Weet je, ik heb zelf (nog) geen puber, maar was dus wel zelf een VRESELIJKE puber. Als mijn dochter ooit word zoals ik was, oei, flinke dobber. Toch heb ik wel een mening, misschien meer vanuit mijn eigen gevoel toentertijd. Je hebt binnenkort een afspraak bij haar mentor. Als ik jou was zou ik een briefje maken, niet te lang, met daarin dat je van haar houdt, dat de deur altijd open staat, maar dat jij voor de rust in jullie huis verder niet meer aandringt of probeert het contact te herstellen. Die bal ligt bij haar. Al het andere is bij deze vergeven en vergeten, jullie nieuwe adres is ..... en als zij op een dag zin heeft om het nieuwe huis te bekijken is ze altijd welkom. Je hebt natuurlijk gelijk, in huis zijn er regels, en je moet je aan zaken houden, echter weet zij dat echt wel. Als ze langs komt, niet beginnen over te laat komen, eten overslaan, geen oplader mee naar boven, probeer dat los te laten, je hebt haar zoveel jaar opgevoed, dat zit er echt wel in. Het valt me een paar keer in jouw verhaal op dat ze er is, en dan komen de eisen meteen op tafel (wat logisch is als je het gooit op opvoeden, maar niet eg verwelkomend is naar haar toe, zij zoekt ook een warm "nestje") Geef haar zelf de kans om te komen, en als ze komt geef haar een knuffel een kop thee, en laat haar gaan. Ik lees in alles hoe goed je het bedoeld, en hoe graag je wilt, maar dit kan juist averechts werken, en dat wil je niet. Wat ik zeg klinkt misschien als het aantrekken van zijden handschoentjes, maar het is in feite gewoon het loslaten van opvoeden, dat is jouw taak niet meer maar dat van haar vader en stiefmoeder, en het enkel nog maar genieten van haar aanwezigheid. Wat betreft alimentatie, ik zie dat je wilt onderhandelen en onderzoeken, maar laten we eerlijk zijn: Zij woont niet bij jou, maar bij hem, dus jij zou hem alimentatie moeten betalen, en hij alle kosten, dat is nu eenmaal zo als een kind bij je woont. Laat dat los, waarom zou je uitzoeken hoeveel co ouderschap kost en doet terwijl je helemaal niet meer oudert? Misschien niet aardig, maar moet jij opletten hoe snel jouw ex op zaken terug komt als hij degene is die voor jan met de korte achternaam school betaald, een dubbele telefoon rekening krijgt, en ga zo maar door. Je hoeft er niet eens gemeen over te doen, zij woont bij jullie, hier zijn alle rekeningen, hier is mijn alimentatie, daar hebben jullie nu immers recht op, jullie hebben nu, zoals jullie wilden, een extra inwonend kind. Geef haar mee dat jullie er altijd voor haar zijn, en geef hem de verantwoordelijkheden van A tot Z. Grote kans dat haar vader dan een stuk sneller van zijn troon afvalt dan dat je zou verwachten
Ik lees ook al een tijdje mee, ben benieuwd of je haar weer eens gezien of gesproken hebt? Wij hebben ook een dochter in huis van die leeftijd en ik herken heel veel van wat je schrijft, alleen zijn wij niet uit elkaar en kan ze dus niet wegvluchten naar papa. Ik hoop dat je dochter rustiger gaat worden, en dus gaat nadenken en dat ze in gaat zien dat jet bij mama echt niet zo erg is
Ik en nu nogal druk met verhuizen, maar vandaag heeft ze gebeld!! Ik ben best wel blij. Het was een kort telefoontje waarin ze vroeg om carnavalskleding, maar ze heeft zelf gebeld. Ze had een vriendin gevraagd om sportkleding te komen ophalen voor haar en zij vertelde dat ze haar gesproken had. En dat ze ook tegen haar had gezegd, dat ze eens contact met ons op moest nemen, omdat ze zich aanstelde ( dat zijn vriendin's woorden..) Ze had gezegd, dat ze dat niet wilde maar toch belde ze vandaag. Ik was zo blij om haar stem weer te horen... Ik heb een lief kaartje tussen de kleren gestopt, dus ik hoop dat dit het begin van iets meer is...
Mooi om te lezen. Hoop doet leven. Ben benieuwd. Soms kinderen van hun eigen leeftijd die verstandig zijn hebben ze nodig Ik geniet met je mee !.
Jeetje meis, net je hele verhaal zitten lezen, wat heftig zeg! Ik heb zelf geen pubers dus ik weet ook niet goed wat voor advies te geven...alleen heel veel sterkte en een dikke knuffel en ik hoop dat alles uiteindelijk weer goed gaat komen met je meisje...
Wat een fijn nieuws! Het is in ieder geval meer dan wat het een tijdje geweest is. Die vriendin van je dochter lijkt mij iemand die haar toch in evenwicht probeert te houden en haar probeert in te laten zien dat jullie niet zo'n belachelijke eisen hebben als ze denkt. Ik hoop dat ze je kaartje leest en dat ze op deze manier toch merkt dat je van haar houdt en er voor haar wil zijn. Hopelijk groeit dit uit tot meer
Hoi allemaal. Ze is al 2 keer langs geweest in ons nieuwe huis... en de laatste keer leek het alsof ze niet echt weg wilde gaan. Ze had wel een vriendin meegenomen als "versterking". Ze zei op de zolder, dei haar kamer zou worden... wauw!! Hier kan ik leuke feestjes houden... Ik denk nu, dat ik er goed aan gedaan heb, om haar met rust te laten.. hopelijk gaat het nu de goede kant op. Ik houd jullie op de hoogte.. Pluisje
Oh wat fijn, ze ziet het dus toch wel voor zich als een 'thuis', denk ook dat je hier goed aan hebt gedaan, al druist het tegen je gevoel in.
Oh pluisje, ben zo blij voor je! Wat een vooruitgang al als je ziet van waar jullie komen. Ik duim dat het zo blijft gaan! ps: Kom je snel bijkletsen in het wwjk topic? Mis je