Mijn bevalling van Noah (let op lang verhaal hihi)

De Bevalling.

Maandagnacht / dinsdag ochtend 6 november: Ik moet deze nacht ontzettend vaak naar het toilet om 3 uur 's nachts stap ik voor de 3de keer uit bed... loop naar de wc trek mijn broek slaapdronken naar beneden BLOED.... was in één keer klaar wakker! Was die maandag nog naar de verloskundige (vk) geweest want had die zondagavond ervoor ook al één keer eerder bloedverlies gehad maar een stuk minder en toen hadden ze mij gezegd dat het waarschijnlijk een geknapt vaatje zou zijn geweest... (ikzelf had daar zo ver in mijn achterhoofd twijfels over, voelde me grieperig had hoofdpijn kreeg ineens pukkeltjes mijn aders op mijn borsten werden zichtbaar, kortom voelde me anders dan anders) Dit keer geloofde ik dus helemaal niet meer dat er niets aan de hand zou zijn, je snapt het ik was zo wakker dat ik naar beneden ging! Al snel kreeg ik "ongesteldheids" krampjes.... Viel me ook al op dat ze regelmatig kwamen (om de 10 min.) Nu wist ik het zeker het zijn: weeën! Natuurlijk was het me nog niet duidelijk of het oefen weeën of eht het begin van de bevalling was, op zo een moment twijfel je overal aan heb Joris dus ook nog lekker laten liggen was zo bang om he voor niets wakker te maken. Op een gegeven moment mezelf toch bedacht dat ik beter de telefoon kon gaan pakken om de vk te bellen want A: beter één keer te veel dan één keer te laat. (je vergeeft het jezelf nooit als er iets mis bleek te zijn en je hebt te laat gehandeld) B: Ik bleef mezelf afvragen of het DE start was! Zo gezegd zo gedaan de telefoon gepakt en gebeld (een slaperige Gerard nam op) hoorde mijn verhaal aan en zei dat hij even zou komen kijken. Toen toch maar Joris wakker gemaakt (kon moeilijk ineens aan het bedrandje verschijnen met een vk hihi). Joris reageerde zoals joris dat doet als je he wakker maakt (lees: raar en verward en niets begrijpend hihi) Toen hij eindelijk beneden was heb ik het nog een keer uitgelegd toen begreep hij het gelukkig wel!

Om 5 uur was de vk er, hij vroeg direct naar mijn maandverbandje keek daar naar en keek naar mij en zei dat we boven even een inwendig oderzoek zouden doen. Zo gezegd zo gedaan.... Hij keek ineens een beetje "geschrokken" op en zei: oh je zit op 3 cm ontsluiting en je baarmoedermond is verweekt dat ziet er goed uit, de bevalling is in aantocht. Hij zei dat hij eigenlijk naar mij kijkende niet had verwacht dat er al IETS aan de hand zou zijn... Hij vroeg hoelang ik zwanger was (37,3) en zei dat het nog wel een poosje kon duren omdat dit mijn eerste bevalling is en dat ik nu maar rustig af moest wachten (met gemak 24 uur of langer).

Nou hé hé ik vond het zo'n opluchting om te horen dat het niks raars was (het bloedverlies) en dat mijn mannetje binnen nu en heel snel in mijn armen zou liggen! Joris ging terug naar bed en ik ging rustig afwachten de weeën werden al een stuk sterker en kwamen nu om de 8 minuten ongeveer soms kreeg ik ook tussen de buikweeën een rugwee Pfff die waren wel zwaar dat komt omdat je die niet kunt weg puffen en je die als het ware "aan" moet gaan en over je heen moet laten komen. Om 7 uur ben ik onder de douche gaan staan en heb daar mijn bewuste slijmprop verloren, was altijd bang dat ik het misschien over het hoofd zou zien of dat ik het niet zou herkennen.... nou het tegendeel is waar ik kon er niet om heen (grote klont donker rood/bruin bij mij) Daarna even met Joris besproken of hij zou gaan werken of dat hij thuis zou blijven, volgens mij daht Joris dat het langer zou durn dan dat het deed.... ik vertrouwde het niet helemaal en zei blijf maar thuis.

