Beetje angstig nu toch aan het worden

Hey Denise,

Ik weet precies hoe je je voelt...helemaal omdat ik al 2 bevallingen achter de rug heb en me laatste niet helemaal vlekkeloos gebeurde.
Nu ik zwanger van me 3e ben terwijl mijn zoontje nog net geen jaar oud is besef ik me dat ik eigenlijk nog niet helemaal over zijn bevalling heen ben.
En het maakt me bloed nerveus.
Bevallen is nou niet het leukste op de wereld om te doen.
En ja...het doet pijn.
Maar ik heb besloten om maar niet te denken aan de bevalling maar te denken aan na de bevalling.
De opkuchting en geluk die je voelt als je het eenmaal achter de rug hebt.
Dat is het meest heerlijke gevoel in de wereld!!
En je zult versteld staan hoe snel je daarna weer ok bent.
(ok...ligt natuurlijk ook een beetje aan wat voor bevalling je hebt gehad)
Ik geniet nu van me prille zwangerschap en zie het daarna wel aan.
Als je verder in je zwangerschap bent dan wil je op een gegeven moment ook bevallen.
Gewoon omdat je buik je in de weg zit en omdat alles zwaarder word (lopen, slapen)
En dan is het alleen een opluchting.
Wanneer het eenmaal zover is kan je niets anders doen dan je er aan toe geven.
Zie het zo....je leid pijn...maar niet voor niets...want het is een super gevoel wanneer dat kleine warme kindje op je buik word gelegd...en geloof me...dan ben je snel vergeten dat je daarvoor zo'n pijn hebt gehad....het is het dubbel zo waard!!!!

 

Toen ik zo ver was als jou was ik daar nog helemaal niet mee bezig.
Pas nu denk ik wel eens: achter 5 weken zal t eruit moeten
Maar ik denk dan altijd maar: er is toch geen weg terug meer en hoeveel pijn het ook doet, de kleine zal er toch uitmoeten.
Ik laat het maar allemaal over me heen komen.
Miljarden vrouwen gingen ons voor, dus ik ga ervan uit dat wij het ook kunnen

Verder scheelt het denk ik dat wij nog niet weten hoe een bevalling is. We weten toch niet wat ons te wachten staat, dus laat het lekker over je heen komen.

Wat Linda10280 zegt klopt: mijn buik begint me echt te vervelen (naast alle andere kwaaltjes die ik al sinds week 10 heb). Bukken is moeilijk en teennagels knippen gaat niet meer. Kan me voorstellen dat ik achter 4 weken echt zoiets heb van nu is het klaar!

En nog een tip: niet nu naar 'gruwel' verhalen gaan luisteren over andere bevallingen. Dat is niet erg bevorderlijk

 

ja idd ik ben nu ook al zo ver dat ik denk van joh kom er uit man! Helemaal met deze hitte is zo'n buik maar zwaar... En ja de pijn die moeten wij wel aankunnen he, als mannen zwanger konden worden zouden ze uit het raam springen volgens mij!

 

Ik zou me er niet zo heel druk om maken hoor! bij iedereen is het anders, en iedereen ervaart het anders. Ik vondt weeen dus helemaal niet pijn doen, maar persweeen wel weer, terwijl je het vaak andersom hoort.

Dus echt iedereen ervaart het anders.. en elke bevalling is ook anders.
Ik weet zeker dat je het hardstikke goed zal doen ! Op dat moment weet je dat het geboren gaat worden, en weet je ook dat jij het zal moeten doen, en dan gaat de rest vanzelf.
En zoals linda ook al zei als je je kindje vast hebt ben je alle pijn vergeten


kun je het nog een beetje uithouden in die hitte ??

 

Klopt.. mijn buurvrouw heeft haar 1ste kindje in 3 min. gekregen.. was echt zo gepiept! Dus een eerste bevalling hoeft niet perse lang te duren,maar is over het algemeen wel zo.!

Laat het over je heen komen...achteraf valt het waarschijnlijk erg mee! Je beloning is ook erg groot.. denk daar maar aan!

 

Hallo dames,

Ik krijg regelmatig de vraag of ik het niet eng vind nu de bevalling steeds dichterbij komt.

Antwoord: NEE!! eigenlijk niet, ik ben heel nuchter. Ik zie het wel, ik ga me niet druk maken. Het vreemde is dat ik normaal echt een stress kip ben.

Is het normaal dat er geen angst is voor de bevalling?

 

Nee! helemaal niet!
Hartstikke goed!
Ik maak me er ook niet echt druk om, af en toe een momentje.
Dan denk ik altijd maar: geen weg terug, zal er toch uit moeten en miljarden vrouwen gingen mij voor!

 

Als het moment er is kun je het zeker aan, de baby moet eruit dus het is niet zo dat je het kunt opgeven ofzo

En een schrale troost, op het moment dat je echt mocht denken, laat die baby maar zitten waar hij zit want ik kan niet meer, worden ze meestal binnen een paar minuten geboren.

 

Toen ik net zo ver was als jij, Denise, was ik ook angstig voor de bevalling.
Ik merkte aan mezelf dat ik de weken die daarop volgde er steeds meer naar toe ging leven, geestelijk. Je bereidt je erop voor.
Toen ik tegen het einde van mijn zwangerschap liep, vroeg ik me wel af of ik het allemaal wel zou kunnen maar de angst werd minder.
Toen eenmaal de weeën begonnen, was ineens de angst weg en ik dacht; laat maar komen, ik kan het!
Vertrouw op je eigen (oer)krachten en die komen zeker naar voren tijdens een bevalling!

 

Ik moet zeggen het begint ook hiet akelig kortbij te komen....

Maar ik probeer er zo weinig mogelijk mee bezig te zijn...ik wil het echt op me af laten komen.

 

@sweetangel100: Betere instelling kan je niet hebben!!!

 

Ik zal mijn horrorverhaal hier maar niet neerzetten

haha nee hoor... het was geen horror. Op een gegeven moment ga je naar de bevalling toeleven...
Die buik is prachtig om te zien, maar af en toe behoorlijk zwaar om te hebben.
Ik had 'm met liefde een paar daagjes aan m'n vriend gegeven
- ik had echt olifantenvoeten door die buik, kon geen schoen meer aan. Maakte ook niet uit, want veters strikken kon ik toch niet.
- elke nacht ontzettend last van maagzuur
- niet kunnen slapen omdat je kind denkt dat je een boksbal bent.
enz. enz. enz.

Op het eind wil je bevallen... je wil nu eindelijk wel eens dat schoppende 'monstertje' zien

Mijn bevalling was binnen 5 uurtjes gepiept, is voor een eerste bevalling behoorlijk snel!!!

Gewoon lekker genieten van je zwangerschap....
Wat is 1 tot 2 dagen pijn in vergelijking met een leven lang genieten van je wondertje