Mijn dochter is een beetje 'anders' en vindt het lastig om aansluiting te vinden bij andere kinderen. Nu heeft mijn dochter wel een vriendin, maar die heeft er de laatste tijd een handje van om na het afspreken met mijn dochter ook nog met een ander kind af te spreken, waardoor mijn dochters speelafspraak niet doorgaat, omdat ze voor het andere kind kiest. Het zijn kinderen en ik weer dat ze zo kunnen zijn, maar mijn dochter verheugd zich echt op zo'n speelafspraak. Ze had aangegeven dat ze er verdrietig om was en de moeder van het andere kindje had haar dochter uitgelegd dat het niet netjes is om een dubbele afspraak te maken en vervolgens mijn dochter af te wimpelen. Dinsdag kwam dat zelfde vriendinnetje naar mij en mijn dochter en zei 'hoi lieve ..., zullen wij vrijdag spelen?'. Waarop mijn dochter 'ja' antwoorde. 'Mooi, dan is dat alvast afgesproken!' riep ze nog. Thuis had ze ook tegen haar moeder gezegd dat ze vandaag met mijn dochter zou spelen. Net met ophalen stond het 'vriendinnetje' van mijn dochter, samen met haar moeder, mijn dochter en een ander meisje + die vader in de klas. Je raad het al, mijn dochter werd weer buiten gesloten. Mijn dochter probeerde nog 'zullen we dan met z'n drieën spelen?' Maar dat andere kindje had duidelijk geen zin om met mijn dochter te spelen. En ik nam mijn dochter alleen en intens verdrietig mee naar huis. De andere ouders stonden er gewoon bij en lieten het gebeuren. Ik heb er zelf helemaal een brok van in mijn buik. Het lijkt misschien niet zo'n drama. Maar het is eigenlijk de enige vriendin van mijn dochter. En haar moeder laat het gewoon gebeuren. Eerst gaf ze nog aan dat ze thuis ook had gehoord dat haar dochter had verteld dat ze met mijn dochter zou spelen vandaag. Maar uiteindelijk was het enige wat ze zei 'sorry, ik vind dit ook lastig, want ik was niet bij het afspreken.' Vriendschap afdwingen kan natuurlijk niet, maar mijn dochter heeft wel vaker dat ze met kinderen wil afspreken en die kunnen dan niet, maar ze hoort ze dan vervolgens wel snel een afspraak met iemand anders maken. Ik weet niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan.
Ah, dat is ook echt heel sneu. Ik denk dat je dochter nog redelijk jong is? En anders maakt het ook niet uit. Kan je haar niet helpen door afspraakjes voor haar te maken? Gewoon aan de ouders van een ander kind vragen of hun kind wil spelen met jou dochter. Op het schoolplein of via de app. Dan kan je dochter ook meer vriendjes maken en is ze niet afhankelijk van dit kindje. Dat heb ik de eerste jaren veel gedaan voor mijn verlegen dochter en in de lagere groepen is dat volgens mij ook wel normaal dat het via de ouders gaat als het de kinderen zelf niet lukt.
Heb je het telefoonnummer van die moeder. Als ze echt veel waarde hecht aan die speelafspraakjes zou ik die afspraken via de app even bevestigen. Kan ze niet weer aankomen met "oh, wist ik niet". Verder net als hierboven wordt aangegeven, zelf wat bemiddelen in speelafspraken als ze nog jong zijn en kijken of ze ook met andere kinderen kan afspreken.
Hoe oud is jouw dochter? dat maakt eel verschol vind ik hoe je het kan aanpakken. Bij mijn zoon in de kleuterklas zie ik dit vaker gebeuren. En heb een tijd met mijn zoontje de regel gemaakt dat we gewoon op de dag zelf bekijken met wie hij wil afspreken. Want kleuters zijn nog redelijk impulsief en in het moment. En ver voor uitspreken werkte hier ook njet ideaal. Dan had hij op de dag zelf een ander plan. Nu hij een jaar ouder is, oudste kleuter, gaat dat al weer een stuk makkelijker allemaal. Als je dochter bijv al in groep 5 zit. Dan vind ik het wel echt een andere situatie
Ze is 7 en dat andere kindje mag het op vrijdag zelf regelen (dus liever niet via de app). Maar die moeder had dus al met haar besproken dat dit geen net gedrag is en nu laat ze het gewoon gebeuren. Ze liep letterlijk weg met de worden 'ik vind dit ook lastig', terwijl mijn dochter erg aan het huilen was, omdat ze zo aan de kant gezet werd.
