mijn dochter...

Ach meid, wat verschrikkelijk.

Ik kan je niet veel meegeven. Behalve misschien de afstandelijke opmerking dat je wel vaak hoort dat kinderen van gescheiden ouders soms een periode bij de andere ouder wonen. Dat wil niet zeggen dat het voor altijd zou zijn. Feitelijk is het voor haar wel waardevol dat ze (ook) haar vader goed kent en een goede band heeft. Ik bedoel, je zou het ook niet andersom willen, dat hij niet naar haar omkeek en zij hem niet kende.

Maar verschrikkelijk dit en ik snap zo dat je er last van hebt. Kun je misschien iets met mediation, samen met je ex en jullie partners om de tafel om "werkafspraken" te maken of een begin daarvan? Ze zal niet zomaar aan hem worden toegewezen oid vermoed ik, als puber. Maar het is natuurlijk wel fijn als er duidelijkheid is of komt ook over de financien. Als ze formeel bij jou woont en je bijv daarvoor ook in een duurder huis moet wonen zal je de alimentatie natuurlijk nog wel nodig houden.

Heb niet alle reacties gelezen, sorry als iets dubbel is. Heel veel sterkte!

 

Toch ook nog even teruggelezen. Ik weet van een scheidend stel dat een soort mediation heeft van de kinderpsycholoog. Hun kindjes zijn nog klein, en die zijn niet bij die gesprekken aanwezig, maar misschien zou zoiets voor jullie ook nog wel kunnen. Je dochter eerst naar de psych voor een soort intake en dan gesprekken met de ouders om dingen beter te krijgen, misschien in dat kader. En dat wordt wel vergoed meen ik (en is in elk geval veel goedkoper dan een advocaat of officiële mediator). Misschien ook nog een idee.

 

Wat een moeilijke situatie. Veel wijsheid toegewenst.
Er zijn al een hoop tips gegeven, maar wat ik nog wil benadrukken is dat het belangrijk is dat jij er wel voor haar bent. Dat je dat in ieder geval laat zien. Dat de deur niet voorgoed gesloten is, ze niet meer terug kan.
Want het kan ook zeker een schreeuw om aandacht zijn. Door te zeggen ' blijf daar maar' kan zij opvatten als' je wilt me niet'. Ik zeg niet dat dat zo is, maar het is een mogelijkheid om rekening mee gehouden. Belangrijk om haar dus te tonen dat jij haar keuze respecteert, maar haar gevoel geeft dat ze altijd bij jou terecht kan. En dat kan inderdaad door de tips die suzzert geeft.
Heel veel sterkte.

 

@Pluis: jemig, meid. Wat een vreselijke situatie. Kan me voorstellen dat je moederhart breekt. Je ex en je dochter maken makkelijk van de situatie gebruik en jij bent natuurlijk steeds de boeman.
Bestaat er via de gemeente ook niet iets van maatschappelijk werk. Was even kwijt of je nu een baan had of niet, want vaak heb je via je werk ook bedrijfsmaatschappelijk werk, waar je ook met privé-problemen terecht kan Het kan soms al fijn zijn jouw hart te luchten en zij geven je vaak ook tips en handvatten hoe hiermee om te gaan.
Een mediator heb ik ook aan gedacht, maar wist niet dat dat zo duur was. Ik zou in ieder geval niet het gesprek met hem en je dochter alleen aangaan, want dat lijkt me mission impossible. Binnen no time zit jij als boeman weer op de kast. Ik heb dus even geen direct advies, maar wil je een dikke knuffel geven, want kan me voorstellen dat dit je compleet kapot maakt.

 

Ik was het topic even kwijt...


Jij hebt niet gefaald als moeder al zegt jou gevoel anders. Het is gewoon een enorm lastige situatie waar je in zit. En je word de boeman gemaakt.

Blijf bij jou standpunten, maar wat ik zei laat jou dochter het gevoel van verantwoording hebben over haar leven. Vraag desnoods aan de mentor om per brief alleen jou ex uit te nodigen en jouw dochter. En wees ondersteunend.

