Meiden, ik ben op.. moe. Mn hoofd loopt over. Ik kan heel de dag wel janken. Mn eigen dingen aan doen. Ik zie door de bomen t bos nie meer. Heb de afgelopen weken al verschillende keren geprobeerd hier dit neer te zetten, maar ik kon het niet. Maar ik heb geen keus. Ik heb advies nodig, mogelijkheden etc etc. Ik ben 27 en ik kamp met gruwelijke ptss en borderline. Ik word gek van me mezelf, voel me een gruwelijke last.. zo erg dat ik soms niet meer wil.. Maar ik heb zoveel om voor te gaan! Ik heb 2 prachtige kids waar ik alles voor doe! Mijn vriend die het ook verdiend! Hij is mijn kanjer. Ik ga ervoor. Vandaar mijn verhaal hier. Ik heb jullie nodig. Op het moment loop ik al een hele poos weer bij het GGZ, maar ben NIET tevreden over wat ze met me willen gaan doen. Sterker nog, ik loop er zo door te stressen dat mn lijf aftakelt en uitvalt zo nu en dan. Ik zit er mee in mn maag, dit is niet hoe ik het wil! Ze willen me klaarstomen voor de groepen ( borderline ).. terwijl juist die PTSS mij zo hoog zit! Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Het beïnvloed mn hele doen en laten. Savonds als ik ga slapen zie ik mezelf als 3 jarige in de hoek van de kamer staan. Ze steekt haar hand uit en ik pak haar hand vast en samen gaan we terug het ziekenhuis in waar mijn vader helemaal van top tot teen in de kreukels ligt. Alles is zoo gedetailleerd. Die geur, ik kan de namen van de patiënten lezen. Alsof ik er echt weer ben! Ik kom er niet van af. Mijn hart zegt eerst die PTSS aanpakken. Ik ben een tijdbom. Alles waarvan ik denk dat ze mij of mijn gezin/familie zeer doen ik moet ik uitschakelen. Hoe moet ik dan al in godsnaam de groepen in?? En dan nog eens tegen mijn zin in!!!!!!!! Ik kan nie meer. Ik moet echt keuzes gaan maken anders loopt het fout met mezelf. De stress word ondragelijk. De druk is zo groot. Ik zit nu bij GGZ Breburg. Daar zijn die groepen alleen op donderdag. Ik heb ook hele erge paniek en angststoornissen. Ik kan mijn kinderen alleen bij mn ouders achter laten anders ga ik hyperventileren. Raak volkomen in paniek. Die dag kan mijn moeder niet doe moet met mijn vader naar het ziekenhuis, zijn gezondheid gaat hard achteruit. Wij hebben een auto die neemt mijn vriend mee naar zijn werk. Ik neem altijd mijn moeders auto, maar op donderdag gaat dat niet. Onze dochter heeft slechte niertjes, afwijkingen in haar urinewegen en is vaak heel erg ziek. Zo ziek dat we niet weten of ze er door komt aan t einde van de dag. Vaak ziekenhuis in en uit. Controles, scans etc. Als ik in de groepen zit kan ik hier niet meer mee heen, mag alleen wegblijven als er iemand op sterven ligt!! ( letterlijke woorden van mn behandelaarster ). Ik ben zwaar afhankelijk van mn ouders. Ik weet t echt niet meer. Ben aan het einde van mn latijn. Wil niet opgeven.. maar het lijkt soms wel de verdomst makkelijkste uitweg. Ik zet altijd maar mn masker op, dat mensen niks aan me merken. Ook hier op zp, altijd slap geouwehoer, lachen. Maar mn hart huilt. Zo in de war. Als ik eerst die ptss behandeld wil hebben is dit toch mijn goed recht? Ik zit nu ook al een jaar thuis, omdat ik een tikkende tijdbom ben als ik van mn vertrouwde huisje afben en mn kinderen niet bij me heb. Ik heb echt hulp nodig! Alleen niet hoe zij het willen. Eerst dit en dan die borderline. Ik moest het echt kwijt, ik kan het niet meer voor me houwen. We zijn hier een leuke groep onder elkaar en ik heb echt jullie hulp nodig. Wat zijn mijn mogelijkheden? Het lucht op.
Verschillende keren. Net ook weer gebeld maar ze blijven doorhameren hun vinden eerst borderline, terwijl ik zelf weet dat als ze eerst die ptss aanpakken borderline ook stukke minder word. Ik moet van die beelden af. Het beïnvloed mijn hele doen en laten.