Wat een slappe tr*t. Ze wist het gewoon, maar weet blijkbaar ook dat haar dochter er dan blijkbaar geen zin meer in heeft en het laat gebeuren. Man man wat slecht! Hier had dochter er als kleuter wel eens een handje van om dubbel af te spreken, dan gold voor mij altijd: eerste afspraak gaat door. Was het niet duidelijk? Dan gingen beide afspraken niet door, wat er meestal op uitdraaide dat de andere 2 dan met elkaar gingen spelen waardoor mijn dochter niets had. Jammer dan, leert ze alleen maar van. Snap dus heel goed dat jouw dochter ontzettend teleurgesteld is en dat jij hier ook stevig van baalt! Ik denk niet direct dat dit buiten sluiten is (op die leeftijd deed ik ook geen speelafspraakjes met 3 kinderen, kwam vaak gedoe van) maar dat het andere meisje op dat moment even geen zin heeft om met jouw dochter te spelen. Als zij trouwens het enige vriendinnetje van jouw dochter is, kan dat voor haar ook beklemmend aanvoelen, zij wil daarnaast wellicht ook met anderen afspreken, maar weer natuurlijk niet hoe de situatie precies is! Misschien idee om eens bij de juf te vragen of er nog meer kindjes zijn waar ze op school een klik mee heeft en daar dan eens mee proberen af te spreken?
Ik zou die moeder hier nog wel even over aanspreken wat als het haar dochter was die in tranen stond… En verder niet meer op deze manier speelafspraken laten maken met dit meisje
Tuurlijk vind zij dit ook lastig en daarom kiest ze ervoor om haar dochter haar "zin" te geven want ander zit zij met een huilend/dwars/chagrijnig kind. Dat zij vind dat haar kind het op vrijdag zelf mag regelen is prima maar door jouw verhaal is het mij wel duidelijk dat haar kind hier nog helemaal niet aan toe is en daar nog begeleiding in nodig heeft. Helaas voor je dochter blijft zij met een naar verdrietig gevoel zitten en misschien is het tijd om er met haar over te praten dat het misschien leuk is ook eens met iemand anders af te spreken. Bij mijn dochter heb ik op een gegeven moment gevraagd of zij dit zou doen met een vriendin en heel langzaam kwam ze tot de conclusie dat diegene haar altijd in het begin van de week vroeg om te spelen als een zekerheid, als ze dan aan het eind van de week geen "betere" speeldate had gevonden dat had ze altijd mijn dochter nog.
Heel verdrietig voor je dochter! En nee, niet heel netjes van de andere moeder. Maar vanuithaar bekeken, als haar dochter niet met jouw dohcter wil spelen op de middag zelf is het wel.lastig. Het wordt dan geen leuke spontane speelafspraak meer op dat moment. Op die leeftijd is ver vooruit een afspraak maken nig best lastig, ook al lijkt het voor ons dichtbij in dezelfde week. Je kan je dochter hier in een beetje beschermen door de speelafspraken meer op de middag zelf af te spreken.