Daarna om de tijd te 'doden' en mijn gedachten te verzetten heb ik maar wat klusjes gedaan (strijkwasje wegwerken wat laatste dingetjes opruimen, computeren) Vanaf een uur of 11 ben ik de weeën een beetje gaan timen om te weten wanneer ik nu eindelijk kon gaan bellen voor de volgende fase (hihi hoezo ongeduldig) de pijn was toen nog prima te doen en het viel me allemaal nog reuze mee. Kon aan Joris wel eens merken dat hij volgens mij dacht: ach dit kan nog eeuwen duren!.... Om een uur of 12 werd ik echt een beetje slaapdronken en ben boven op bed gaan liggen. 2 uurtjes later was ik weer beneden. Ik had een beetje kunnen slapen, voordat ik naar boven ging zaten de weeën op de 8 min. met sommige van 6 ertussen en toen ik wakker werd weer op 10 minuten... Pfffff begon er een beetje genoeg van te krijgen.

Rond een uur of 5 werd het heftiger en heftiger de weeën bleven ERG onregelmatig 6min dan weer 2 min dan weer 3 min dan weer 2 Pff om niet goed van te worden je mag ook eigenlijk pas weer bellen als je vruchtwater breekt of als ik 3 uur lang om de 5 minuten weeën heb. Daarna om 6 uur vind ik dat het onder bij mijn schaambot toch wel erg pijnlijk word echt een stekerige pijn treed daar op als ik een wee heb... even met mijn zus gebeld, wij verwachte allebei dat het het hoofdje zou zijn die in het baringskanaal aan het zakken was maar ze zei ach bel je je vk toch weer even dan weet je het zeker. Ik vond dat een HEEL goed plan ( kon ik ook even kijken of er al wat meer schot in de zaak zat volgens hem) Ja het was het hoofdje en nee ik hoefde pas te bellen als ik 2 uur lang om e 5 minuten weeën had... Pfffff jezus dacht ik HOE LANG GAAT EN MOET DIT NOG DUREN? Voor mijn gevoel klopte er niets van Flinke weeën soms amper op adem kunnen komen omdat er nouwelijks een pauze tussen zit okay ze zijn niet onstant en schommelen een beetje maar goed ik had echt het idee dat dit THE REAL DEAL WAS en had ik daarbij blijkbaar het hofdje van de baby al aardig laag zitten.... ik was de draad een beetje kwijt.

Rond een uur of half 7 begon de ehte weeën storm, weeën met amper een pauze soms een minuut! En dan waren de meeste ook nog rugweeën... Pff niet te doen ik kon niet meer ik was al bezig vanaf 3 uur vannacht ik kon die ijn van de rug weeën echt niet meer aan! In de douche uit de douche en weer in de douche staan liggen zitten en weer in de douche IK WIST VAN GEKKIGHEID NIET MEER WAAR IK HET ZOEKEN MOEST! Om geloof ik iets voor 8 liet ik Joris naar de vk terug bellen met de vraag of een weeën storm nog niet genoeg was? Ik had het niet meer! Nee dat was zeker niet genoeg dat zou zelfs kunnen duiden op de beginfase werd er gezegd ze moesten CONSTANT zijn.. Daarbij zou hij om 9 uur zijn dienst over dragen en hij zou dan aan Siegrid doorgeven dat zij even bij mij moest komen kijken maar dat kon dan met gemak een uur of half 10 zijn.

Ik kon (en deed ook) WEL JANKEN! Dit kan niet dit klopt niet! Beginfase zei ik is hij niet lekker bij zijn hoofd riep ik (als het kon tussen de weeën door) Duizende dingen gingen er door mijn hoofd ik voelde me echt compleet verloren en alleen.