Mijn behandelaar zei toen. Eerst de PTSS want dat is de boosdoener die vaak alles triggert. En als ik het aankon zou ik er een combi behandeling van kunnen maken.
Ptss is iets te verhelpen is, borderline gaat nooit over. Dan lijkt het me logisch dat je eerst ptss aanpakt. Kan je geen second opinion vragen? Jeetje meis, wat heftig
Ik heb al naar verschillende gebeld, maar het ggz is het meest gespecialiseerd. Ik merk zelf dat toen we daar echt veel praten over toen ik er veel baad bij had. Nu moet ik een boek meenemen waar we dingen uit behandelen en zo slechts als nu heb ik me nog nooit gevoeld.
Dan zou ik in jouw geval ook eens kijken naar een second opinion. Je zou dat ook nog tegen je behandelaar kunnen zeggen, misschien dat ze dan wel mee willen gaan in hoe jij het graag wilt. Daarnaast beslis je natuurlijk ook nog steeds zelf wat je wel en niet doet. Ik neem aan dat het geen gedwongen behandeling is, dus heb je zelf inspraak. Willen ze hier niks mee doen, prima, dan ga je op zoek naar iemand die je wel verder kan helpen. Jij bent degene die beter moet worden en als jij de behandeling niet ziet zitten zal die jou ook niet helpen.
Wat heftig zeg! Als je zelf zo sterk het idee hebt dat het aan de ptss ligt dan zou ik dat nogmaals aangeven en anders inderdaad een second opinion. Kun je niet met je huisarts overleggen of hij/zij nog suggesties heeft voor waar je anders terecht kan of voor een second opinion?
Maar je hebt vaak wel verschillende behandelaars bij het GGZ of je zou uit kunnen wijken naar een andere stad of dorp.
Geen gedwongen behandeling. Ik ben nu aan t zoeken waar ze allemaal ptss behandelen. En dat ik het op de dagen af kan stemmen wanneer mijn vriend thuis is. Dat ik er helemaal voor kan gaan en met een gerust gevoel van huis kan om zelf beter te worden.
meid, verschrikkelijk ik voel met je mee. Wat zeg ik, je beschrijft bijna exact hoe ik mij voel Ook ik denk dat het ptss is ipv die f*cking borderline waar ze maar op hameren. Ik krijg ook die oef van Linehan over hoe je je lichaam moet leren voelen, en hoe je je moet afleiden ed. Lijkt mij wel nuttig als je eenmaal in het reine bent met je verleden, maar nu effe niet. Ik weet waar mijn gevoelens vandaan komen en ik beleef ze elke dag (remember mijn verhaal hier over die koekjes bij de koffie in veel restaurants). Daarom ga ik nu een afspraak maken bij een EMDR-therapeut, deze zijn gespecialiseerd in ptss en heb ik ook het boek "niemandskinderen" van carolien roodvoets gelezen. Heb de tip gehad van iemand hier en ik moet zeggen dat met dit boek de schellen van mijn ogen zijn gevallen. Sindsdien voel ik mij ook ietsje beter. Maar Meid toch, t is kut hé
Om van je PTSS af te komen kan EMDR heel goed helpen,niet bij het GGZ maar wel op andere plekken.Ik en ook bij andere die ik ken heeft het erg goed geholpen. Heel erg veel sterkte! Vereniging EMDR Nederland. EMDR, voor mensen die een trauma of verlies te verwerken hebben.
Ik woon maar in een dorpje en ik ben heel erg afhankelijk van vervoer en oppas. Ik heb mn oude behandelaarster ook gebeld vorige week en zij is voor me aan t kijken wat de mogelijkheden zijn.
Mijn huisarts geeft aan dat ik niet zo de groepen in kan dat het een groot fiasco word. Ik moet morgen weer naar het ggz ik ga daar nog een keer vertellen wat ik wil en ondertussen ben ik naar iets passends aan het zoeken.
Ik heb al een keer EMDR gehad. Werkte toen niet, maar sta wel op de wachtlijst voor een tweede keer. Dank je wel voor je link!
Heel goed dat je het nogmaals aan gaat geven. Maar zeg er ook duidelijk bij dat wanneer zij je niet willen helpen met wat jij graag wilt je een ander zoekt die je wel kan helpen. Vaak wil dat ze nog wel doen inzien dat je serieus bent in wat je wilt. Dus op je strepen gaan staan en voor jezelf opkomen. Vaak is dat al een obstakel omdat te doen, maar waar kun je dit beter doen dan daar.