Afspraken met vriendjes of vriendinnetjes hier worden onder begeleiding van de ouders gemaakt. Ouders weten er altijd van. De kinderen kiezen en ik help ze de afspraak tot stand te brengen. Ze bellen bijvoorbeeld zelf en ik zit er naast. En ze kiezen over het algemeen wel met wie ze willen spelen. En ik bemiddel soms wel om ook een keer een kind te vragen wat weinig word gevraagd. Zo leren ze met verschillende kinderen om te gaan en ook om lief voor een ander te zijn hoop ik. Ik zou als ik die moeder was niet mijn dochter op die manier de vrije hand geven. Want dit kan veel impact hebben op een ander kind. Maar als ik jou was zou ik regelmatig steeds een ander kind uitnodigen. Om zo de blik te verbreden. Ik heb ook een meisje van 7 en de contacten die zij heeft zijn ook nog erg wisselend. Advies van de juf was ook: nodig wat vaker verschillende kinderen uit. Onze dochter speelt bijvoorbeeld heel vaak met kids uit een andere klas. Ze wordt door haar eigen klasgenoten bijna niet gevraagd. Ze is slechthorend en draagt hoortoestellen. Dus ze heeft ook iets wat 'anders' is. En ik vraag me soms af of het daar ook mee te maken heeft. Dus als ik jou was zou ik de blik verruimen. En ik zou niet meer op deze manier afspraken tot stand brengen. En de moeder van het andere kind moet maar een stevig gesprek met haar kind voeren dat je niet op deze manier met elkaar om gaat. Op die leeftijd kun je dat echt al begrijpen!
Ik snap dat je het spelen niet kan afdwingen en beide kinderen het moeten willen hoor. Maar hoe het nu is gegaan vind ik gewoon sneu. Beklemmend is mijn dochter denk ik niet, want ze kan vaak niet afspreken vanwege (medische) afspraken of ze vindt het juist heerlijk om even thuis tot rust te komen en spreekt dus niet vaak af. Als ze dan wel een keer kan afspreken is het dus echt belangrijk voor haar, haast een feestje. Ik geef bij mijn dochter ook vaak aan dat ze best eens andere kinderen mee mag nemen, maar vervolgens heeft ze dus al een paar keer gehad dat kinderen zeggen niet te kunnen en dan wel met iemand anders een afspraak maken (waar mijn dochter bij zit).
Lastig hoor en vooral omdat ze nog relatief jong zijn. Ik denk dan ook dat je het uitnodigen van de andere kinderen beter met de ouders kan overleggen. Dat ging hier ook weleens zo, dan kreeg ik een appje van een moeder van joh zou ... eens met ... willen afspreken? Zoja, wanneer zullen we dit dan doen? Dan even overleggen met kind en dan een afspraak maken, ging hier altijd prima. Ook weleens meegemaakt dat het onderling afspreken hier ook mis ging en dan dikke tranen maar toen waren ze nog een stuk jonger, groep 1/2.
Heel lastig dit maar denk ik ook heel passend bij de leeftijd. Hier is het voordeel dat de klas eigenlijk iedereen met elkaar speelt. Dus het is iedereen alweer overkome’ en gelukkig spreken alle ouders de kids er ook op aan en wij elkaar. Maar het gebeurt hier dus ook. Dan is het denk ik toch de aandachtspanne, ik doe nu dus ook als ze dat aan het begin van de week zeggen dit met de ouders afstemmen. Meestal staan ze onderling hier namelijk nog op het schoolplein te onderhandelen wie met wie gaat spelen.
Hier net zo. Het gedrag van dat meisje was hier vrij normaal, in ieder geval meerdere keren meegemaakt. Niet alle ouders spraken hun kind er op aanspraken, soms omdat ze het niet wisten, soms omdat het ze wellicht niet boeide. Sommige kinderen vergaten dat ze afgesproken hadden of wilden op de dag zelf wat anders. Op een gegeven moment wist ik wel welke kinderen daar ‘last van hadden’ en/of welke ouders het niet interesseerde. Mijn kinderen regelden afspreken heel snel zelf, vanaf 4,5/5 jaar oid bemoeide ik me enkel met de definitieve afstemming als er al afgesproken was. Maar zij hielden zich aan hun afspraak, omdat ik vanaf het begin heel duidelijk was mbt ‘afspraak is afspraak’ (wilde ze een enkele keer toch niet, dan was het of helemaal niet afspreken of met z’n drieën ipv tweeën). In jouw geval zou ik proberen de contacten van je dochter uit te breiden. Desnoods via ouders, als het haar zelf (nog) niet lukt, en ouders van de kinderen die je dochter aardig vindt of lijken een keer vragen of jullie kinderen kunnen spelen. En eventueel op zoek gaan naar kinderen buiten school, bv. bij sport, muziekles, scouting, …
Herkenbaar, maar onze zoon was ook anders dan de groep. Afspraken maken deed ik met hem samen. Voor die dag of de dag er na. Onze zoon kwam met 5 in gr 3. Is hb en niet elk kind begreep zijn vlotte gedachtengang. Af en toe speelde hij maar had geen vriendjes. Inmiddels al 2.5 schooljaar op een hb school en daar begint hij nu vrienden te maken. Het moet ook maar net klikken.
