Ja ga ik ook doen. Maar moet zeggen dat ik mij dit keer erg serieus genomen voelde. Was zelf ook zeer stellig. Eerst dacht ik nog ach het zal er wel bij horen. Niet zo zeuren, ze krijst al minder. Maar op een gegeven moment ging de knop om en dacht ik ben ook hardstikke gek dit klopt gewoon niet.
Nutramigen ging hier ook een week/anderhalve week goed. Maar daarna weer terug bij af. Ook idd krijsen en niet kunnen slapen. Nutramigen is trouwens niet geheel koemelkvrij. Verschrikkelijk om je kindje zo te zien. En dat ze je gewoon niet serieus nemen. Hopelijk heb je snel de oplossing !
Ik zou als ik jou was ook eens zoeken op HCFS. Voorheen was dit KISS. Onze 2e heeft 14 weken gehuild en op een gegeven moment was ik ertoe in staat weg te gaan en de deur achter me dicht te trekken zonder dat ik sleutels bij me had.... dezelfde wanhoop die jij aangeeft. Vervolgens belde de kraamhulp met een vraag voor mijn man over zn werk, en vroeg eerst aan mij hoe het ging. Ik zei t is dan wel de 2e maar ik weet t echt niet meer. Alleen slapen op schoot en oh wee als je haar weglegt. Ze begon een verhaal over een goede manuele therapeut in hun dorp waar ze huilbaby's behandelden en wellicht was dat wat voor ons. Ik zo cynisch als wat t aan mijn man verteld zegt hij: er kan toch niks mis mee zijn eens gaan kijken wat ze ervan zeggen? Als jij t niks vind ga je gewoon rechtsomkeert. Maar zij vertelden mij mijn verhaal. Huilt ze veel? Wil ze niet plat liggen ? Heeft ze spuitluiers of juist verstopping? Gedacht aan allergie? Reageerde even op andere melk maar daarna weer volop krijsen? Enz ik kon alles beamen. Vervolgens hebben ze haar heel voorzichtig behandeld zonder manipuleren(!) We kwamen thuis en ze heeft 3 uur lang geslapen! Ik ben tig keer wezen kijken of ze t nog deed. We hebben er nog steeds erg veel baat bij! Zodra we merken dat het gedrag weer afzakt of haar buikpijn klachten weer terug komen bel ik weer en ze is nu 9! Door hypermobiliteit hebben we de pech dat ze vaker terugvalt maar wat ben ik nog steeds blij met t telefoontje van de kraamhulp! Sterkte! Het is niet gezegd dat het dat is maar ik las zoveel herkenning! Bij vragen meld je t maar!
@Sama1 Wat ik lees is dat je van 10 uur naar 5 uur gekrijs bent gegaan, dat is al een verbetering maar je bent er nog niet. Al heb je nu wel een hoek te pakken die kennelijk toch invloed heeft. Nu dus t puzzelen wat de reden is van t resterende gekrijs, is dat de reflux of de melk die nog niet "arm" genoeg is. Dat is helaas alleen maar via eliminatie uit te zoeken, dat kan straks met de medicatie, maar de eerste puzzelstukjes heb je in elk geval. Bij ons ging t vanaf dat moment eigenlijk rap de betere kant op, maar die eerste stukjes van die puzzel vinden...pffff! Wij hielden tijd schema's bij op papier en konden zo eenvoudig patronen herkennen. Idee kwam bij bulletjournaling vandaan. Twee kolommen met vakjes naast elkaar en daarvoor een tijdschaal in t begin per kwartier gehanteerd (dus meerdere blaadjes 0.5cm ruitjes aan elkaar). Eerste kolom gebruikte ik om slapen en activiteit bij te houden met 2 kleuren. Tweede kolom huilen en krampaanvallen ook met twee kleuren. Onderop dan kort wat voor dag t was (buiten wandelen/visite gehad/boodschappen gedaan etc) Bij ons kwam +- half uur na de fles het gekrijs van de lactose en met +-1.5 uur kwam de reflux opzetten. Dat haalde we vrij makkelijk uit die overzichten en was niet gebonden aan bepaalde activiteiten, patroon zagen we heel de week terugkomen namelijk. Wat dingen die hier hielpen zonder toeters/bellen of wijziging van type voeding of toevoegingen: qua houding met flesjes was haar redelijk rechtop maar dan net weer gekanteld met haar rechterzijde naar beneden gericht. Dan was die melk sneller uit dr maag en kon ze t ook niet meer er uit gooien. Door