijn rug. Maar ik dacht dat zal wel niets zijn. Maar de steken bleven om de vijf minuten terugkomen. Nog maar even gewacht. Rond 11.00 uur toch maar even mijn zus gebeld wat het kon zijn en zij vertelde mij dat het toch echt weeen waren, maar ze deden helemaal niet zo'n zeer! Ik dus maar mijn man gebeld en hij wist niet hoe snel hij thuis moest komen! Toen mijn man thuis was, had ik al weeen om de 2 minuten. Ze deden al iets zeerder, maar ze waren nog te doen. Mijn man het ziekenhuis gebeld en we konden direct komen. Om 12.30 uur kwamen we aan in het ziekenhuis en daar had ik 4 cm ontsluiting. Het kindje kreeg elektroden om haar hoofdje om de hartslag in de gaten te houden. Was gelukkig helemaal goed. Ze besloten om 13.30 uur de vliezen te breken. Toen is het heel hard gegaan. Ongeveer 2 cm per uur. Ik vond de weeen nog wel te doen. Bij 8 cm ontsluiting kwamen ze achter elkaar, dat vond ik dan wel zwaar. Het zwaarste vond ik eigenlijk het persen. Rond 17.00 uur mocht ik beginnen met persen. Ik heb iets langer dan een uur geperst, nou het leek wel een eeuwigheid te duren. De gynaecoloog ging nog met heel haar gewicht om mijn buik drukken, dat vond ik verschrikkelijk. Na een uur persen, kwam onze mooie dochter dan eindelijk te wereld. Een gezond meisje (Alyssa) van ruim 3750 gram. We waren helemaal gelukkig! Ik had wel aardig wat hechtingen dus hebben ze nog ruim een uur gehecht! Al met al moet ik zeggen dat de bevalling me super is meegevallen. Als ik dan mijn kleine meid zie ben ik zo trots op mezelf en is het het allemaal waard geweest. Ze groeit goed. Ze is nu iets ouder dan 3 maanden. Ze is een lachebekje en zo makkelijk! Als mijn tweede bevalling er ook zo aan toe gaat, teken ik ervoor!