Ja, het is ook lastig. En daarbij vindt mijn dochter het ook gewoon lastig om aansluiting te vinden. Ook vindt ze het vaak heerlijk om thuis tot rust te komen en wil ik niet te veel pushen. Wat mij raakt is dat ouders hier zo makkelijk mee om gaan. En het voelt natuurlijk voor haar wel als buiten sluiten. Zeker als kinderen tegen haar zeggen dat ze niet kunnen spelen en dan in haar bijzijn aan een ander kind vragen of ze kunnen spelen.
Mijn oudste is ook 7. Er worden nooit afspraken gemaakt voor een andere dag dan vandaag. Natuurlijk roepen kinderen wel eens wat over afspreken op andere dagen maar ik zeg mijn kinderen dat ze dat met een korrel zout mogen nemen, want veel kinderen overzien dat gewoon nog niet. Ik vind zelf wel dat als ze eenmaal tegen een kind gezegd hebben dat ze ermee af willen spreken dat ze dan niet ineens een ander kind kunnen kiezen en ik vind ook dat dat vanaf 7 jaar ook echt wel moet kunnen. Jammer als andere ouders daar anders over denken
Ik zou het niet als buitensluiten betitelen. Ze doen wat wij als volwassenen ook voorleven: een leugentje dat je niet kunt omdat je eigenlijk geen zin hebt om met X af te spreken maar wat sociaal acceptabeler is dan "nee ik wil niet met jou spelen". Ik zou het proberen meer met de ouders erbij te regelen. Wil X morgen bij ons komen spelen? Of.. hey ik hoor net dat X en Y hebben afgesproken voor woensdag, komt jou dat ook uit? Dan ligt het maar vast
Ik heb hetzelfde meegemaakt met m'n zoon in groep 3. Een vriendje had er een handje van om dubbele afspraken te maken of op laatste moment iemand anders te vragen terwijl het al vast stond. Zijn moeder gaf eerst ook aan dar ze baar zoon er vrij in liet om zn eigen afspraken te maken. Maar nadat het meerdere keren was gebeurd, heb ik haar er toch op aangesproken. Ze is toen toch het gesprek aangegaan met haar zoon. Ze heeft toen ook mij gevraagd om toch voortaan haar ip de hoogte te brengen als ik hoorde dat er weer wat afgesproken was. Ik zou toch het gesprek aangaan. Haar laten weten hoe je dochter het ziet en zich erdoor voelt. Ik vind dat ze op deze leeftijd echt moeten leren zich aan afspraken te houden. Heel veel sterkte met deze situatie. Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Je moeder hart breekt ook telkens een beetje
Het enige wat je volgens mij kan doen is je dochter weerbaarder maken voor dit soort situaties. Waarschijnlijk wil ze ook zo graag een afspraakje dat ze veel te gretig ‘ja’ zegt. Het gedrag van andere kinderen kun je niet sturen. Bevestigen via ouders heeft weinig zin. Moet die moeder dan haar dochter verplichten te spelen, want ‘zo is het afgesproken’? Leer je dochter dat echte vriendinnen niet zo met elkaar omgaan. En leer haar haar grenzen aan te geven: op deze manier wil ik het niet meer. Voor de sociale contacten zou ik kijken of je buiten school iets voor haar kunt vinden. Scouting bv. Hier wordt veel geïnvesteerd in samenwerken e.d. Of bv een creatieve club. Mijn kinderen hebben buiten school om ook veel vriendjes.