Ligt t aan mij? Ik heb een zoon, Finn van 9 maand en een hond, beagle Bengel van bijna 6. Allebei lief. Maar: IK KAN ONDERHAND NIKS VERDRAGEN van Bengel...als ze 'te' veel ijsbeert; BENGEL PLAATS, als ze zich uitklopt: BENGEL FOEI enz enz enz. Ik laat haar echt genoeg uit én op tijd: voordat finn1e fles krijgt is bengel er al uit geweest. Tim, mijn vriend heeft t zelfde. soms denk ik: is het niet beter om haar aan iemand te geven die haar meer kan verdragen dan ik nu, want dat verdient ze. En alleen al de gedachte dat ze weg is, schieten traantjes in mijn ogen... ben ik nu de enige? Ps ik heb geen slaapgebrek, want Finn slaapt vanaf dag 1 door dus het is niet door tekort aanslaap.
Waarom kun je niks verdragen van je hond? Ben je daar al achter? Wij betrekken onze hond overal bij. Hij gaat overal mee naar toe en als Nova de fles krijgt, ligt hij aan de andere zijde tegen me aan met zijn kop op mijn schoot. Als ze huilt is hij de eerste die bij haar staat. Ik kan me niet voorstellen dat ik mijn 'andere kind' weg zou doen.
Ik had er in het begin wel moeite mee als onze hond te dicht bij onze dochter kwam, je weet nooit hoe zo'n beestje reageert. En dat terwijl we echt een supersuper lieve hond hebben, maar voor de rest loopt de hond me zeker niet in de weg en is het ook niet zo dat ik er nu ineens minder van kan hebben. Er is maar 1 ding dat me stoort en dat is als ze mijn dochter wakker blaft. Die slaapt nl overal doorheen alleen niet door het blaffen van de hond. Maar goed ook daar kan de hond niks aan honden blaffen nu eenmaal wel eens een keer.
hier 3 grote honden en gaat perfect.... nu slaapt levi wel vanaf 1,5 maand door tot ´s ochtends 8 uur de honden hebben zo af en toe een druk uurtje en dan gaat de achterdeur open en razen ze door de tuin achter elkaar.. verder gaan ze 1x per dag met mijn man mee rennen in het bos.... dus eigelijk heb ik weinig last van ze overdag ze liggen de hele dag lekker te slapen
Ik heb het ook! Maar ik had het al tijdens de zwangerschap. Onze hond is nogal een blafferd en dat was al een irritatiepunt. Maar dat is alleen maar erger geworden (de irritatie). Hij heeft de irritante gewoonte om soms midden in de nacht gaan liggen grommen/blaffen en dan kan ik hem echt wel wat aandoen (bij wijze van). En het helpt ook niet mee dat hij daarmee mijn zoontje wakker zou kunnen maken. Gelukkig gaat het de laatste tijd wat beter met zijn gedrag en vinden we hem dus ook weer wat liever. Maar soms...
Heb er ook geen last van. Behalve dan dat als ik savonds eindelijk op de bank kan vallen de hond PERSEE op schoot moet. En mag dat niet dan blijft ze op en neer drentelen voor mn voeten. Stuur ik dr weg dan blijft ze ergens net in mn gezichtsveld naar me zitten staren of op en neer drentelen. En DAAR erger ik me soms rot aan En het is echt niet zo dat ze nu nooit meet op schoot mag hoor. Soms zelfs samen met Wendy (ze zijn grote vriendinnetjes nml) maar soms heb ik er even geen zin in. En mevrouwtje nu wat meer omdat het "koud" is en ze al bibbert als het beneden de 30 graden is
Hier ook een hond, die ontzettend kan keutelen om je heen. Gelukkig hebben we een hele grote buitenplaats waar hij z´n gang kan gaan. Hij is geen blafferd, maar op dit moment ruikt hij loopse teefjes, dus piept hij de halve dag. Ilana vind onze hond en 3 katten super, dus ik zou ze nooit weg doen als ze geen problemen veroorzaken. Het is voor kinderen ook leuker met een huisdier op te groeien.
Wij hebben ook een hond. Maar sorry ik kan me niet in je verplaatsen. Tuurlijk blaft onze hond ook wel eens en probeert ze mijn kinderen te likken in het gezicht. Waar ik van baal. Maar goed de meeste (onhandige) dingen doet ze puur uit liefde en goedheid, zoals dat likken. Bedoel het absoluut niet lullig, maar ik kan er slecht over als mensen eerst een hond nemen en dat dat beestje dan alles voor ze is en alles met ze doen. En vervolgens komen er kinderen en dan word de hond een beetje aan de kant 'geschoven'. Wil niet zeggen dat je dat doet hoor, maar helaas zie je dit heel vaak. Onze hond was en is ons allesje, nu ook sinds er kinderen zijn. We betrekken haar zoveel mogelijk bij alles. En gaan veel wandelen met de hond en kinderen. En onze hond vind het prachtig. Ze loopt heel trots naast de wagen. Je hebt een gezin en daarvan is de hond nu eenmaal ook een onderdeel. Dus ik zou zeggen: kijk waarom je je zo irriteert aan je hond en ga kijken of je daar een verandering in kan brengen. Voor zo'n beestje is het ook absoluut niet leuk als hij nu minder aandacht krijgt. Voor hem/haar zijn er ook veel veranderingen geweest sinds er een baby bij is gekomen.