Na een poosje belde Siegrid naar mijn mobiel het was nog voor haar dienst ze zei dat ze wat eerder zou komen! Nou echt waar zo een mooi nieuws had ik nog noooooit gehoord, ik zat ondertussen op een tuinstoel onder de douche heet water over mijn rug te laten lopen om de ergste pijn op te vangen (de verlichting was minimaal maar het scheelde iets) Net voordat ze kwam met moeite onder de douche uit dat was rond kwart negen uur. Ze kwam binnen (ik zag dat de dienst doende k dus Siegrid was en daar was is wel blij mij) ze zag gelijk dat ik het moeilijk had en stelde voor om te kijken. Ik dacht nog OEHHHH laat het niet zo zijn dat ik het bijna vergeef van de pijn de laatste uurtjes en dat ik bijvoorbeeld pas 5 cm heb want dat doe ik nog iemand iets aan! Maar ze zei ook een beetje verbaasd (waarschijnlijk vanwege de info die ze kreeg van Gerard) nou meid dat ziet er goed uit je heb 8 a 9 CM!

Ik was zo blij... zo blij pffff Haleluja!

Ze ging snel haar spullen klaarzetten (joris ook de laatste dingetjes waar ze om vroeg, rennen dat mijn mannetje moest hihi) Ze zei dat ze mijn vliezen door ging prikken (en de laatste randje weg zou masseren) om de laatste cm te helpen en dan krijg je pers weeën daarna legde ze uit dat het 1 of 2 uurtjes persen was bij het eerste kindje en dat hij er dan zou zijn!. Wat voelt dat raar als ze de vliezen breken pff alles stroomt maar zonder dat je er iets aan kunt doen en wat is dat behagelijk warm zeg. Oh nu ging het echt gebeuren ik zou vanavond op de 6de mijn mannetje nog in mijn armen sluiten! Ze belde onze kraamzorg bureau voor assistentie bij de bevalling. Eigenlijk direct daarna kwamen bij mij de persweeën opzetten, die ik eerst even moest wegpuffen totdat ik het gevoel had dat ik ze niet meer kon wegpuffen want dat zou de tijd zijn om te beginnen met persen zei ze. Ze waren best pijnlijk maar goed ik kon ze "wegpuffen" en ik wist dat er een eind aan zat te komen dat was zo een fijn idee! Maar als snel gaf ik aan dat ik MOEST gaan persen... Okay zei ze ga er voor (toen kwam de kraamhulp binnen) na 2 persweeën vond Siegried het wel erg goed gaan ze zei nou je doet het goed hoo voor de eerste na nog een per wee zei ze JEZUS normaal duurt het een uur minimaal maar ik denk dat met de volgende wee je kindje geboren gaat worden hahaha een natuurtalent zei ze (ik kon nog een grapje maken dus zei: tja weten jullie veel wie weet heb ik er al stiekem een stuk of 6 rondlopen hihi maar dacht eigenlijk alleen maar IK WIL MIJN KIND EN KLAAR ZIJN MET DIE KL*TE BEVALLING) ze waarschuwde me voor de pijn die ik ging ervaren als het hoofdje geboren zou worden (en gelijk had ze jezus wat een branderige pijn krijg je dan) en dat als het hoofdje er was ik moest gaan puffen zodat ze de navelstreng konden controleren dat dat bijvoorbeeld niet om het nekje heen zit. Ik moest dus goeg naar de instructies luisteren. Moet zeggen dat dat automatisch ging ik vond het zo prettig met haar ze vertelde hoe het echt was zou voelen wat ik moest doen ze stelde mij echt op mijn gemak de rest schakelde ik uit was ik echt helemaal in mij zelf gekeerd en het enige wat leek door te komen was haar stem, hoe zij het heeft gedaan ik had het me niet beter kunnen wensen! Daar kwam ie de wee.... ikke persen als een idioot en ja hoor eerst riep ik auw en het hoofdje was geboren (jezus niet normaal wat een zeer) daarna hoorde ik haar zeggen puffen en ikke als een gek puffen maar ik had zo hard geperst dat de kracht die erachter zat er zo voor zorgde dat ik kon puffen wat ik zou maar Noah werd "eruit" gelanceerd niet normaal met wat voo een kracht en snelheid dat ging. Haha de vk had hem te pakken en zei en de kraamvrouw moesten een beetje lachen over de lancering (want alles was goed gegaan) De verloskundige riep nogmaals niet normaal je eerste kindje hier is hij geboren om 22,00 en met maar 20 min persen! Noah was al die tijd super relax in mijn buik dat controleerde ze meerder malen hij leek helemaal niets te merken van de bevalling zei ze dat was heel uitzonderlijk, toen ze dat relaxde mannetje huilend op mijn buik neer legde begon ik te huilen van blijdschap alles was goed met hem Kijk daar heb je mijn baby dacht ik daar heb ik deze helse pijn voor getrotseerd en was ook blij dat het achter de rug was. Super trots dat ben ik op mijn mooie kerel! (die ondertussen vrolijk even over zijn kers verse ouders heen plaste hihi)

