Hallo meiden, Ik heb even wat advies van jullie nodig. Mijn dochter (nu 8 jaar) ging 2 jaar geleden met wat vervelende meisjes om uit de buurt. Op een avond kwam ze beteuterd binnen met de mededeling dat ze hadden gezegd tegen haar dat ze dik was. Ze was toen pas 6 jaar, en helemaal niet dik. Gewoon normaal. Ikzelf denk dan ook dat dit voortkomt uit jaloezie. (er zijn meerdere dingen gebeurd t.o.v. mijn dochtertje en die zijn niet mis ) Nu, 2 jaar later, staat mijn kind nog steeds bijna iedere dag op de weegschaal om te kijken of ze al is afgevallen. De afgelopen 2 jaar is dit regelmatig gebeurd. Ze heeft echt geen reden om te denken dat ze dik is, ze is 1.36 en weegt 31,8 kg. Ik probeer haar te zeggen dat ze hartstikke goed uit ziet en niet dik is. Ik weet niet wat het is maar ze blijft dit doen. Moet ik me al zorgen gaan maken? Ze eet overigens gewoon goed, snoept af en toe ook lekker en kijkt niet naar eten wat goed of slecht is gelukkig. Ik baal hier zo enorm van, dat zo'n stelletje heksen dit kan veroorzaken! Hoe zouden jullie dit aanpakken? Liefs Kari
Ik heb er geen ervaring mee, maar direct weg met de weegschaal zou ik zeggen! Ze is er zo geobsedeerd mee bezig, als de weegschaal er niet meer is, kan ze zich daar in ieder geval niet meer zo op richten.
Ik zou het wel heel goed in de gaten houden. Ik heb een eetstoornis gehad en dat begon al heel vroeg. Met 6 jaar was ik al geobsedeerd door m'n uiterlijk. Misschien even mee langs de dokter/diëtist?
Dat moet ik er ook nog wel bijzeggen, ze staat ook vaak voor de spiegel naar haar buik te kijken..... Ook al een jaar of 2. Sinds die ene avond.
Dat doen mijn oudste 2 ook wel, echte ijdeltuiten. Maar ik heb ze nog nieg gehoord over dat ze zichzelf te dik vinden.
Ik zou indd beginnen met de weegschaal weg halen. En misschien eens kijken of je kunt achterhalen in hoevverre het voor haar echt een probleem is zodat je haar laat doorverwijzen of dat je zegt daardoor leggen we de focus er juist op aangezien ze gewoon eet en snoept. Dan zou je het nog even aan kunnen kijken. Of overleg met de huisarts wat die vindt dat je moet doen.
En jij? Sta jij vaak op de weegschaal? Houd jij je buik in voor de spiegel? Praat jij over afvallen enz.? Kinderen spiegelen het gedrag van hun ouders .(geen aanval, maar kritische vragen)
Ik begrijp zeker wat je bedoelt, daar zou ik me dus iets bij kunnen voorstellen. Nee volgens mij is dat het niet. Ik sta zelf zelden tot nooit op de weegschaal (dat durf ik niet haha) Ik heb zelf ook een normaal postuur, niet te mager niette dik. Ik sport veel, misschien een klein beetje een buikje maar dat is voor mij geen issue. Ik ben daar zelf eigenlijk helemaal niet mee bezig. Maar die weegschaal wegstoppen is een goed idee. Hij ligt op een vaste plek in huis, en zij weet dat dus pakt ze 'm altijd. Als ik de volgende keer bij de huisarts ben zal ik het toch eens ter sprake brengen.
Mijn dochter van 7 is echt dun en heeft ook wel eens gezegd dat ze dik is. Ik heb het idee dat dat ongeveer de leeftijd is waarop ze zich bewust worden van hun uiterlijk. Erg frustrerend dat die meiden uit de straat haar zelfbeeld wellicht hebben aangetast. Ik zou beginnen met het wegdoen van de weegschaal en het geven van een heleboel complimentjes. Niet alleen op haar uiterlijk, maar ook op haar karakter en gedrag. Zo leert ze dat ze goed is zoals ze is en dat ze gewaardeerd wordt om meer dan haar uiterlijk. Succes!
Ik zou met haar naar een kinderpsycholoog gaan. Ik heb een eetstoornis gehad en dat is levenslang, beter voorkomen dan genezen!
Dochter was ook al erg vroeg met haar gewicht bezig. Ze keek wel eens barbie films met iets van mode. Ze zei dat ze het zo mooi vond hoe die meisjes er uit zien en dat ze daarom niet veel wilde eten. Barbie films heb ik haar heel lang niet laten kijken. Ze is nog steeds dun, maar niet veel te dun, 116 cm en tussen de 18 en 19 kilo. Vaak zitten kleren te los, vooral broeken. Nu krijgt ze wel door dat dit voor haar zelf vervelend is. We praten er wel eens over maar niet te vaak. We benadrukken dat eten belangrijk is om gezond te blijven, als je speelt, sport en naar school gaat je gewoon eten nodig hebt. Snoep wil ze niet veel 'daar zit zo veel suiker in en dat is erg ongezond'. Andere dingen zoals komkommer, tomaatjes, fruit, maar ook een croissant eet ze wel graag. In gesprek blijven en haar serieus nemen helpt hier dus erg.
Jeetje, je dochter is nog zo jong. Gek hè dat ze er zo mee bezig kunnen zijn. Onze jongste is even oud en kijkt ook veel Barbie films, maar hun figuur boeit haar niet. Ze heeft hetzelfde postuur als jouw dochter trouwens, ook 1.16 lang en 18/19 kg. Dat is wel dun, maar niet te dun en ze eet gewoon goed. Ze is zich wel bewust van suiker (door huisje, boompje, beestje), maar als ik zeg dat af en toe suiker geen kwaad kan, vindt ze het ook prima. Snoep zal ze niet zo snel laten staan maar een echte zoetekauw is ze niet.
Een keertje per week mag ze zich wegen met jouw er bij.In de spiegel kijken is dat niet echt meisjes gedrag? En lees tussen de regels door dat ze al wat aan het pre puberen is. Wel in de gaten houden en een cursus zelfvertrouwen hebben en houden kan geen kwaad. Les over goede voeding en ( slechte) voeding geven alle met maten ook je gewicht ze nog in de groei is en sommige meisjes ( vet op de heupen krijgen) omdat ze in de ontwikkeling zijn. Ect en waarom ze daar vetjes krijgt! Op slag baby voeding ect ect dat haar lichaam gaat veranderen Zou daar veel met haar over praten niet over slank alleen maar het veranderen van het meisjes lichaam zie dat ze bijna 9 is dus zo raar is het niet sommige gaan al rond de 9/10 menstrueren.
Dames heel erg bedankt voor jullie reacties! De weegschaal heb ik inmiddels verstopt. Ik heb gekgenoeg nog geen opmerking daar over gekregen gelukkig haha! Ze denkt er dus kennelijk niet aan!