Ik sluit me bij de anderen aan. Neem de tijd voor jezelf en voor je baby. Je moet je energie niet gaan verspillen aan zo'n zwakkeling. Of het nu wel of niet gepland was dat is bijzaak. Hij heeft niet het recht om je zo te behandelen. Doe wat het beste is voor jezelf maar ga als het wat bekoeld is wel met hem praten (desnoods met ouders ofzo erbij) want het is wel ook zijn verantwoordelijkheid of hij dat nu wil weten of niet. Er zullen afspraken gemaakt moeten worden. En heel belangrijk laat je niets aanpraten. Geloof in jezelf en in je eigen kracht. Heel veel succes meid!
Weglopen van je verantwoordelijkheid... Blijkbaar is hij zelf nog een klein kind. Daar zul je niks aan hebben.
17 is erg jong, wie weet is die jongen zich rót geschrokken. En heeft hij het in paniek uitgemaakt. Het is ook nogal wat zeg, zijn hele leven veranderd ook in 1 klap. Alle plannen en toekomstdromen die hij misschien wel had zijn in 1 veeg van tafel. Ik weet trouwens niet of hij ook 17 is, en hoe de hele verdere situatie is, maar zolang de topicstarter niks toelicht, kun je er ook weinig over zeggen.
Bedankt iedereen... Ik za ook wel beter af zijn zonder hem, maar het doet gewoon pijn als je gedumpt wordt nadat je anderhalf jaar zoveel voor iemand hebt gedaan. Hij wil helemaal niets met het kind te maken hebben, en dus ook liever niet met mij. Een week voordat ik erachter kwam dat ik zwanger was zij hij nog: Als je zwanger blijkt te zijn, zal ik je nooit in de steek laten, andere jongens zijn misschien wel zo, maar ik niet, maak je maar geen zorgen... En zo zijn er nog honderden dingen die hij heeft gezegd, maar niet nakomt... Het is ongetwijfeld gewoon een kwestie van wennen dat ik nu de belangrijkste persoon in mijn leven kwijt ben... Klinkt misschien raar uit de mond van een 17-jarige, maar dat is wel de werkelijkheid. Ik heb gelukkig (naast de mensen die me laten vallen omdat ik geen abortus pleeg) ook mensen die me wel steunen... En ik denk dat hij natuurlijk wel geschrokken is, maar hij draait niet meer bij. Zo is hij niet. Ik vind al die geruststellende leugens van hem zo laag en zo gemeen, en de manier waarop hij me behandeld nog erger... Hij had me onmogelijk meer pijn kunnen doen dan wat hij gedaan heeft, en de manier waarop, namelijk: Jij zoekt het maar uit, het kan mij geen moer schelen wat er verder met jou en JOUW kind gebeurt, en haha dit is eigenlijk toch best grappig dat ik haar dump...
Wat een ongelooflijke dork meis! Wat een eikel. Gelukkig heb je mensen die je steunen en wij hier op het forum natuurlijk ook. Misschien heb ik er overheen gelezen maar woon je op je zelf of nog thuis? En je ouders, krijg je daar ook steun van? Moed houden hoor, je bent hartstikke sterk en al lijkt het de belangrijkste persoon in je leven...dat is ie in elk geval niet, dat is nu de kleine die in je groeit! Jij verdient een echte vent, want tenslotte kan iedere vent kindjes maken ( ff kort door de bocht gezegd )maar er voor zorgen en van houden is een echte mannen taak
Dankje, je hebt gelijkt. Ik woon nog thuis, met mijn moeder en twee broertjes... Ze weten het (nog) niet. Want ik ben zo bang dat als mn moeder erachter komt, ze me gaat proberen abortust te laten plegen en.of ze zet me op straat...
