mijn bevalling!

hoi, na twee weken vond ik het toch wel tijd worden om ook mijn bevalling hier maar eens te plaatsen! ik waarschuw vast het is waarschijnlijk een heel verhaal!

het begon vrijdag om 0404, we waren 41 weken en drie dagen zwanger dus het mocht onderhand ook wel.
ik verloor mijn slijmprop, en daarna braken de vliezen.
dat hadden we toen nog niet in de gaten want het zag er hetzelfde uit als de slijmprop.
pas een paar uur later bedacht ik me dat ik het zoveelste inlegkruisje al weer kon verschonen en dat het weleens de vliezen konden zijn en dat het bruinig was vanwege poep van ons kleine mannetje.
hhmm dan toch maar om half acht in de ochtend de vlos gebeld. ik had toen ook al vanaf 0400 om de drie minuten weeen.
de vlos kwam en ja hoor de kleine had in het vruchtwater gepoept, dus konden we rustig aan naar het ziekenhuis.

de weeen werden ondertussen toch al heviger en pijnlijker.
eenmaal in het ziekenhuis hoorden we dat we op zo een 2cm ontsluiting zaten. ach dacht ik we beginnen net, dat komt wel goed.
nou helaas niet, want om 2100 zat ik nog op 2 cm en toen kon ik echt niet meer.
ik had een verschrikkelijke pijn in mijn rug die niet meer wegzakte tussen de weeen door. en de weeen zakte eigenlijk ook niet echt meer weg.
toen werd er besloten om weeopwekkers te geven.
mooi dacht ik dan maar even wat meer pijn maar dan is die kleine er ook zo.
fout, zo werkte het toch niet.
het infuus sloeg wel aan , want de weeen werden nog erger, dacht zelf dat het niet erger meer kon ,maar dat had ik dus goed fout!

het medisch personeel zag dat het niet meer ging en ik kreeg snel een spuit petidine, jammer genoeg reageerde ik daar niet op, en wat ook piep was was dat het infuus met opwekkers alsmaar opgeschroefd werd waardoor de pijn steeds maar weer erger werd.

de enige reactie op de petidine was dat ik ging overgeven, heerlijk alles onder, dus snel van bed verwisselen.
hhmm lig je daar te puffen, terwijl je je tanden daarna niet eens kan poetsen, bah bah bah! maar goed je gaat maar door!

uiteindelijk kreeg ik een ruggeprik, de anestesist kwam binnen en besloot ook al gelijk dat het zo niet langer meer kon.
maar helaas ook dit sloeg neit aan bij mij, het enige wat verdoofd was was mijn linkerbeen en verder voelde ik alle weeen nog.

dus snel nog twee extra doseringen erbij, maar nee dit deed ook niets.
de anestesist kwam er weer bij en besloot om de maximale dosering die op dat moment nog verantwoord was te geven.
maar ach je raad het al, dit sloeg simpelweg niet aan! tja heb ik weer!

uiteindelijk bleek ik toen zo een 8cm ontsluiting te hebben, anders was het waarschijnlijk op dat moment een ks geworden, en door te toucheren hebben ze er 9cm van weten te maken.

toen ging er bij mij een knop om, ik dacht ach die ene cm komt heel snel en dan pers ik drie keer en klaar, dus nog even doorzetten!

maar nee, die cm kwam wel snel, maar het persen heeft nog ruim een uur geduurd. en echte persweeen had ik niet, ik voelde een wee en ik dacht laten we maar gaan persen en dan zien we het wel!

maar eerlijk is eerlijk na een knip was daar eindelijk, na 24 uur, mijn kleine mannetje.
het voelde heerlijk dat kleine, warme, glibberige lijfje!
de grapjas vond het nodig om gelijk te poepen en te plassen, maar ook dat was heerlijk. ik had het erg koud en dat voelde lekker warm aan!
klinkt raar maar toch echt waar!

de bevalling heb ik als verschrikkelijk ervaren, de pijn was niet te houden. vraag me dan ook niet hoe ik het 24 uur heb volgehouden, want ik weet het zelf ook niet.
gelukkig heeft mijn mannetje mijn zeer goed geholpen, voor hem is het ook niet makkelijk geweest!
en tja het medisch personeel heeft er echt alles aan gedaan om de pijn weg te nemen, maar tja als de pijnstilling niet aanslaat, dan houdt het op.

voorlopig denk ik nog echt niet aan een tweede kindje, puur vanwege de bevalling, dus daar gaan we het nog maar eens goed over hebben op de controleafspraak bij de gyn.

verder genieten we nu echt van ons mannetje, en zijn we dolgelukkig met ons gezinnetje!

het is een lang verhaal geworden, sorry, maar tja soms moet je toch ff wat kwijt!


liefs joyce