Ik irriteer me vooral aan de harenzooi van Rens. Dat is altijd een irritatiepunt geweest maar nu met Kyra is het nóg erger. Hij wordt regelmatig geplukt, maar hij is gewoon altijd in de rui. Het wordt er ook niet makkelijker van dat Rens zich nooit goed aan mij gehecht heeft terwijl ik altijd wel degene ben die het meeste met hem deed. Als ik vroeg college had stond ik speciaal om 5.15 op om dan 45 minuten met Rens te wandelen (terwijl manlief pas om 8.00 opstond). Ik heb hem ook van zijn container-fobie afgeholpen door met veel geduld en kluifjes met hem te trainen. Om maar een paar dingen te noemen. Ook was ik er niet van overtuigd dat ik Rens wel in huis wilde nemen. Natuurlijk kan ik hem dat niet kwalijk nemen want wij zijn al zijn derde baasjes en hij was voornamelijk mannen gewend, maar vaak voelt het aan als stank voor dank.
Ik kan me echt niet in je verplaatsten sorry..En die gedachten dat je je hond weg wilt doen naar iemand die hem beter kan verdragen Nou sorry maar die gedachten komen bij niet eens op.. IK vind als je een hond neemt dat je hem voor zijn/haar hele leven neemt. Ik kan me zo kwaad om maken als mensen hun hond weg doen! Onze hond gaat pas weg al ie met zijn 4 pootjes omhoog ligt..(ik zeg niet dat jij je hond wegdoet hoor maar wou het gewoon even kwijt ) Wij betrekken onze hond overal bij..Als wij weer terug komen van de winkel ofzo dan is ie heel blij en dan begroet ie Chanell ook.. Hij blaft weleens..maar dat is alleen maar goed bedoeld van hem, omdat hij gewoon heel beschermend is en dat kan ik hem niet kwalijk nemen..Ook kunnen we onze meid gewoon bij hem in de mand neerleggen (we zitten er altijd bij!!) Maar ik irriteer me echt nooit aan onze hond! het is echt een schat van een beest..Het is net een kind van me.. Sorry als ik wat "overdreven" overkom maar dat is niet zo bedoelt Ik hoop voor je dat die "fase" snel voorbij is meid! Even spammen! Hier even een foto van onze hond met Chanell in de mand View attachment 16432
Jaa echt wel Kinderen en wij kunnen echt alles met hem doen..hij geeft er niks om haha echt geweldig Hebben jullie ook een amerikaanse bulldog?
ja wij hebben er ook 1 is zon schatje ! zoonlief mag er alles mee doen erop liggen enzo en ze doet gewoon niks ze zijn elkaars dikste vriendjes...
Ja leuk is dat he! Onze dochter is nog te jong haha..maar als zij kan lopen en ze gaat op die van ons liggen..maakt het hem ook niks uit dat weet ik nu al haha..Anders had hij het nu ook niet toegelaten..(dat we Chanell bij hem in de mand doen)
@ chamaro: sorry maar hoe lief je hond ook is, ik zou mijn kind nooit op die manier in de mand van een hond neerleggen. Vind ik persoonlijk erg onverantwoord, ook al zit je erbij.
@merijn Sorry hoor maar ik ken mijn hond door en door! Tuurlijk is een hond niet 100% te vertrouwen! Maar als hij het niet leuk vond, dan had ik dat allang aan zijn houding gezien en had hij het ook wel laten merken!!! Nou en hij vond het zelf ook nog leuk!
@ chamaro: hij zou niet de eerste zijn die geheel onverwachts dominant reageert. Daarbij is de mand van een hond de plek van de hond. 1 van de regels mbt honden en kinderen is dat een kind niet bij de hond mag komen als deze op zijn plek ligt. Tsja, jouw keuze, maar ik vind het dus onverantwoord.
Als hij het niet accepteerde zou hij het toch allang aangeven!! Wat ik al zei ik ken hem door en door.. Je kan aan een hond zien of ie het leuk vind of niet..(wel bij die van mij) Nou als mijn hond dan met zijn staart begint te kwispelen dan vind ie het leuk! Ik heb hier geen zin in een discussie dus laat het hierbij! Ik heb gewoon mijn verhaal verteld aan de TP!
Hoe gek ik ook met mijn honden ben, ik herken jou gevoel wel. Bij mij is het eigenlijk voornamelijk op de tijden dat ik zelf wat gestresst ben. Bijvoorbeeld als ik net 8 uur gewerkt heb, Tess heb opgehaald en dan thuis kom. Tess heeft dan vaak al vreselijk jengelig en zeurend in de auto gezeten ( daar kan ik dus absoluut niet tegen als ik zelf gestresst/moe ben) en als we dan binnen komen en ik zet Tess op de grond dan gaan de honden haar begroeten. De labrador is daarin nogal lomp en die drukt haar ietsje aan, Tess is moe en kan niet veel hebben dus dan is het brullen geblazen. De honden willen aandacht, Tess huilt en moet getroost worden en de aardappels moeten geschild en opzet geworden. Op die momenten irriteer ik me mateloos aan mijn honden, ook al kunnen ze er echt absoluut niets aan doen. Ongewild geef ik dan toch mijn honden de schuld dat Tess gaat huilen enz. Nog een voorbeeld, Tess is doodmoe en ligt eindelijk te slapen boven en net op dat moment gaan de honden blaffen. Tess gillend in bed en klaar wakker. Ook dan irriteer ik me. Of als Tess probeert los te staan en 1 van de heren duwt haar (zacht) om enz. enz. Maarrr... ze kunnen ook gewoon onwijs lief zijn en heerlijk tegen me aan kruipen op de bank. En ach het is toch ook vreselijk vertederend om te zien dat Tess naar de labrador kruipt om vervolgens haar armpjes om hem heen te slaan en hem een dikke knuffel geeft. Overigens had ik die irritaties ook nog niet toen mijn meisje nog maar 2- 3 maanden was en heerlijk rustig ergens lag te spelen