Hallo allemaal, Gisteravond hebben wij onze training 'houd me vast' afgerond en ik ben zo blij, ik kan het wel van de daken schreeuwen (Dus dat doe ik bij deze ook) 2 jaar geleden zijn wij begonnen met onze eerste ICSI-behandeling en vanaf dat moment zijn mijn man en ik elkaar langzaam kwijt geraakt.. Eigenlijk konden we niet echt meer verbinding met elkaar vinden. Het was enorm zwaar en we kregen steeds vaker ruzie of onenigheid, tot het punt dat ik zelfs bijna besloot om een punt achter de relatie te zetten.. Ik voelde me zo alleen.. Ik voelde me zelfs meer alleen als hij thuis was, dan wanneer hij weg was! Geen leuke tijd dus Begin januari heb ik verteld dat er iets moest veranderen, omdat het wat mij betreft anders niet meer zou werken. We zijn op zoek gegaan naar iets wat ons kon helpen.. En toen kwamen we deze training dus tegen, waarbij je om de 2 weken een bijeenkomst hebt, met een uitleg en daarna moet je zelf aan de slag met het boek 'houd me vast' van Sue Johnson. Mijn man had er eerst niet echt zin in, maar zodra de eerste bijeenkomst voorbij was, was hij om! Ik was ook om, maar nog wel sceptisch, want ik had al heel wat dingen geprobeerd, dus.. eerst zien, dan geloven. Elke bijeenkomst groeiden we een beetje meer naar elkaar toe en een paar weken geleden was het hoogtepunt toen we een heel goed gesprek hadden over onze eerste poging (waarbij ik schreeuwde om zijn liefde en aandacht en hij niet wist wat hij ermee aan moest) en eindelijk werden oude kwetsuren vergeven.. Intussen hebben we gister dus de laatste bijeenkomst gehad en ik ben op een punt waarvan ik niet meer durfde te dromen dat ik er zou komen.. Ik geloof weer dat we het samen aankunnen.. Ik geloof weer dat wij samen alles aankunnen en samen oud kunnen worden.. Natuurlijk zullen er nog wel moeilijke momenten zijn en zullen we vast nog wel eens terugvallen in oude gewoontes, maar we hebben eindelijk de handvatten om ertegen te kunnen vechten Ik typ dit met tranen in de ogen van blijdschap, want na al die wanhoop, kan ik eindelijk weer adem halen, heb ik eindelijk de vriendschap met mijn man weer terug en is het weer warm en gezellig in huis! Dat wilde ik even laten weten Liefs
Respect voor jullie. Niet opgeven, maar onderkennen dat er een probleem is en er aan werken. Super van jullie, geniet ervan.
Ik voel je tranen bij het lezen van je bericht. Jullie komen er wel. Je/jullie hebt de juiste instelling. Menigeen had het bijltje erbij neer gegooid. Megarespect. Heel veel geluk gewenst vaaf deze kant en zet hem op. Laat het ook niet weer zo ver komen, maar blijf praten met elkaar. Over de leuke dingen, maar ook over dingen die je ook moet adresseren.
Dankjewel voor al jullie lieve reacties! Maakt de glimlach op mijn gezicht nog een klein beetje groter
Zo wat goed zeg! Ik krijg gewoon kippenvel van je berichtje... Goed dat jullie zijn gaan vechten en niet hebben opgegeven!