ik moet heel eerlijk bekennen dat dat magische scherm dat babytv heet hier thuis goed werkt als afleiding bij het eten.
hier ook zo. Er is altijd volle Franse kwark toe Fruit mag ook altijd nog maar verder eet je wat de pot schaft en wil je dat niet? Dan niet... Vitaminepilletje voor de 'zekerheid' En zeker geen strijd of 'kunsten'... Bij mijn zoontje werkte het om eerst groenten te geven en daarna vlees. Bij dochterlief werkt niets dus we doen maar niks... ze groeit prima dus daar geen zorgen.
waarom kies je ervoor om je kindje een slechte eetgewoonte aan te leren in plaats van er voor te kiezen dat je accepteert dat je kindje een loopje met je neemt en ook zonder die warme hap echt wel voldoende binnenkrijgt.. (of je moet natuurlijk zelf ook altijd voor de tv eten....)
Oh echt wel... alleen moet je het niet negatief zien als 'macht'... je kindje heeft door dat hij een eigen willetje heeft en dat ook kan laten gelden.. en eten is één van de weinige dingen die ze een beetje kunnen beheersen... en dan kiezen ze voor hetgeen ze het minst lekker vinden... Als dreumes heb je niet zoveel keuze maar deze heb je WEL!
Ik heb er geen ervaring mee, maar als het hier ooit zover gaat komen, hoop ik er ook zo mee om te gaan. Staat ook in het boekje van het CB volgens mij, dat het goed mogelijk is dat ze zo rond een jaar minder gaan eten en dat schijnt helemaal niet erg te zijn en dat je daar dus ook geen punt van moet maken (niet dat ik me aan alles houdt wat het CB "voorschrijft", maar in dit geval dan wel)
Ik begrijp wat je zegt hoor, maar als je het een machtsspel noemt, ga je er negatief tegenover staan, waardoor je hele houding negatief wordt. Als je het "positief" bekijkt en ziet als ontwikkeling, is je houding ook anders en wordt, in mijn ogen, het probleem minder (uitver)groot. Niet dat ik mijn zoon dan bejubel als hij niet wil eten hoor , ook hier is het eten wat je voorgeschoteld krijgt of niks, maar ik denk dat een "positieve" houding minder weerstand oproept bij een kind.
Voor mij is macht een neutrale term, dus ik vind er niks mis mee als een dreumes probeert op zijn of haar manier macht uit te oefenen over de situatie. Als je macht een negatief woord vindt, ben ik het eens met je betoog. Mijn houding is deze: ik begrijp dat mijn peuter er behoefte aan heeft om ergens vat op te hebben, invloed uit te kunnen oefenen op wat er gebeurt. En dat hij en zij proberen om dat te doen m.b.t. eten. Prima, die invloed (=macht, in mijn definitie) geef ik ze graag. Er zit dan ook geen weerstand rond het eten, niet bij mij en niet bij m'n kinderen. Van mij hoeven ze niet te eten, dus ik ga geen trucjes uithalen om ze af te leiden of om ze te laten eten wat ik wil. Geen tv en geen spelletjes tijdens het eten, geen omkoping of onderhandeling. Hier trouwens ook geen vitaminepil (nou ja, vitamine D wel, maar geen multi of zo). Ik geloof niet dat m'n kinderen ergens een tekort in hebben, over de hele week genomen gaat er genoeg in, met voldoende variatie.
ik denk dat er niks mis is met in tijden van slecht eten de tv of een speeltje als afleiding te gebruiken. Vaak hoort het bij een ontwikkelingsfase en als deze achter de rug is dan eten ze vaak ook weer 'normaal'. Met name als het gaat om zulke jonge kdr. Kijk als het om een 3 jarige vind ik het weer een ander verhaal. Maak er in alle tijden geen strijd van, wil hij/zij echt niet, dan niet! Wel en toetje aanbieden of fruit.
