mijn dochter wil de broek aan hebben

Mijn zoon heeft ook de maanden voor zijn verjaardag geroepen "als jij wel/niet dit doet... dan mag je niet op mijn feestje komen!"

Mijn filosofie is: Meteen de kop indrukken. Bepaald gedrag wordt hier echt meteen afgestraft. Dreigen met geweld bijvoorbeeld. Daar ben ik meteen klaar mee.
Dreigen met niet uitnodigen voor zijn feestje... dat hoort ie denk ik in de klas. Sja... Ik heb hem keer op keer verteld, dat hij dan geen feestje krijgt, want ik 'máák' het feestje. Na een keer of 20 (!) viel het kwartje en heb ik het niet meer gehoord.
Als ik hoor dat hij niet lief doet tegen een ander kindje, dan wijs ik hem daarop en zeg ik dat hij lief moet spelen. Doet hij dan niet, dan is het spelen klaar. En dan kan ik ook best zo gemeen zijn om de keer erop te zeggen, dat hij niet mag afspreken, omdat hij niet lief kan spelen.

Overigens leg ik er ook (rustig) bij uit, waarom bepaald gedrag niet leuk is. Ik vertel er bij, hoe het andere kindje zich er bij voelt en vraag hoe hij zich zou voelen als het hém zou overkomen. Meestal is dat wel genoeg. Maar ja, ieder kind is anders...

 

Wat bij mijn zoontje is heel goed werkt is hem de keuze geven...
"Of je gaat niet rennen en lief spelen"
"Of je gaat rennen en dan moet je op de trap"
Hij kiest tot nu toe altijd nog eieren voor zijn geld

 

Ik reageer geloof ik een beetje laat, maar kan het zo zijn dat ze dit 'dreigen' met iets, misschien kopieert?

Ik bedoel...hoe corrigeren jullie haar als ze iets doet wat niet mag? En dan bedoel ik echt de dagelijks gang van zaken.
Bijvoorbeeld..als ze niet opschiet met aankleden, dat je dan misschien een paar keer vraagt of ze wil opschieten en als ze dit dan niet doet, haar bijvoorbeeld zegt dat ze dan ook niet mee mag/niets leuks gaat doen/geen karretje in de winkel mag )ik verzin even wat hoor)
Of als ze niet dooreet, (na waarschuwen) dat ze dan ook niet mag spelen na het eten of geen toetje mag of....nou ja verzin het maar?

Eigenlijk ook dreigen met een consequentie als waarschuwen niet helpt.

Ik probeer dit te vermijden, maar soms weet ik uit frustratie ook niet meer hoe ik iets moet oplossen en dan kan er ook wel een een dreigement, zoals ik hierboven heb beschreven, uitkomen bij mij
(Ik voer het trouwens wel consequent uit hoor, het zijn geen loze dreigementen)

Ik merk datoudste dochter dit de laatste tijd ook af en toe doet. 'Als ik nu niets te drinken krijg, ga ik ook niet verder eten'
Wij drinken allemaal bij het avondeten, maar dochters mogen pas iets drinken als er al wat gegeten is (dit omdat ze anders van het water al vol zitten en dan niets meer eten).
Dochterlief draait dit nu heel slim om, en eigenlijk heeft ze nog gelijk ook. Ze doet nl. Precies zoals haar ouders doen

Pfff...vind het moeilijk om uit te leggen, maar ik heb echt het idee dat als ik gedurende een periode minder van dit soort dreigementen heb gebruikt (en dan na waarschuwen en niet luisteren, de gang als nadenkplek voor haar gebruik), zij zelf ook geen dreigementen uit.

Dochter is dus de spiegel van mijzelf. Ik merk aan haar dat ik zelf even wat meer rust en controle moet hebben, en de dingen weer wat anders moet aanpakken.

Het is soms gewoon heel moeilijk om te corrigeren op een manier die eerlijk is EN werkt

Maargoed....ik herkende dit en misschien klinkt het bekend en misschien niet