Mijn bevalling van Sofie op 26-02-2007

Mijn bevalling van Sofie:

Ik was 12 dagen over tijd en al 2 keer gestript zonder resultaat toen ‘s nachts om 2 uur mijn vliezen braken.
Het eerste uur had ik in totaal 4 weee-tjes. Om 5:30 werd het ietsje heftiger en zijn we gaan timen maar ik kon tussendoor nog goed kletsen en grapjes maken (ja zelfs nog wat eten en drinken).
Om 7 uur vonden we het tijd om de verloskundige te bellen dat het begonnen was. Om 8 uur was ze er en constateerde ze 3 cm ontsluiting (bij de tweede keer strippen was het al 2 dus ik dacht dat gaat nog wel even duren). We spraken af dat ze om 12 uur weer even zou komen kijken hoe het ging. En om te kijken of het al tijd was voor het ziekenhuis omdat ik daar graag wilde bevallen.

Daarna werd het steeds heftiger tot een uurtje of 11: 15, toen vond ik het echt niet erg leuk meer omdat de tijd tussen de weeën steeds korter werd en de weeën steeds wat heftiger. Om half 12 kon ik het niet meer bijbenen en dacht ik, ik wil nu naar het ziekenhuis want als ik nog uren door moet ga ik het niet redden en wil ik een roesje of zo. Ik riep mijn vriend, je moet NU bellen!
Toen die specifieke wee over was dacht ik nog, goh ik ben wel een mietje zeg maar 2 weeën later kreeg ik persdrang en de VK was er nog niet.

Ik kon deze persweeën het niet wegpuffen maar de VK was er denk ik 2 minuten later, bij toucheren voelde ze heel verbaast dat ik inderdaad volledige ontsluiting had en dat we naar het bed gingen i.p.v. het ziekenhuis want het kindje ging thuis komen.

Snel mijn moeder en de kraamzorg gebeld. Het persen kon beginnen, ik had niet echt persweeën meer maar wel steeds een opkomende pijn die beter te verdragen was als ik mee perste. Schoot niet echt op zei de VK maar baby’s hartsslag bleef prima dus vroeg ik de baarkruk (voor mijn gevoel waren we ook net bezig). Op de kruk ging het veel makkelijker en een paar persen later kon ik weer op bed voor laatste stukje wat soepel ging. Na 1 uur en 10 minuten zelfstandig persen zonden persweeën mocht ik mijn prachtige dochter zelf opvangen en op mijn buik leggen en heb ik zelf de navelstreng doorgeknipt.
Eigenlijk vond ik de hele bevalling erg goed te doen, geen knip, geen grote scheuren, lekker snel, pijn goed te doen en helemaal oer! Alleen die laatste weeën waren heftig maar dat had dus een duidelijke reden!

Nu het nare gedeelte, als je nog moet bevallen misschien even overslaan of bedenken dat ik nu weer thuis ben en me prima voel.

Na een uur zat mijn placenta nog muurvast en was ik al meer dan een liter bloed kwijt. Een ambulance haalde me op en mijn vriend moest zonder mij in de auto met Sofie achter ons aankomen. Ook in het ziekenhuis lukte het niet en moest ik de operatieruimte in. Ze wilden me een ruggenprik geven maar ik vroeg om volledige narcose, dat kreeg ik. Toen ik wakker was hadden ze mijn placenta eruit gehaald, ik was 2 liter bloed kwijt in totaal.
Ik voelde me verder prima hoor, maar moest 2 nachten blijven en heb twee zakken bloed gekregen omdat mij Hb tot 4,3 was gedaald. Heb het zelf niet als traumatisch ervaren omdat ik helemaal bij was, mijn bloeddruk prima bleef en ik ook zelf nog wat controle had (bijv. Kiezen voor roes i.p.v. ruggenprik).

Twee daagjes later ben ik weer thuis gekomen, voel me prima, toen ik toch onder zeil was hebben ze me twee hechtinkjes gegeven maar dit had de VK niet gedaan als ik thuis was gebleven zo klein was het scheurtje (voel m ook eigenlijk niet).

Met Sofie is trouwens alles prima hoor, meteen rapport van 10 van 10! 10 minuten na de bevalling al aan de borst en sindsdien drinkt ze goed. Is vandaag voor het eerst stabiel op gewicht dus zal vanaf nu wel lekker fors gaan worden (ze woog trouwens 3680 bij bevalling).

Ik heb een topbevalling gehad, staartje was minder maar ben nu fijn weer thuis. Zie absoluut niet tegen een eventuele volgende bevalling (mag alleen niet huis bevallen de volgende keer, dus snel bellen J )


Groetjes van trotse mama Lisette