Ik hoop dat jullie er snel uitkomen of in ieder geval het gevoel dat jij faalt dat het weg gaat. Misschien is het even goed dat ze niet thuis is. Dat jou deur open staat op jou termen/huisregels maar xe is altijd welkom. En dan komt jou ex en zijn nieuwe partner er vanzelf achter hoe vervelend puber dochters kunnen zijn

Het is allemaal lastig, dus nog een dikke knuffel en hopelijk kan jij iets met onze adviezen.

 

Deze had ik gemist. Als hij die regels neerlegt dat jij hem niets mag verwijten, misschien ook andersom doen? Of afspreken er word hier alleen gesproken over dochterlief met dochter en financiële situatie laten we buiten beschouwing want dat ligt bij de rechter.

Kader het in, desnoods stuur een klein agendaatje naar hem waar jij graag in dat gesprek met hem en jou dochter over zou willen hebben. Wat is nu belangrijk, waar zij woont, haar school en jullie onderliggen verhouding om samen door 1 deur te kunnen.

Maar vraag het ook andersom aan hem wat hij graag over zou willen praten zodat het niet rauw op je dak valt. Desnoods iemand er bij als onafhankelijk derde persoon die wel vertrouwd is? Een opa of oma waar jullie allemaal goed door 1 deur kunnen? Benadruk het belang van jullie relatie met jullie dochter en wat het beste is voor haar. Ik zou jou eigen gevoel conpleet buiten beschouwing houden het misschien zelfs zakelijk zien? Want dan is er geen gevoel waar het gesprek op kan escaleren.

 

Wat een lastige situatie.

Echt advies geven kan ik je denk ik niet zo goed.


Ik snap je ergens wel. En toch geef ik je een advies.

Je dochter is nu bij haar vader. Laat hem nu het oplossen. Hij komt er wel achter wat het inhoud om zijn dochter in huis te hebben.

School gaat naar hem. Komt ze niet op school gaan ze naar hem. Blijft ze te vaak weg dan krijgt hij de leerplichtambtenaar op zijn dak. Ja jij ook weet ik. het gaat sam sam.

Maar laat hem er maar voor zorgen het enige wat je nu moet doen is de achter wacht blijven. Je huis staat altijd voor haar open. Met regels. Wedden dat als ze het daar te bont maakt dat ook daar regels gaan gelden. Hij moet wel. Voor nu lijkt het voor haar leuk maar doet ze school niet goed krijgt ze ook problemen en hij ook laat hem het maar oplossen.

Een ding een zinnetje wat mij vaak is bij gebleven. Dochters raak je kwijt in de pubertijd. Maar komen daarna terug.

Hij haar zij maakt niet uit ik weet hoe lastig het is om niet boos te worden op je ex. En toch zal je het wel moeten.

Hoop dat de rechter je de alimentatie toe zend tot nu. En daarna laat hem het maar oplossen alle schoolrekeningen ze woont immers bij hem! Dan ook echt. Dan moet hij wel betalen als hij de vergende ouder word dan kan die er niet meer onderuit. Dat is jou kans.

Je krijgt dan nu wel minder dan maar hij krijgt alle kosten.

Hoe meer je trekt hoe meer ze zich gaat afzetten. Hoe meer negatief hoe negatiever ze word. En een ding.

Als je als moeder goed bent, Dan komt ze echt terug naar jou niet vandaag niet morgen misschien pas over een jaar of nog langer ze komt terug. Laat haar maar even modderen.

Ik weet het kan haast niet als moeder maar je moet. Als je haar terug wilt wat ik geloof moet je haar met heel haar huid en haar los laten. Wel bellen hoe het bied aan om het weekend dat ze kan komen. Ze komt terug geloof daar in.

Sorry als er fouten in staan mijn toetsenbord doet niet zo goed.