Och meis, wat een K situatie zit je in zeg. Vind het echt oprecht zielig voor je! Ik zelf zou het ook nooit weg laten halen en ik snap heel goed dat je bang bent. t is ook allemaal niet niks... Allereerst, niet treuren om die vent. Wat een flappie zeg, wel de lusten maar niet de lasten! En ik zou toch zsm je moeder vertellen van je zwangerschap. Hoe moeilijk en eng het ook is. Als ze je eruit gooit ben je nu nog mobiel en kan je nog het een en ander regelen. Heb je werk? Of zit je nog op school? Als je nog op school zit is er misschien wel een leraar die je eerst in vertrouwen kan nemen. Vaak kunnen zij een boel voor je betekenen. En bel het maatschappelijk werk eens. Die kunnen ook vaak een boel. Meis, het is rot dat je gedumpt wordt, het zet je wereld echt op zn kop en dan ook nog als je zwanger bent. Maar ik weet zeker dat als je alles zelf hebt geregeld, je hartstikke trots terug kan kijken op deze periode en een heel gelukkig leven kan gaan leven met je kleintje! Wij staan iig allemaal voor je klaar! (dat is fijn, want we zijn met een paar honderd)
Jeetje meid, dus die zorg heb je er ook nog bij. Je bent 17 jaar dus ik denk niet dat je moeder je kan verplichten abortus te laten plegen. En jou op straat zetten zal ze toch niet doen? Dit kan je toch niet in je eentje doen, daar heb je echt steun voor nodig hoor! Bah meis, moeilijke situatie! Liefs Nies
Dankjullie wel... Ik probeer steeds een afspraak te maken met jeugdzorg, maar dat lukt niet... Ik denk ook wel dat het beter gaat als ik het zelf allemaal regel, aan de andere kant mis ik ook heel veel steun van een bijna-papa...
Tjee, wat een rotsituatie.Ik hoop dat je mensen hebt die je steunen, maar ja, dat had je ex moeten zijn. ongelooflijk, wel met een meisje naar bed gaan maar niet verantwoordelijk willen zijn voor de gevolgen, dat mag het meisje opknappen, ik kan het niet begrijpen. Ik hoop wel dat je thuis steun krijgt, ik begrijp dat ze nog niet op de hoogte zijn. Meid, heel veel sterkte.
Tjee gelukkig zijn niet alle kerels van die lapzwansen...ze wonen vast nog bij hun ouders en die weten het vast niet...misschien moet je daar eens mee gaan praten...zou je zoon wezen die een meisje laat zitten...daar kan je trots op wezen...sterkte in de strijd x
Ik zou hoe dan ook zijn ouders op de hoogte stellen van je zwangerschap. Misschien dat hij er niets mee te maken wil hebben. Maar zij worden opa en oma... Je vriend loopt gewoon weg voor zijn verantwoordelijkheden! Ik weet zeker dat, als je je op je zwangerschap kan richten en ervan kan genieten, dat je na de geboorte alle ellende van nu vergeten bent! Eerlijk zijn tegen je moeder, denk er dan wel goed over na, waarom je de baby wil houden. Als je zelf overtuigd bent dat je het aankan en je moeder ook kunt overtuigen, weet ik zeker dat ze achter je zal staan! Heel veel sterkte! Daan
Lieve meid, ik wil je heel veel sterkte wensen. Het is zwaar. Helemaal om het je ouders te vertellen... Ik weet dat er een site is voor alleenstaande vrouwen, maar ben hem nu even kwijt. Mocht ik hem vinden dan pb ik hem je even. Je kan ook even bij het ggd naar binnen stappen (denk ik) en je situatie daar uitleggen. Wellicht kunnen ze je dan helpen. Heel veel sterkte meis. Het is zwaar, alleen zwanger te zijn. k weet er helaas alles van af. Bij mij ontbrak en ontbreekt ook elk kontakt met de vader van de kleine, en met mijn familie. Mocht je willen praten stuur me maar een pbtje. Liefs Petra
Zo wat een kutsituatie zeg! Ik ben zelf ook net 19 geworden en weet wat het is om heel jong zwanger te zijn ookal was het voor mij een bewuste keuze. Heel naar dat juist degene met wie je alles zou moeten delen je in deze periode laat zitten, maar geloof me je word er alleen maar sterker van! Alles komt uiteindelijk op zijn pootjes terecht en dan zul je naar deze periode kijken met een glimlach op je gezicht!