sochtends om half 8 kwam mn broertje me wakker maken, ik zou naar stage gaan, maar toen ik overeind kwam in bed voelde ik nattigheid, net alsof ik in mn broek zat te plassen, maar dat kon niet want ik voelde dat mn blaas nog vol zat, ik wist dat dit niet zo goed was, ik belde de verloskundige op en die kwam een uur later langs om even te komen kijken, ze zei dat het vruchtwater was en dat mn vliezen dus gebroken waren, ze vertelde me dat ik naar het ziekenhuis moest en dat ik daar plat moest liggen tot het einde van mn zwangerschap (eind maart). mn vriend en ik gingen naar het ziekenhuis , daar kreeg ik weeen remmers en een prik in mn bil (voor de longetjes van de baby) maar de weeen begonnen wel,, en bleven aanhouden, doordat ik 31 weken zwanger was en hun daar de middelen niet hadden om mn zoontje op te vangen als ik zou bevallen stuurde ze me met de ambulance naar het vu in amsterdam, daar werd ik meteen aan het infuus gelegt met weeen remmers en vocht, maar ook dat hielp niet, ik kreeg een paar uur later een pers wee, maar de artsen geloofden me niet, omdat ze niets op de scan konden zien, ze zagen dat ik tog wel erge pijn had dus ze besloot eens te gaan kijken, en ja hoor ze zagen het hoofdje al! en toen eindelijk geloofde ze me en zeiden ze '' ja je gaat nu echt bevallen'' en toen 3 kwartier erna is ons zoontje geboren op 20 januari 07 om 00:06 het was dus een hele rare dag, allemaal zo onverwachts,, en dan geloven de artsen je ook niet als je pers weeen hebt ik vroeg ook om iets van een pijnstiller maar dat mocht niet meer omdat ik al volledige ontsluiting had dus was erg pijnlijk..
Goh, dat is wel schrikken zeg, om zo vroeg te bevallen! Fijn dat alles goed is en dat hij nu lekker thuis is, geniet ervan! Groetjes, Wendy