Ik denk idd dat je er goed aan hebt gedaan, op deze leeftijd lijkt wel,of ze zich af moeten zetten tegen je en daarna weer terugkeren naar je. Hier ook geregeld mega woede aanvallen van dochter van die leeftijd. Dan bemoei ik me teveel met d'r, dan vraag ik niets meer, en komt ze vanzelf weer terug om toch weer te kletsen. Hopelijk gaat het steeds beter bij jullie en keert ze steeds meer terug... Wie weet nu ze vaker bij vader zit, ze daar ook niet alles meer mag en kan en dat ze dat gaat inzien
Wat fijn pluisje wat goed dat je je sterk genoeg hebt kunnen houden om haar even de nodige ruimte te bieden! En wat super dat ze aan het bijdraaien is. Ik ben heel blij voor je
Van de week las ik het al een beetje wat ontzettend leuk dat er toch een contact aan het ontstaan is. Super gewoon.
Gisteren is ze zeker 4 uur bij ons geweest, wel samen met 2 vriendjes, maar het was echt leuk... Ze belde opeens aan en zei dat haar ketting van de fiets was gegaan. Ik zei, dat vriend was werken tot ongeveer 3 uur. Ze zei, mag ik dan hier wachten? Jaaaa natuurlijk, kom binnen De vriendjes vroegen ook beleefd of ze binnen mochten komen... tuurlijk. Daarna heeft ze heel relaxed hier rondgelopen en gezeten. Zelfs verstoppertje gepeeld met haar broertje Volgens mij vindt ze ons nieuwe huis wel leuk Ik begin voorzichtig te geloven in een goede afloop Dank jullie voor jullie steun, tips en lieve woorden Pluisje
Ik ben ook heel lief alleen beseft mijn dochter dat nog niet... Maar dank je. Gisteren is ze maar ff geweest. Ik heb het vermoeden , dat haar stiefmama belde. Ze ging na dat telefoontje meteen naar huis... Nu zal het wel ff duren eer ik haar weer zie, de school is weer begonnen... maar ik kijk uit naar de volgende keer Pluisje
ze neemt vriendjes mee als een soort buffer...ik snap het wel. Het is ook wel heel eng als je je eigen pubergedrag moet confronteren. Ze neemt in ieder geval de stap!! SUPER!
Ja, ik snap dat ook wel hoor. Ik vind het op zich ook niet erg, maar ik hoop niet dat ze ons huis nu gaat zien als een "hangplek" . Maar aan de ander kant, als ik haar dan af en toe zie, ben ik toch al blij Iedereen zei steeds tegen mij, dat ze wel vanzelf een keertje voor de deur zou staan.. ik had niet durven dromen, dat het zo snel zou zijn ( al duurde het in mijn hoofd bijna 2 jaar... ) Pluisje
Het is dat je al veeeeel meer hebt geplaatst over je kinderen hier op het forum, anders zou ik zeggen: Stuur eens een linkje van dit topic naar je dochter... Hoewel... 13 jaar hè... Grote kans dat ze zich dan focust op de negatieve dingen...
Ik heb niet alles gelezen, dus misschien een beetje kort door de bocht (maar wil het toch even zeggen): ik heb liever dat ze dicht bij mij "hangen" dan ergens waar ik geen zicht op heb. Niet de makkelijkste weg hoor, maar ik ben er van i ertuigd dat dat het wel waard is. Veel geluk gewenst Pluis!
Hier een stille meelezer.. ben zelf mama van een klein jongetje en niet meer samen met zijn vader.. wat er bij jou gebeurt is een beetje mijn angst voor later. Wou toch even zeggen: Wat ben jij een kanjer zeg! Hoop echt dat het nu langzaam aan de goede kant op gaat!