 

He getver meid dat zijn zeker geen leuke dingen, en wat het ergste is gewoon dat jij en je ex niet op een lijn zitten, en hij je eigenlijk moeten steunen in dit soort dingen. Het geeft je dochter nu zoveel macht die niet hoort te hebben. De vader zou zich moeten schamen. Denkt ie wel.
Hoop Voor je dat het snel veranderd en ze gauw terug komt bij je meid.

 

Och arme! Ik lees dit met tranen in m'n ogen! dit pubermeisje hoort bij haar mama, maar ja.... een papa die zijn eigen belang voor dat van z'n kind zet verspert elke, volwassen, manier van opvoeden. En pubermeisjes die hun vader op hun voetstuk hebben gezet zien dat echt niet in. Dat duurt jaren voordat ze daar achter komen.
Ga de strijd niet met je dochter aan, geef haar vooral liefde en aandacht EN duidelijkheid. Ook pubermeisjes moeten zich aan afspraken houden.
Ach alle woorden zijn nu zo makkelijk gezegd....ik hou op... Vanaf hier wens ik je alle sterkte en kracht die je nodig hebt en blijf vertrouwen op je moederinstinct!!!!

 

Poeh, wat een probleem zeg! Dit is inderdaad alleen jouw kant van het verhaal, maar ik denk dat je er naar omstandigheden zo goed mogelijk mee omgaat. Inderdaad, niet terug mailen of reageren als je heel emotioneel en boos bent, je wilt ook niet hebben dat hij straks zwart op wit vervelende reacties van jou zou hebben die weer uit het verband getrokken kunnen worden.
Denk dat je puberdochter er zelf achter moet komen, natuurlijk is het aan de ene kant fijn voor haar dat ze bij haar vader overal mee weg komt en geen verantwoording hoeft af te leggen wanneer ze zich niet aan de afspraken houdt, ze gaat vanzelf wel inzien dat het op de lange termijn geen basis is waar je op kunt bouwen en dat het ook niet in haar belang is. Alleen hoop je dat ze dit natuurlijk wel op tijd inziet en niet als ze steeds verder afzakt, zonder dat haar vader ingrijpt of je daarvan op de hoogte stelt. Sterkte!

 

Jeetje Pluisje, wat een verhaal.
Hulp bieden kan ik je niet, maar ik wil je wel veel sterkte wensen.
Hopelijk maak je de goede keuzes en komt jouw pubermeisje snel weer bij je terug.

Het is fijn dat ze wel contact heeft met jouw zus, heel belangrijk denk ik. Als zij er neutraal mee om gaat voelt ze zich misschien wel heel veilig om met je zus te praten over de dingen die haar dwars zitten.

Sterkte, dikke knuffel.

 

Hoe gaat het nu met jou en je dochter?
Moeilijk hoor, voor jullie beide. (Puberteiit kan heel vervelend zijn, kinderen zijn vaak in de war met hun gevoelend ed) Sterkte

 

Gefeliciteerd met je dochter.

Dikke knuf. Hopelijk komt ze vanavond nog langs.
Dus jullie appen iig met elkaar en zien jullie elkaar ook af en toe? Ik hoop het voor je

 

gefeliciteerd!

 

Gefeliciteerd met je dochter ondanks dat ze nu nog bij haar vader is krijg je dus wel signalen dat ze er eigenlijk niet zo happy is en pijt heeft. Geef het de tijd, al besef ik me dat dat erg moeilijk is.

Ik heb rond die leeftijd ook een hoop herrie geschopt, naar mijn vader kon ik niet, hij woonde 250km verderop, maar was een tijdje vaker bij vriendinnen en familie dan thuis.
Mijn moeder was stom, met haar stomme regels en ik heb me enorm afgezet en ben zelfs gaan roken.

Later besef je dat ze het alleen maar deed omdat het beter was voor mij, maar ja als puber wil en kan je dat echt niet zien.

Hopelijk is het nog even doorbijten en heb je daarna je meisje weer lekker thuis, waar ze hoort.

 

Is ze nog langsgeweest?