Nee hoor, zeker geen uren. Nu proberen we het met visite zo op te lossen. Maar we zijn vooral bang wat te doen als het nog erger wordt. Gewoon boven spelen doet ze niet. Als we dan toch zeggen dat dat moet dan is ze boos. De manier waarop het moet gaan zijn we niet blij mee zeg maar.
Mensen kunnen soms heel raar (ongepast) reageren als ze eigenlijk niet weten hoe ze moeten reageren. Negatief reageren is dan soms gemakkelijker..... En zoiets kan natuurlijk ook een patroon worden waar ze zelf niet goed uitkomt. Wat zou er gebeuren als je heel serieus ingaat op haar geklaag? En echt door zou vragen over wat ze dan precies niet leuk vindt en waardoor dat komt. Bij een gelegenheid elders waarbij ze iets gaat krijgen zou he van tevoren heel expliciet met haar kunnen oefenen hoe je reageert op iets wat je krijgt. En dan mag ze later thuis erover zeuren wat ze wil. Of iets met complimenten geven, ook dat is niet voor iedereen even gemakkelijk of natuurlijk. Daar kun je wel oefeningen mee doen.
Moet wel zeggen dat ik zelf dus denk dat zij in haar hoofd verwachtingen schept en zodra iets niet overeen komt dat ze zo reageert. Ondanks dat we alles zorgvuldig proberen voor te bereiden als we naar nieuwe dingen gaan. Zoontje heeft autisme, dus dat moet voor hem ook. Maar ondanks dat kan hij veel beter zijn verwachting bijstellen dan dochter.
Maar ik vind het wel normaal om op een verjaardag te kinderen te leren dat de grote mensen kletsen en dat zij lekker mogen spelen/knutselen oid. Ik wil niet dat mijn dochter overal met dr neus bij zit. Die kan (als ze de kans krijgt) zich ook overal mee bemoeien. Zij kan met dr ADD ook 5 gesprekken tegelijk volgen dus ze mist niks Dingen die ze niet mag horen oid bespreek ik idd als ze er niet bij is. Maar gewoon simpele volwassen gesprekken over werk oid die voeren wij gewoon met de kinderen erbij en dan wil ik ook niet dat ze zich overal in mengen.
Daarom vroeg ik of er niet meer achter kan zitten Vooral om het stukje verwachtingen wat je schrijft.
Als we daar dieper op in gaan weet ze eigenlijk niet waarom ze zo doet. Dan lijkt ze ook een beetje dicht te klappen. Soms zegt ze wel eens dat ze wat anders verwacht had. Soms dat een stem in haar hoofd zegt dat ze zo moet doen. Maar 9 van de 10 keer zegt ze dat ze het echt niet weet. Van te voren echt oefenen is wel een idee. Nu zeggen we meestal iets als "als je iets krijgt wat je misschien niet zo heel leuk vind dan zeg je netjes dank je wel, want anderen kopen dat met veel liefde" als ze haar verjaardag houd ofzo. Maar echt oefenen doen we niet.
Ja dat vinden wij dus ook. En dat gaat er bij haar niet zo in. Uiteindelijk gaat ze wel elke keer spelen of naar boven maar wel altijd boos omdat ze liever bij de volwassenen zit.
Hier een zoon van 8 jaar en wilt ook graag zijn zin. Al het andere is anders stom, saai, lelijk etc. Heel vermoeiend en irritant. Herken dat meepraten en luisteren niet. Wat ik wil zeggen denk dat ook een beetje bij de leeftijd hoort wat Niekekris ook aangeeft. Vervelend en vermoeiend is het wel. Drukt toch een stempel op de rest van het gezin.
Daar zeg je wat. Ze heeft niet echt aansluiting bij kinderen. In de straat vallen ze nogal uit de toon. Op school heeft ze weinig echte vriendinnen, hoewel ze wel heel sociaal is. Dit geven de juffen ook aan, ze kan met bijna iedereen goed, maar als puntje bij paaltje komt eigenlijk met niemand goed genoeg. Ze word nooit uitgenodigd voor feestjes bijvoorbeeld. Spelen gebeurd altijd met dezelfde kindjes. En ze had een beste vriendinnetje. Maar sinds enkele maanden zit haar oude buurmeisje ook bij haar en dochter in de klas en dat meisje doet er alles aan om dochter en haar vriendin uit elkaar te houden. School is hier van op de hoogte dus hopelijk word dat aankomend jaar beter. Misschien vind ze ook meer aansluiting want de klas van 39!! Kinderen is nu eindelijk gesplitst. Ze komt nu in een klas van 21 kinderen. Bij dansles viel ze uit de toon omdat iedereen elkaar kent van school en zij de enige was van haar school. Maar bij de selectie zal dat anders zijn omdat de 'groepjes' niet meer zo bij elkaar zitten. Tenslotte zijn zij en haar broertje water en vuur. Ze kunnen niet met elkaar maar ook zeker niet zonder elkaar.
Ben zeker blij te horen dat andere kinderen van deze leeftijd ook vaker dingen stom en saai vinden. Verklaard in ieder geval waarom het ineens nog erger is geworden.
