Sam ik mistte je en ik ben je gaan zoeken, maar jeetje ik schrik hiervan, dit had ik niet verwacht meis. ik hoop voor je dat er toch iets uitkomt wat hij heeft en dat hij wat heeft zodat jullie eraan kunnen werken. en natuurlijk voor de kleine en voor jou gemoedsrust een huisje kunnen vinden waar je rustig over straat kan met de hondjes. maar jeetje mocht je er een paar dagen tussenuit willen, dan kan je altijd hier terecht meis we hebben kamers over en de beesten mogen mee als ze met andere honden en katten overweg kunnen. kan jij ook tot rust komen, ik denk aan je sam
Nou ik zal miss wel bot zijn maar. Laten ze eerst eens samen tot rust komen. En ja je kunt best een baby op de slaapkamer hebben doe het al 15 maanden. Je went er aan. Het lijkt er op nu je moeder woord je dingen in een vogelvlucht wilt afhandelen en dat is denk iets wat nog niet mogelijk is. Het is maar wat je belangrijk vind. Je kunt altijd na dat de baby geboren is een andere woning zoeken en voor nu adem in en adem uit. Hoevel mensen moeten niet een trap op om in hun woning te komen en ja ook vrouwen met kinderen. Ach ja maar misschien ben ik wel een leek maar ik denk ook zeker dat je hormonen je geen goed doen. En ik weet niet hoe lang jullie al bij elkaar waren maar het klinkt als of het nog maar kort is en je zelf je leven ook nog niet op poten had. Als je iets wilt veranderen begin dan eerst eens bij je zelf. Dan pas kun je een goed oordeel geven en vellen. Succes ermee.
voordat je zo een antwoord geeft is het makkelijk even terug te lezen ze zijn 5 jaar samen, alles was gewoon goed . ze zijn nog steeds samen dus niet in de term waren. het gaat niet alleen om de trappen die ze moet lopen of de enige kamer, de buurt is niet veilig junkies, valse honden trippende marokkanen met messen. Kortom nu kom ik ff bot over maar lees eerst eens rustig terug voordat je met zo een waardeloos antwoord komt
In welke buurt heb je dat tegen woordig nu niet overlast? Zeker als je in de grote steden woond ontkom je het haast niet. Hier overlast studenten rijksweg en ook junkies dus! En daar bij als ze al vijf jaar samen wonen komt het wel in eens plots dat willen verhuizen ect ect. Dat stukje over dat samen wonen heb ik dan gemist maar voor de rest komt het nog al paniekerig in een keer over. Van zwanger en in eens dit dat en zus willen het kan niet altijd gelijk! En dat als ze al 5 jaar samen waren/zijn kan die niet in een dag van karakter veranderen dat moet daar voor al geweest zijn. En tuurlijk snap ik dat ze een groter huis wilt ect ect. Daar gaat het niet om. En weetje waardeloos is het niet. Als iedereen maar a wat zielig gaat zeggen daar heeft ze wat aan not. Het kan geen kwaad om iemand ook even op zijn pootjes te recht te laten komen. En eerst even in en uit te ademen dan in eens van alles te willen en dan kan het best zijn dat haar hormonen ophol slaan kan allemaal. Maar zie en hou het wel redelijk,
Met alle respect maar zou idd maar eens beter gaan lezen. De geestelijke problemen met haar partner zijn pas echt begonnen toen zij zwanger raakte. En niet dus al 5 jaar aan de gang. En als dit echt aleen maar hormonen zijn (wat jij blijkbaar denkt) dan zou een arts hem ook niet zomaar door verwijzen voor terapie. Ook is er al een diagnose bij hem gesteld. Dus niks hormonen oid. Deze vrouw zit met een lastige situatie en ze kan nu juist beter wel steun en lieve woorden van mensen gebruiken. En niet zo'n botte kortzinnige opmerkingen.
Toch zit er misschien wel iets in wat Pnirmal zegt. Niet om de TO aan te vallen, helemaal niet, maar zou het niet kunnen dat TO er onder invloed van hormomen nu meer "last" heeft van het gedrag van haar vriend dan hiervoor? Als je al 5 jaar samen bent en alles is altijd koek en ei, dan kan ik me eigenlijk niet zo goed voorstellen dat het sinds een zwangerschap ineens helemaal niet goed gaat. Dus vandaar mijn vraag TO, is hij echt zo verandert sinds je zwangerschap? Of is hij altijd al zo geweest maar heb je er nu andere gevoelens bij of kijk je er anders tegenaan? Voor wat betreft een ander huis: misschien kunnen jullie dat samen doen? Ga samen zitten zoeken, stel een lijst op met wat jullie belangrijk vinden en ga samen kijken. Het is geen ideale situatie om daar te wonen waar je nu woont, maar je koopt natuurlijk ook niet "zomaar" een huis. Het moet dan wel echt naar je zin en betaalbaar zijn en precies zijn wat jullie (dus niet alleen jij, en niet alleen hij) zoeken. Heb je aan hem duidelijk aangegeven wát je dan precies emotioneel van hem verwacht? Ik haal het namelijk niet zo heel duidelijk uit je berichten en ik ben niet eens een man Mannen kunnen niet zoveel met verborgen boodschappen, die hebben echt gewoon duidelijk iets nodig. Als ik lees hoeveel praktische dingen hij allemaal voor je doet en regelt: dat is waarschijnlijk zijn manier om je te laten zien dat hij er echt voor wil gaan. Misschien weet hij gewoon niet beter, weet hij niet zo goed wat je van hem verwacht? Misschien ben jij onder invloed van hormonen ook anders, en moeten jullie elkaar weer even "vinden"? Veel sterkte!