Bij onze oudste kunnen we inmiddels wel de regel toepassen 'je eet wat wij je voorzetten, je ziet zelf maar hoeveel'. Maar met 14 maanden werkt dat nog niet echt volgens mij. Dan gaat er sowieso nog niets naar binnen. Sowieso is dit dus geen 'nieuw' probleem maar het doet zich al vanaf het begin voor. Ik bied overdag extra fruit aan bijv. maar hij is al niet echt een grote eter. Dus er zijn genoeg dagen dat hij bij lange na niet voldoende binnen krijgt. Tot een maand of 2 terug kwam hij dan 's nachts nog weer om een fles, dat doet hij nu ook niet meer. In mijn beleving groeit hij ook niet zo hard (meer) als hij zou moeten. Maar ja, hij krijgt dan ook niet alles binnen wat zou moeten. We maken er ook niet iets negatiefs van. In het begin was er wel de frustratie maar nu na zo'n 7/8 maanden heeft dat ook geen zin meer. Het lijkt soms wel dat hij beter eet als we niet in de 'verplichte' opstelling zitten, aan tafel dus. Het lijkt er dus op dat de hele setting van de maaltijd hem tegenstaat ofzo.... Maar ja, we willen ze ook wel leren dat er een apart moment is voor eten en dat er niet 'gesnackt' wordt zeg maar. Lastig lastig....
zou hij niet vol zitten? Als hij nog 3 flessen krijgt. Als je afgeleid word eet je meer dan als je gewoon eet.
Ik zou er ook liever geen strijd van maken, of afleiding gebruiken, maar het probleem hier is dat mijn zoontje dus al zo licht is (hij weegt krap 8 kilo, met 14 maanden, by 76.5cm) dat hij van de ka echt moet eten, alleen volle melk, echte boter en yoghurt mag, en overal een beetje boter of olijfolie door moet. Dus hier kan het 'als je het niet wilt eet je maar niet' principe niet. Hier 'kiezen' we er dus voor om ons kindje een slechte gewoonte aan te leren (met tv of filmpjes op telefoon afleiden), die ik helemaal niet prettig vind, maar wat moet ik dan? Sorry, bedoel niet om de aandacht van TS' verhaal af te leiden, maar vind sommige reacties wel een beetje 'hard'. Wat hier (in ieder geval bij de lunch, die hij eerst ook echt niet wilde) nu lijkt te werken is hem zelf laten kiezen wat hij op z'n brood wil. Hij krijgt de keuze tussen twee dingen (bijvoorbeeld smeerkaas of appelstroop) en dat geeft hem dus een beetje controle en dan eet hij het wel (nou ja, beter, meer dan een halve boterham komt er nog niet in maar goed). Heb zelf nog niet uitgevonden hoe ik dit in kan voeren bij het avondeten, maar misschien kun je zoiets toepassen bij het avondeten, Fransa? Dat hij dan het gevoel heeft een beetje de baas te zijn over zijn eigen bestaan? Zelf eten is hier in ieder geval ook geen oplossing gebleken, hij wordt alleen maar heel ongelukkig als je hem een lepel geeft, en geeft hem gewoon weer terug...hij wil echt gevoerd worden (zelfs nog met de enige fles die hij 's morgens krijgt, ondanks al onze pogingen wil hij die niet zelf vasthouden...). Stukjes brood worden helemaal verkruimeld en dan worden alle kruimeltjes een voor een weer aan ons gegeven... het enige wat hij zelf eet zijn z'n crackertjes bij z'n tussendoortje 's middags...
