Deze ochtend moet Astrid onder de CT scan voor dat bultje op haar hoofdje. Ik ben een beetje gespannen over hoe dat zal gaan. Ze hoeft gelukkig niet onder een roesje gebracht te worden omdat ze weten waarnaar ze gaan kijken. Maar toch...
Kan me heel goed voorstellen dat je nerveus bent, meis. Ik weet wat het is: Emelyne heeft het ook een paar keer gehad en ik moet helaas zeggen dat het niet makkelijk was. Ik hoop echter dat Astrid een stuk rustiger is dan Emelyne toen was. Ik wens jullie tweetjes heel veel sterkte en succes toe. Ik ben benieuwd naar de resultaten van het hele gebeuren.
Ik hoop dat het snel voorbij is en dat je meteen de uitslag krijgt zodat je niet lang in spanning hoeft te zitten!! Succes!!
Gaat Lars met je mee? Veel succes Deboor. Ik kan me goed voorstellen, dat je een beetje gespannen bent, meid.
Sterkte Deboor.. ik hoop dat ze het snel kunnen zien en dat je ook snel de uitslag krijgt! Waarschijnlijk vindt jij het allemaal erger dan As... het komt vast goed!
Nou het is alweer achter de rug. Mijn god heeft mijn kind gekrijst zeg,.. ze was zeiknat toen ze klaar was. Ze hebben 2 keer moeten scannen en de 2de keer was wel acceptabel dus hebben ze het zo gelaten. Ik weet niet wanneer ik uitslag krijg, ik zal wel gebeld worden denk ik. Ik hoop niet dat ze opnieuw hoeft in ieder geval!
En nu ben je helemaal over de zeik? Of kan je een beetje bijkomen van de spanning? Erg zeg, het is al spannend genoeg voor de moeder, maar daar denken die kinderen ook nooit aan als ze er een vreselijk drama van maken.
Wat zielig meis. Oh als ik mijn dochter zo zou zien dan zou ik ook spontaan gaan huilen denk ik... Hopelijk hoeft ze inderdaad niet nog een keer.. Sterkte hoor.. Hoe oud is je dochter eigenlijk?
Nee, ik moet zeggen dat ik zelf super kalm was en binnen was de spanning helemaal weg. Ik dacht alleen nog maar aan Astrid @ ooievaar, Astrid is 13,5 mnd
Zoals ik al zei heeft Emelyne het ook 2x gehad, gelukkig was de 2e keer toen ze nog onder narcose uit de OK kwam. Dat scheelde echt een boel stress voor haar en voor mij. Zij ging die eerste keer ook verschrikkelijk te keer (in haar gipsbroek, kun je nagaan hoe moeilijk zij te hanteren was toen). Ik heb je dit vanmorgen voor je wegging niet verteld in mijn berichtje, want ik dacht: beter een beetje onwetend die kant op, maakt het voor jou ietsjes makkelijk. maar ik had eerlijk gezegd wel een gevoel dat het voor Astrid zo zou zijn. Astrid is het zo weer vergeten, hoor, reken daar maar op. Ik hoop dat je niet te lang op de uitslag hoeft te wachten, dan heb je het tenminste weer helemaal achter de rug.
jeetje wat een spannende dag vandaag zeg...ik hoop dat alles goed is..en dat ze niet nog een keertje hoeft..geef haar maar een dikke knuffel van me !
Ik had ook echt wel verwacht dat het zo zou zijn.. dat krijse en huilen, maar dat ze zo vastgebonden zou worden had ik me nog niet beseft..