Kun je ontdekken wat de reden is dat ze weinig aansluiting heeft? Boeien de dingen haar niet waar haar leeftijdsgenoten mee bezig zijn? Omdat ze graag met volwassenen praat, misschien boeien die dingen haar meer?
Ik weet wel dat ze een enorm laag zelfbeeld heeft. Ze kan dan ook niks hebben van anderen. Iemand hoeft maar een bui te hebben en haar stom te noemen of ze blijft er altijd bij uit de buurt als het aan haar ligt. Alleen bij haar beste vriendinnetje is dat niet zo. Of was dat niet zo. En ik snap dat niemand dat leuk vind, maar als je al zo'n extreem laag zelfbeeld hebt dan komt het wel erg hard binnen denk ik. Ze vind zichzelf al te dik (ze heeft geen vet op haar lichaam), ze vind zichzelf niet leuk genoeg, ze vond nooit dat ze kon dansen enz.. nou is dat allemaal de laatste weken wel ineens verbeterd. Sinds ze gevraagd is voor de selectie lijkt ze op alle vlakken gegroeid te zijn qua zelfvertrouwen. Andermans mening is enorm belangrijk voor haar, dan nog niet eens zo zeer die van ons, maar die van juffen en meesters zijn het belangrijkste en daarna die van klasgenootjes. Op school zijn ze altijd heel positief over en tegen haar. Ze is daar een heel makkelijk kind. Al krijgt ze op ons verzoek wel regelmatig gesprekken met de maatschappelijk werkster ivm haar zelfbeeld. Maar geen enkele opmerking heeft haar zoveel gedaan als de vraag of ze in het selectieteam mag. We hopen dus ook dat het haar ontzettend goed zal doen. Sowieso al 2x per week trainen en extra optredens en dat ze meer een doel in haar leventje krijgt. Waar ze tot nu toe naar mijn idee erg doelloos was. Wat prima is voor kinderen maar voor haar denk ik toch wel belangrijk is.
Bij ons in de buurt was ze daar nog te jong voor. Was of vanaf groep 5 of vanaf 9. Maar groep 5 gaat ze nu heen dus we willen inderdaad haar aanmelden bij zo'n training.
Ik herken het redelijk van de oudste (7,5jaar). Moppert ook snel, zowel op omgeving, spullen als zn eigen. Bemoeid zich graag met gesprekken. En als hij iets krijgt/koopt is hij er eerst blij mee en even later "maar ik wil toch...". Op school ook niet echt vaste vriendjes. Zijn zelfbeeld is laag en hij is perfectionistisch en ontwikkeld faalangst.
Bij je voorbeeld over het vakantiehuis, is het een idee om haar te laten bedenken wat èn hoe ze het anders zou willen (Bijv geen prinsesdekbed maar bloemen), dat netjes opschrijven voor de eigenaar en dan brief achter te laten? Dan kan ze wel haar onvrede uiten maar hoeft ze niet tegen jullie te klagen.
ze heeft gekozen uiteindelijk voor 1 van de dekbedovertrekken die bij het 2 persoonsbed hoorde. Daar mocht ze van mij ook uit kiezen, maar ze kon het niet laten om te klagen over de rest. We gaan dit nu niet achterlaten voor de eigenaar, we hebben uitgelegd waarom hier misschien niet de modernste dekbedovertrekken liggen. Qua vakantie willen we de volgende keer elk kind een verwachting laten geven en die bij elkaar stoppen om de juiste plek te vinden. Bijv de 1 wilt perse dichtbij het strand zitten en de ander heeft liever een mooi binnenzwembad, dan gaan we zoeken naar iets waar je beide hebt. Zodat ze meegeholpen hebben en zo gaan leren "dit wilde ik graag en dat wilde mijn broertje graag en deze plek heeft beide dus is het goed". Zolang niet de 1 zegt ik wil tropische zon en de ander een dik pak sneeuw moet dat vast te doen zijn Haha. Of het werkt weet ik niet, maar we vinden het idee wel leuk eigenlijk.
https://www.bol.com/nl/p/slaapklets/9200000001997358/?Referrer=ADVNLGOO002008L-G-42002121084-S-353967892727-9200000001997358&gclid=EAIaIQobChMIvv2l2-X11QIVwbgbCh2GlwVkEAQYASABEgLkUvD_BwE Misschien is dit boekje fijn voor haar, dan kunnen jullie de dag doornemen en alle fijne en minder fijne dingen benoemen. Of iedere dag benoemen wat ze fijn vond die dag en waar ze dankbaar voor is. De nadruk leggen op wat fijn en leuk is ipv de negatieve dingen. Verder zou ik idd aan de slag gaan met haar zelfbeeld
In bv dat klagen over het vakantiehuis herken ik ook iets van mezelf; ik ging ook klagen uit angst. Andere omgeving, spannend, soort heimwee, dan is alles gewoon stom om je heen. In je andere posts lees ik ook dat ze moeite heeft met verwachtingen die niet uitkomen, bijstellen, faalangst... Ik zou idd kijken wat je kan doen om haar zelfvertrouwen te verbeteren, weerbaarheidstraining, zoiets.