Mcm, ben stiekem eerst wel benieuwd naar wat ze van de lengte van je zoontje zeggen? Onze is volgens onze laatste eigen meting (maandje terug) zo'n 76 cm. Staand gemeten met z'n rug tegen de muur. Hij woog in december 9,6 kg maar nu volgens mij maar weinig meer dan dat. Wil eigenlijk even kijken of ik hem ergens kan laten wegen (we zijn een paar maanden van huis) want ben wel benieuwd. Ik vind persoonlijk afleiding niet zo slecht hoor. Zo is onze oudste namelijk ook gaan eten. Die at ook heel slecht en toen hij een maand of 10 was bleek hij wel te eten met een filmpje op tv of telefoon. Nou sorry hoor, vind op die leeftijd belangrijker dat er eten binnenkomt en de manier waarop maakt me dan niet zo heel erg veel uit. Hij is nu 2,5 en eet prima. Ook zonder tv. Dus zo'n 'gewoonte' heb je er zo wel een keertje uit. Zo ging het hier dan... Probeer me even in te denken hoe we dat moeten doen. Misschien meer betrekken bij het koken dan? Dus bij mij in de keuken zetten als ik eten klaarmaak zodat hij kan zien wat er daarna op tafel komt. Hij eet niet heel veel stukjes, ook al kan hij dat prima. Zn middageten gaat wel gewoon goed. Aan tafel met een boekje en hij hapt z'n broodje zo weg. Nu is hij nog wel kieskeurig met z'n beleg maar goed hij eet het wel. Zelfde geldt voor fruit. Dat is ook geen probleem. Het is echt alleen de avondprak die hij niet wil. Daarom denk ik ook dat het een controledingetje is van hem en niet zozeer dat hij het niet lust. Vol kan hij niet echt zijn. De middagfles is 150+5 en 's middags krijgt hij behalve 1 babykoekje of knijpfruit eigenlijk niets. Dus met het avondeten moet er echt wel ruimte in z'n maag zijn. Heb al geprobeerd na het middagslaapje het warme eten aan te bieden, omdat hij dan misschien meer uitgeslapen zou zijn maar ook dat heeft nog niet het gewenste effect gehad. Ik blijf hopen op reacties en ondertussen tobben we nog wel even verder....
My words. Het kind gaat geen machtspel aan, dat zijn ouders. Bovenstaande is de beste manier om met (avond)eten om te gaan.
En heb je ook al geprobeerd om zijn warm eten 's middags te geven? Ons ventje weigerde een tijd geleden ook te eten 's avonds, toen heb ik hem 's middags een keer warm eten aangeboden en at hij het zo weg. 's Avonds kreeg hij dan een boterham. Dit hebben we maar een paar dagen gedaan en nadien at hij gewoon alsof er niets aan de hand was. Misschien is het een gewoonte geworden bij hem om 's avonds niet te eten en krijg je het zo doorbroken?
Mijn zoon (nu 6) heeft ruim een jaar tussen 1,5 en 2,5 geen avondeten gegeten. We hebben het hem altijd voor gezet, en ook als hij niks at, kreeg hij vla/yoghurt. Dwingen heeft geen enkele zin, merkten we al snel na een paar weken. Onze enige eis was "één hap moet." Na een gesprek met een orthopedagoge ("Joh, ze verhongeren heus niet zomaar hoor.") hebben we het losgelaten en gaven we Roosvicee Ferro en een multivitaminepil om in elk geval geen tekorten te krijgen. Na ruim een jaar was het over en inmiddels eet hij alles en met de pot mee. Ik geloof ook niet dat kinderen bewust een machtsspel willen spelen, laat het gewoon los en het komt vanzelf goed.
Fransa: betrekken bij koken is wel een goed idee, dat ga ik ook eens proberen! Beetje spelen met de droge pasta bijvoorbeeld, en dan laten zien wat er gebeurt als je het kookt (zonder hem aan hete pannen te laten komen natuurlijk), dat soort dingen. Ik merk hier dat hij best wel graag wil 'helpen'. Hij wil bijvoorbeeld altijd de ijskast dichtdoen, en wordt echt laaiend als ik dat dan doe, dus ik vraag hem dat nu altijd te doen en bedank hem dan uitbundig voor zijn hulp. Misschien werkt het wel hetzelfde met avondeten. Fijn om te horen dat het bij jullie met jullie oudste nu goed gaat met eten, ook zonder tv, dan is er hier ook nog hoop . Hier wordt over de lengte van mijn zoontje niet zoveel gezegd, wel over zijn gewicht. Wij wonen in Canada, en hij zit hier qua lengte op de een na onderste groeicurve geloof ik, en qua gewicht valt hij er echt helemaal onder. Hij is dus echt mager voor een dreumes, en dat is op zich niet zo erg, ware het niet dat hij dus helemaal geen reserves heeft. Als hij ziek wordt is het dus ook echt meteen heel erg raak, dan krijgt hij echt een enorme knauw. Wegen en meten is voor jullie misschine wel een goed idee, misschien helpt het om je wat gerust te stellen? Zou eens kijken of er ergens een cb zit of iets dergelijks waar jullie nu zijn, misschien willen ze dat wel voor een keertje doen?