Noah kreeg 3 maal een 10 hij maakte het uitstekend! Hij had alleen blauwe voetjes en handje maar dat zie je vaker bij baby's. Nu mijn placenta nog... ik kreeg direct na de bevalling een spuitje gezet om ervoor te zorgen dat die sneller kwam ivm mijn bloedverlies tijdens de bevalling.... Maar hij kwam niet.... de tijd dat er voor staat dat hij er moet zijn is anderhalf uur anders moet je naar het ziekenhuis en word hij onder narcose operatief verwijderd... na een uur (terwijl Noah heerlijk op mij lag en heerlijk lag te drinken al die tijd) vroeg ze aan mij waar nou die ENE pers wee bleef... ik begon me ook goed zorgen te maken want ik voelde niets aankomen of zo (en alleen daarvoor naar het ziekenhuis voor dat ene stomme rotding pfff.... dacht nog zul je zien dat dat mij moet overkomen) Na een uur en een kwartier besloot ze één laatste zeer pijnlijke handtechniek uit te voeren (die uitsluitend ook meer één keer toegepast mag worden) ik zei doe maar eruit met dat ding ik wil niet naar het ziekenhuis!) ze kneep en drukte en duwde op een speciale wijze ik ilde het zowat uit maar daar voelde ik ook een wee en ploep daar was dat rotding in het laatste kwartiertje Pffff wederom opluchting maar ditmaal ook opluchting voor de vk! Ik ben minimaal uitgescheurd zeker gezien het tempo van de bevalling heb 3 hechtingen. Verder vanaf dat moment ben ik alleen nog maar aan het genieten van mijn allergrootste liefde en ja... denk ik achteraf als ik naar hem kijk... HIJ IS HET ECHT WAARD!

Noah geboren op 06-11-2007 om 22.00 weegt 3280 Gram en is 49,5 Cm groot!

 

Hahaha dank jullie wel.. tja deze tekst komt ook uit mijn "dagboek" ik vond het een te groot iets om overnieuw te schrijven dus heb maar copy --> paste gedaan (net zo makkelijk!)

Oh tari ook nog gefeliciteerd!

 

Hahaha Vk praktijk Donna inderdaad die Gerard ja... hij was hier vandaag om Noah te wegen en hij zei: Goh heb gehoord dat je bevalling ERG VLOT is gegaan... Heb me echt moeten inhouden om te zeggen : Tja wie weet had het nog vlotter gekunt Eeen tweeling hihi das wel een grote fout had dit niet van hem verwacht tijdens de normale controles moet ik zeggen...

Darcy ----> tja idd dat heb ik gedaan... was eerlijk gezegd niet eens de bedoeling aar op één of andere manier heb ik er wel een soort van afleiding in gevonden op dat moment, enne sorry dat ik niet tijdens de weeënstorm heb gepost en het persen