kleinere flesjes te hanteren en meerdere dan normaal kon ik die refluxbranden een beetje tijdig blijven blussen. Tis wat meer werk en vooral een gegoochel met de tijden waar ik die tijdsoverzichten weer als bron voor gebruikte maar hoefde niks anders aan te bieden op die manier en had toch weer een wat tevredener kindje, alle stapjes bij elkaar scheelde toch weer en elke 5 minuten minder was me goud waard. Kipkep wollertje (mini warmtepack met graszaad, speciaal bedoeld voor baby's) hebben wij hier ook geprobeerd met de krampaanvallen, maar dat zette hier geen zoden aan de dijk. Net zo min als beentjes fietsen, vliegertje (ging niet met dr reflux). Over dr buikje zachtjes masseren door rondjes te draaien hielp een klein beetje maar weet niet of je dat kan/verstandig is met een navelbreuk. Mijn knieën optrekken (op de bank of tafel) haar met dr buik tegen mn bovenbenen en koppie leunend op mn knieën en dan via dr rug masseren (dus precies de andere kant op wrijven als dat je via de buik zou doen) hielp ook een klein beetje, vermoedelijk voornamelijk door t rechtop hangen en dat ze prima uitzicht had over de kamer. Voor jezelf: vraag om hulp al is dat maar een vriendin die ff een half uurtje die kleine over wil nemen in jouw huis/die je toevertrouwd om buiten ff een rondje te wandelen. Dat je even in alle rust zonder "continue on call" een douche kan nemen, of ff buiten je hoofd leeg kan maken al wandel je een blokje om je eigen huis heen of 4, maar even GEGARANDEERD geen gehuil aan je hoofd. Als ik met mn dochter zat met aanval nr tig had ik mn mobiel aanstaan en oordopjes in mn oren met muziek die ik onwijs gaaf vindt (maar geen luister muziek zoals klassieke concerten ofzo, maar metal/salsa, of whatever het is wat je opvrolijkt) door de oordopjes is t gekrijs wat gedempt, door de muziek weer iets beter gevoel en je hoort de kleine nog steeds en bent er. Werk waar mogelijk in ploegendiensten, op die manier kan je beiden nog een beetje slapen/uit de schreeuwpartijen blijven. Op die manier kon ik nog enigzins mn sanity behouden anders had ik na verloop van tijd echt helemaal koekoek geweest. Zou willen dat ik de oplossing had voor je, kan alleen aangeven wat hier wel/niet werkte ookal was de situatie anders. Hopelijk zit er iets bij wat een beetje bij kan dragen aan minder gehuil, mij kon je haast afvoeren na 6 weken 18-21 uur gekrijs en t heeft ook echt een paar maanden geduurd voordat ik een huiltje (al was t gepruttel) kon aanhoren zonder in de gordijnen te hangen. Veel zorgverleners zien niet hoeveel impact een huilbaby kan hebben, zou fijn zijn als hun ervaring en zienswijze op dat punt aanzienlijk zou verbeteren.
Wat heb jij rot artsen getroffen zeg! Baby’s huilen niet zomaar, dus denk niet dat het tussen je oren zit of dat je overdrijft. Wij hadden hier een “huilbaby” hij bleek kma te hebben, iets aan zijn darmen en het KISS-Syndroom. Mijn tip is echt ga naar een manueel therapeut of osteopaat en laat je kindje na kijken. Na 16 weken was het vele huilen (16 van de 24 uur)eindelijk over! Maar ik moet wel zeggen dat wij een heel team van cb & een goede kinderarts hadden die het echt serieus namen. Als moeder moet je vechten voor je kind, vooral na onbekende toe en in jouw geval artsen. Het komt goed en probeer toch soms te zorgen dat je even 2 uurtjes wat anders doet dan met een huilende baby bezig te zijn. Heb je familie die het soms even kan overnemen? Ik weigerde dat en achteraf vind ik het zo ontzettend dom van mijzelf dat ik dat niet heb toegelaten.
Wat jammer dat je niet serieus genomen wordt/werd. Ik was zo dom om bij het consultatiebureau ten rade te gaan. Bij de kinderarts gelukkig wel direct terug geholpen, mede doordat ik haar gefilmd had. Hopelijk gaat het nu de goede kant op en kun je vinden wat je dochter zo boos maakt.