Ook last van je hormonen. En dankje zo79 denk dat jij idd snapt wat ik bedoel. En aanvallen bot doen dat doe ik niet he. Zie het misschien anders en ja misschien niet helemaal goed gelezen maar, Zeker zo niet bedoeld. En om iemand nu gelijk te zeggen wat balen van je vriend kan het nooit kwaad om eens verder te kijken op het moment dat je je rot voelt. Ach ja. Wens ts sterkte toe maar ook voor heel veel wijsheid en de rust om na te denken.
denk dat het nadenken wel ok komt, en uiteraard hormomen spelen mee , maar juist nu is het toch de tijd dat je naar je partner anders kijkt? tenminste ik en mijn partner ik vind het nu bijv heerlijk dat als die van zijn werk thuis komt en toch even zegt ik heb vandaag aan je gedacht, of is alles goed gegaan ect. samen beslissen, uiteraard ben ik wat botter tegen hem hij zegt begint het zeuren nu al maar dat doet die met een grote knipoog. maar wat sam nu doormaakt en al tijden doormaakt kan met autischme van hem te maken hebben die kunnen slecht tegen veranderingen en dit is toch een grote , en wellicht komt het nu pas duidelijker aan het licht.
Heel eerlijk? Nee, ik ging niet anders naar mijn partner kijken toen ik zwanger was. Kijk, tuurlijk is het hartstikke fijn als je partner vraagt hoe het met je gaat als hij thuiskomt van het werk en dat soort dingen. Ik bedoelde alleen te zeggen dat je m.i. van een man die dat bijvoorbeeld nooit gedaan heeft, na 5 jaar niet ineens moet verwachten dat hij dat - uit zichzelf - ineens wel gaat doen. Als je er dan al die tijd geen problemen mee hebt gehad en dan nu wel, sja, dan moet je misschien ook een beetje bij jezelf te rade gaan of niet? Of het echt duidelijk aangeven. Maar als het niet in hem zit, wordt het moeilijk omdat te veranderen. Zeker als het nooit een issue is geweest. Kijk, jij kent haar blijkbaar en jij geeft aan dat dit al tijden speelt met zijn autistische trekken. Ik kan alleen maar afgaan op wat Samarinde in haar berichtjes heeft verteld en daarin schrijft zij dat ze al 5 jaar samen zijn en dat het altijd goed is gegaan, maar sinds ze zwanger is niet meer. Dan vraag ik me toch af waar dat ineens vandaan komt. Samarinde, misschien dat hoe jullie je beide gedragen zijn gedrag versterkt, zou dat kunnen? Misschien dat hij juist nu zijn kont tegen de krib gooit omdat jij ineens als een razende alles wilt regelen (wat ik overigens volkomen begrijp, laat dat duidelijk zijn). Dst hij een beetje het gevoel heeft dat je over alles de baas wilt spelen en alles wilt regelen, dus dat hij dan maar niets doet? Wat speelt er nog meer behalve het niet zoeken van een huis? Je geeft aan dat hij je emotioneel niet geeft wat je wilt/nodig hebt. Kun je onder woorden brengen wat je daarmee bedoelt? Als je het hier op "papier" zet maakt het het misschien ook makkelijker om het aan hem uit te leggen?
Hey sam, ik miste je al een tijdje en ik kwam toevallig je topic tegen. Ik wil je heel veel sterkte wensen en hoop dat jij en je vriend er samen uitkomen! Ik weet wel dat je gelijk hebt dat je zo snel mogelijk weg wilt uit die buurt, dus ik hoop dat het gelukt is met het nieuwe huisje, dat zou al een hoop rust brengen voor je denk ik. Ik denk aan je meid, knuffel
Jeetje sam, ik stuit toevallig op dit topic en zie dat het van jou is. Heftig allemaal meis. Ik kan je geen raad hierin geven, maar hoop echt dat jullie er samen uit gaan komen knuffel voor jou meis
Heel veel sterkte.............ik zat ooit in een beetje zelfde relatie.......en ben opgestapt naar heel lang me zo te laten behandelen. Je zegt dat je niet mishandeld wordt, mijn mening is daar anders over als ik je verhaal lees. Je kan ook geestelijk mishandeld worden, aangezien je zwanger bent zou ik heel snel een beslissing nemen, hoe moeilijk ook want je wil dit samen doen. Doet hij altijd al zo of nu hij vader gaat worden???? Misschien dat hij ergens ook moeite heeft om zich in die rol te zetten, dat hij beetje in paniek raakt. Zo niet..........echt voor jezelf kiezen, nu helemaal!!!