Aaah... Canada. Ben jaloers! Mijn absoluut favoriete land, haha. Wij zitten zelf momenteel in de VS voor een paar maanden. Ook leuk hoor, maar haalt het niet bij Canada... Manlief is helaas niet over te halen voor een langdurig avontuur aan de andere kant van de oceaan, dus over een poosje weer terug naar FR... Zal de moeders die ik hier ken eens vragen of er zoiets als een inloopuur ergens, wie weet kan ik daar eens gebruik van maken. De meeste hier lopen gewoon bij een kinderarts natuurlijk. Scheelt dat ik hier kindjes zie van dezelfde leeftijd die minder lang zijn maar we zijn ook onze oudste gewend die groot was voor zijn leeftijd. Scheelt denk ik ook wel... Hij is trouwens wel altijd verkouden, zn weerstand is dus ook niet spectaculair goed. Line, dat werkt prima inderdaad. Maar nog niet bij een dreumes van 14 maanden. Als het zo simpel was had ik hier denk ik ook niet de vraag hoeven te stellen...
Oh ja, 's middags warm eten hoeft hij ook niet. Voor of na slaapje, hij wil het niet. Warm eten doen ze thuis in FR normaal gesproken ook tussen de middag bij de oppas. Dat is gewoon namelijk. Bij ons krijgen ze een broodje, maar straks weer terug bij de oppas wordt dat dus weer groente.
Hier wordt ook de regel gehanteerd: wij bepalen wat er gegeten wordt, jij bepaald hoeveel er gegeten wordt. Gelukkig eet ze hier over het algemeen vrij goed. Ene dag wat beter als de andere dag. We scheppen een bordje voor haar op en zetten het voor haar neer. De ene dag gaat ie helemaal op en wil ze meer, de andere dag eet ze twee stukjes aardappel of zo. Wij eten altijd samen aan tafel, alleen als we frietjes eten zitten we voor de tv.
Hier ook een peuter die niet wil eten, het liefst de hele dag niet maar het avond eten was echt drama! Ook hier een ernstig happerende groeicurve, ze weegt nu 11,5 kilo en is 91cm, dus eten is echt wel belangrijk. We hadden alles geprobeerd: afleiding, tv aan, tv uit, dwingen, dan eet je maar niet, bord weg zetten, alleen een toetje, zelf laten eten, voeren, tussen de middag warm echt niets hielp! Eten is niet haar ding, hoefd van haar ook niet zo. Zelfs koekjes en snoepjes laat ze staan. Omdat ze van de middenlijn naar beneden duikeld en nu ook achter blijft in groei moesten we wat verzinnen. Vorig jaar hebben we bij de albertheijn poppetjes gekregen van toys3 en die kan ze nu verdienen. Elke avond als ze de hele dag alles eet wat we haar geven mag ze een sticker uit zoeken. Die plakken we dan eerst op haar hand en dan voor het slapen gaan plakken we hem in een boekje en zetten we de datum erbij. Bij 7stickers mag ze wat uit de doos zoeken. En ze vind het prachtig! Ze eet als nooit tevoren! Nu is megan bijna 2,5 dus snapt ze dit. Bij jullie kan je ook zo iets verzinnen. Maak een beloning bord waar hij een sticker op mag plakken als hij zijn bordje leeg gegeten heeft. Ze vinden het super interesant om beloond te worden en als je 1,5 bent is een sticker echt het mooiste wat er is Als het ook nog eens heel visueel is voor ze zulken ze het beter begrijpen en zal het effect ook sneller te merken zijn. Je geeft in je opening post al aan dat als hij de telefoon van papa mag hebben dat hij dan wel gaat eten..... Daar is je ingang Is het een machtstrijd? Ja in zekere zin wel. Maar wie is er nu slimmer? Jullie toch? Heel veel succes ik weet hoe lastig deze fase is maar het gaat echt voorbij je moet alleen leren denken in belonen en niet straffen . Dat is mijn mening.