Het heeft ff geduurd maar hier is dan mijn verhaal over de bevalling van ons prachtige jongen Demiën-Sem. In de nacht op woensdag (14-06-06) naar donderdag kreeg ik om 0.00 erg last van krampen. Eerst dacht ik dat het weer ff wat gerommel was zoals gewoonlijk en trok me er ook niets van aan. Maar hoe verder we in de nacht kwamen hoe pijnlijker het werd. Ik kreeg gigantisch last van me rug en was sochtends nog steeds wakker. Me mannetje werd gebeld omdatie moest komen werken want er was tekort aan mensen. Ik was helemaal overstuur natuurlijk want ik wilde niet dattie ging ik had zo'n pijn! We hadden besloten dattie gewoon naar zijn werk ging en dat ik het nog ff zou aankijken en hem dan zou bellen. Om 8.00 had ik het al helemaal gehad ik kon niet meer.. Dus belde hem meteen op om te zeggen dat ik contact ging zoeken met het ziekenhuis en dattie terug naar huis moest komen. Ik had echt geen idee van wat er was dus we zijn gewoon met de bus naar het ziekenhuis gegaan.. Toen we op de verloskamer kwamen bleek ik echter al bij het toucheren 1 a 2 cm ontsluiting te hebben. Vanaf dat moment stonden we ff te kijken want we hadden dat echt niet verwacht en toen is het als een lopen treintje gegaan. Ik had zo last van rugweeen. Eerst kreeg ik ze via me buik en dubbelop trug in me rug. Er kwam dus al snel pijnbestrijding ter spraken. Eerst zag ik er tegenop om een ruggenprik te krijgen maar op dat moment wilde ik niets liever!! Ik werd naar beneden gereden naar de uitslaapkamer en kreeg om 12.15 me ruggenprik en moest toen een uurtje beneden blijven om te kijken of die zijn werk deed. Ik heb me nog NOOIT zo lekker gevoeld als na die ruggenprik! Om 13.15 was ik weer boven en gingen ze me weer toucheren ik zat toen al op de 4 cm ontsluiting maar dit vonden ze nog niet snel genoeg en zette me aan de weeenopwekkers. Toen volgden ze als een gek! om 14.30 had ik 6cm ontsluiting en om half 4 al 7 cm. Ik zat echter heel relaxed erbij dankzij die ruggenprik! Om 17.55 kreeg ik persdrang en kdacht echt dat ik naar de wc moest!! Gelukkig ging het toen allemaal erg snel. Voor het voorkomen van een knip hebben ze een lekker warm washandje ertussen gelegd en ben ik dus niet ingescheurd en ook niet ingeknipt. Om 18.29 is onze knappe zoon geboren en het gevoel wat je krijgt als je kleintje op je buik krijgt is niet te beschrijven!! Alle emoties schieten door je heen en omdat je dan zo moe bent van de bevalling ken je het amper geloven! Ik wilde graag naar huis om te rusten maar helaas was ons manneke niet goed op temparatuur en moest blijven voor 24 uur. Later was hij op temparatuur en bleek hij zo misselijk te zijn van de vruchtwater die hij binnen heeft gehad dattie de voeding niet nam. Helaas duurde dit dagenlang en kreeg hij een zonde.. Zo zielig zo'n klein ventje al aan een zonde. Tot nu toe zijn we elke dag maar op en neer aan het rijden naar het ziekenhuis en is het echt HEEEL vermoeiend. In de boekjes stond dat je rond je 3de dag last kreeg van kraamtranen nou ik heb me hele kraamtijd al last van die tranen. Zodra ik thuis ben voel ik me zo LEEG en zo eenzaam zonder ons manneke. Dit wens ik echt niemand toe!! Gelukkig is er vooruitgang en als die vanacht goed zijn best blijft doen mag die morgen naar huis!!! We zijn echt 1 van de gelukkigste en trotse ouders en we kunnen niet meer zonder ons manneke!!
Zooo hee wat een bevalling!! Fijn dat de ruggeprik goed z'n werk heeft gedaan! Hopelijk hebben jullie morgen lekker jullie ventje thuis. xxx Marijke
O wat fijn voor jullie! Geniet maar heel veel van hem, meid, jullie hebben het allemaal dubbel verdiend.
We genieten ook zeker!! hij is nu ruim een week thuis en hij doet het prima! Vandaag zijn we op controle geweest in het ziekenhuis en we hoeven niet meer terug te komen omdat hij het zo goed doet